"บอกฉันมาดาลิน"
"หนูก็แค่...อยากจะหลอกตัวเอง...ว่าที่ผ่านมานั้นหนูเป็นคนรักของคุณพีท ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่ถูกซื้อได้ด้วยเงินหรือของพวกนี้ ฮะ...ฮึก... ฮื้อๆ" ดาลินซบหน้าลงบนฝ่ามือสะอื้นไห้ฮักๆ ต่อหน้ามารดาของพิธาน หญิงสาวหลอกตัวเองมา ตั้งแต่ของชิ้นแรกที่เขาซื้อให้ หรือเงินก้อนแรกที่ได้รับ บรรจงเก็บมันใส่กล่องเอาไว้ไม่เคยคิดหยิบออกมาใช้สักครั้งเดียว
"นี่หมายความว่าเธอไม่เคยใช้เงิน หรือของที่ลูกชายฉันซื้อให้อย่างนั้นเหรอดาลิน" ความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนี้ เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้นางอรษาเข้าใจทุกเรื่องราวได้อย่างถ่องแท้ พิธานซุกซ่อนผู้หญิงคนนี้เอาไว้เพื่อสนองความปรารถนา ตามประสาผู้ชายรักสนุกคนหนึ่ง แต่ดาลินกลับยอมถูกซ่อน เพียงเพราะเธอมอบหัวใจให้พิธานหมดทั้งดวง หัวอกลูกผู้หญิงด้วยกันมีหรือจะใจร้ายซ้ำเติมได้ลงคอ ได้แต่นั่งมองดาลินร้องไห้อยู่เงียบๆ แบบคนไม่รู้จะปลอบอย่างไรดี
"เช็ดน้ำตาซะดาล
