“พี่สายฟ้า…”
ภาพสายฟ้ากำลังยืนดักรอในชุดนักศึกษาทำให้เธอไม่กล้าเดินต่อ หยุดอยู่ห่างจากเขาไกลพอสมควร วินาทีที่เห็นเขาหัวใจเธอพลอยกระตุกวูบ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่
เขามาหาเธอ
เธอสูดลมหายในเข้าเต็มปอด ก่อนจะตวัดสองเท้าเดินต่อ ตั้งใจเมินแต่ทว่ากลับโดนสายฟ้าคว้าแขนเอาไว้
หมับ
“คุยกันก่อนสิ” น้ำเสียงอ่อนโยนจากสายฟ้าทำให้หัวใจลิตากระตุกวูบอีกครั้ง
“ต้องคุยอะไรกันอีกคะ ในเมื่อคุยจบไปตั้งนานแล้ว” เธอตอบเขากลับไปเสียงเรียบ เรื่องระหว่างเธอและเขาจบไปตั้งนานแล้ว จบไปตั้งแต่วันที่จับได้ว่าเขานอกใจเธอไปมีอะไรกับคนอื่น แถมยังเป็นคนที่เคยบอกว่า ‘ไม่ได้คิดอะไร’
“พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่าง ขอโทษที่ทำให้ลิตาเสียใจ และขอโทษที่…”
“คำขอโทษของพี่สายฟ้ามันไม่มีความหมายกับลิตาอีกแล้ว พี่สายฟ้าน่าจะคิดก่อนทำ ไม่ใช่พอเสียลิตาไปแล้วค่อยมาคิดทีหลัง ต่อให้พี่สายฟ้าขอโทษลิตาอีกกี่ครั้ง ลิตาก็ไม่มีวันกลั
