INTRO 1

2133 Words

INTRO -1- -ผับหรู- ชายหนุ่มลูกครึ่งภายใต้ใบหน้าคร้ามคม เส้นผมดำสนิท ผิวขาวซีดที่แม้จะอยู่ในความมืด ยังคงฉายความออร่า กระทั่งผู้หญิงที่เดินผ่านเป็นต้องมองและตกตะลึงกับความหล่อเหลาอันโดดเด่น นัยน์ตาสีดำคมเข้มล้ำลึกแสนเย็นชาและนิ่งสนิท มองตรงไปยังสาวสวยรูปร่างดีในชุดเดรสเกาะอกสีดำรัดรูป ออกสเต็ปเต้นอย่างยั่วยวนชวนให้เขาต้องมนต์สะกด "นั่นคุณเอวานี่ครับนาย" เลขาข้างกายเฝ้าถาม เมื่อเห็นว่าเจ้านายมองหญิงสาวที่เขาเคยตามสืบประวัติให้กับผู้เป็นนายเมื่อเดือนก่อน อึก อึก อึก~ ชายหนุ่มจับแก้วเหล้ายกดื่มจนหมด มองสาวสวยที่เขาเคยรู้จักกำลังยืนเต้นกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มอย่างสนุกสนาน และยังมีหนุ่มๆ วัยรุ่นเข้ามารายล้อมยืนเต้นกับเธอมากมาย "เด็กคนนี้ ฉันควรจะทำยังไงดี" มาวินหันไปถามความเห็นกับเลขาคนสนิทด้วยความอยากรู้เต็มประดา ว่าลูกน้องจะตอบได้ถูกใจเขาหรือไม่ "จัดการเธอเลยไหมครับ" "หึ" เสียงทุ้มแค่นหัวเราะผ่านลำคอ ปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มเหยียดหยิบขวดเหล้ารินลงแก้วแล้วกระดกดื่มจนหมด "นายครับ เธอ..." เขายกมือขึ้นห้ามเลขาพูดอะไร เพราะกำลังใช้ความคิด เมื่อหญิงสาวที่เขามองอยู่กำลังมองตรงมาที่เขาอย่างตกตะลึง ร่างหนากำยำภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวสวมเสื้อกั๊กสีดำนั่งไขว่ห้างทำตัวตามสบาย พร้อมกับยื่นแก้วให้เลขารินเหล้าใส่ สายตาคมเข้มจับจ้องมองไปยังสาวสวยที่ยืนมองเขาค้างอยู่อย่างนั้น นัยน์ตาเย็นชาของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวมองอย่างแปลกใจ เขาดูเปลี่ยนไปจากที่เคยเจอกันครั้งแรกในรอบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา "มองอะไรเอวา" เพื่อนสาวในกลุ่มคนหนึ่งเอ่ยถาม จากตอนแรกที่เธอยืนเต้นกับกลุ่มเพื่อนอย่างสนุกสนาน ทว่าจู่ ๆ เธอกลับนิ่งไป เพื่อนของหญิงสาวเลยมองตามสายตาของเธอ "ฉันว่าฉันเจอเขาแล้ว" เธอพูดในขณะที่ใช้สายตามองชายหนุ่มที่อยู่ไม่ไกล "ใคร ผู้ชายคนนั้นเหรอ" เสียงตะโกนถามของเพื่อนที่ดังอยู่ข้าง ๆ แต่ทว่าเธอก็ไม่ได้ตอบกลับ เพราะมัวแต่มองชายหนุ่มที่เธอเฝ้าคิดถึงเขามาตลอดหนึ่งเดือนเต็ม แต่อีกฝ่ายกลับมองหญิงสาวอย่างเมินเฉยแล้วเรียกบริกรมาเช็คบิล เพียงไม่นานร่างสูงใหญ่กว่าคนทั่วไปลุกขึ้นยืน พาตัวเองเดินเฉียดเข้าไปใกล้หญิงสาวที่ยืนมองเขานิ่งด้วยท่าเดิมอยู่นานนับนาที สองฝ่ามือใหญ่ล้วงกระเป๋ากำลังจะเดินผ่านเธอไป หญิงสาวรีบคว้าแขนแกร่งแล้วกระตุกแรง ๆ "เจอกันข้างนอก" เสียงทุ้มบอก ใบหน้าคมหันแค่เพียงเสี้ยว ปลายหางตากดต่ำ ริมฝีปากหนาได้รูปกระตุกแสยะยิ้มก่อนจะสะบัดแขนออกเพื่อเดินออกจากร้าน