"หิวไหมครับ ไปหาอะไรกินกันไหม"
ชายหนุ่มมองใบหน้าหวานของคนตัวเล็กที่ใส่ชุดผ้ากันเปื้อนของร้านหนังสือ ม่านมัสลินก็หันไปส่งยิ้มหวานให้กับเขาก่อนที่จะเอื้อมมือไปข้างหลังเพื่อแกะผ้ากันเปื้อนออก
"เจ้าของร้านนี่ไปกินข้าวกับลูกน้องได้ด้วยเหรอคะ"
"ถ้าเป็นลูกน้องคนพิเศษ พี่พาไปกินได้ทั้งวันเลยครับ มาครับพี่ช่วย"
ชายหนุ่มเดินอ้อมไปข้างหลังแล้วช่วยม่านมัสลินแกะผ้ากันเปื้อนออกเขาวางมันเอาไว้บนโต๊ะไม้ภายในร้านตกแต่งสไตล์มินิมอลดูน่ารัก ช่างเหมาะกับเจ้าของร้านที่ดูอบอุ่น
"ปากหวานนะคะเนี่ย แฟนพี่พนาต้องเยอะมากแน่ๆ เลยค่ะ"
"พี่ไม่มีครับ"
"ไม่มีแฟนทั้งๆ ที่หล่อขนาดนี้เนี่ยนะ" เธอทำตาโตขึ้นเมื่อได้ยินในสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ
"น้องมัส อยากกินอะไรครับ"
"นั่นแน่ ทำเป็นเปลี่ยนเรื่องนะคะ"
เพราะเป็นคนที่ทำแต่งานไม่ค่อยได้สนใจอะไรทำให้พนายังครองตัวเป็นโสดจนถึงทุกวันนี้ สองหนุ่มสาวเดินออกมาจากร้านหนังสือ ก่อนท
