เสียงเคาะประตูด้านนอกดังอย่างถี่รัว ม่านมัสลินหัวใจเต้นตุ้บๆ มีเพียงแค่ใครบางคนเท่านั้นที่แสยะยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจแล้วจ้องหน้าเธอ
"ทะ ... ทำไมพี่ถึงเลวอย่างนี้นะ"
"จะเลว จะชั่วยังไง ก็ผัวเธอ"
ปกป้องเลียกลีบปากล่างของตัวเอง ก่อนจะก้มลงขบเม้มเนินอกของเธอจนเกิดรอย ม่านมัสลินน้ำตาคลอ พยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด
"มัสเกลียดพี่ มัสเกลียดพี่"
"ฉันไม่สนว่าเธอจะรู้สึกยังไงกับฉัน ฉันสนแค่เธอต้องเป็นของฉัน"
"อื้อออ! อึก ..."
ปกป้องแทรกกายเข้ากลางหว่างขา ในขณะที่เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนว่านี่เป็นสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ แต่คนที่ร่วมขบวนการกับเขามีเพียงแค่คุณแม่เท่านั้น
"หนูมัสลูก เป็นอะไรรึเปล่า"
เงียบ ภายในห้องเงียบกริบไม่มีเสียงตอบรับออกมา ปกติม่านมัสลินเมื่อได้ยินเสียงของเขาจะรีบวิ่งออกมาหาทันที แต่นี่เงียบกริบ หรือว่าเธอยังโกรธ โกรธที่เขายังอยากให้เธอกับปกป้องได้ร่วมหอกัน