โดยมีชายหนุ่มเลขาคนสนิทคอยเดินตาม ดวงตาสวยกลมโตมองแผ่นหลังที่องอาจและสง่างามในท่าทางที่ดูเกรงขาม ไหล่กว้างตั้งตรงผึ่งผายจนเธออยากใช้ใบหน้าแนบซบหาความอบอุ่น แต่... เสน่ห์ของเขาที่เธอเคยหลงใหลในครั้งก่อน ช่างแตกต่างกับครั้งนี้โดยสิ้นเชิง นัยน์ตาของความโหดเหี้ยมฉายออกผ่านแววตาอย่างไม่ปิดบัง จนเธอเสียวสันหลังวาบ แต่ก็ตัดสินใจยอมเดินตามออกไป "หนูไปหาคุณที่บริษัทก็ไม่เคยได้เจอคุณเลย ส่งข้อความหาคุณก็ไม่ตอบกลับมา" เอวาเอ่ยถามเสียงหวาน เธอยืนเกาะรถลีมูซีนคันยาวที่เปิดกระจกลง จึงได้เห็นเขานั่งอยู่ในรถ เธอเฝ้ารอเขาหวังจะได้เจอะเจอกันอีกหลาย ๆ ครา แต่การกลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบนี้ เขาดูเปลี่ยนไปมากอย่างกับคนละคน "จะยืนเกะกะอีกนานไหม" เอวาสะดุ้งตกใจเมื่อถูกเขาต่อว่าเสียงดุดัน เธอเลยเปิดประตูรถแล้วก้าวขึ้นมานั่งข้าง ๆ "ฉันอนุญาตให้เธอขึ้นมาบนรถหรือยังไง" มาวินต่อว่าเสียงเข้ม หัวคิ้วย่นกันเป็นคำถามมองเธอที่ทำตาใสซื่อ "แล้วใครจะรู้คะว่าคุณจะมานั่งอยู่ในรถ ในเมื่อคุณเป็นคนบอกหนูให้มาเจอข้างนอก" ชายหนุ่มเอี้ยวตัวเขยิบเข้าใกล้เธออย่างรวดเร็ว ยกฝ่ามือขึ้นทาบทับกระจกรถ ใบหน้าคมเฉียดเข้าใกล้แล้วมองความสวยของหญิงสาวทั่วทั้งใบหน้า "ใจกล้าดีนี่ ที่กล้าตามฉันออกมา" "หนู...คิดถึงคุณ" เอวาหลบสายตาเขินอาย เมื่อบอกความในใจกับเขาไปตรง ๆ มาวินยกยิ้มมุมปาก ยกมือขึ้นจับปลางคางให้เธอหันมาสบตาแล้วถามเสียงเรียบ "คิดถึงฉันแค่ไหน" หญิงสาวจะหันหน้าหนีอีกรอบ แต่เขาจับล็อคปลายคางเธอไม่ให้ขยับ "คุณยังไม่ตอบคำถามหนูเลยนะคะ" เอวาไม่ตอบคำถามของเขา เธอเปลี่ยนประเด็นถามเขากลับ ดวงตาสวยกลมโตมองไปยังนัยน์ตาของราชสีห์ที่ดุดัน เรียวปากเล็กสั่นระรัวกลัวชายหนุ่มตรงหน้า ที่แสดงแววตาราวกับอยากจะกระชากวิญญาณเธอออกมา "จะอยากรู้ไปทำไม" ชายหนุ่มเลิ่กคิ้วเป็นคำถาม เลื่อนสายตามองไปยังกระจับปากอิ่มอมชมพูระเรื่อวาววับจนนึกอยากลองสัมผัส "ก็คุณมาทำให้หนูสนใจก่อนทำไม" เอวาเถียงกลับ เขาเองไม่ใช่หรือไง ที่เข้ามาป้วนเปี้ยนอยู่รอบ ๆ ตัวเธอ จนทำให้เธอรู้สึกชอบเขาขึ้นมา "ชอบฉันใช่ไหม" มาวินจับหญิงสาวร่างเล็กขึ้นนั่งบนตัก มองไปยังกระจกด้านหน้าคนขับส่งสัญญาณบอก และหันไปมองเลขาที่รู้งานได้ทันทีว่าควรจะทำอย่างไร พร้อมกับกดปุ่มปิดฉากกั้นห้องผู้โดยสารเพื่อความเป็นส่วนตัวของเจ้านาย "คุณจะทำอะไรหนู" "ไม่ชอบที่ฉันทำแบบนี้" คำถามที่เกิดในความเงียบของหญิงสาว เธออ่านความคิดชายหนุ่มไม่ได้เลยสักข้อ แววตาคมเข้มแฝงเลศนัยบางอย่างที่เธอยากจะเข้าใจ "ทีตอนเธอเต้นยั่วกับพวกผู้ชายยังหน้าด้านกว่านี้ได้เลย แต่กับฉันทำไมถึงได้กลัวนักล่ะ หืม" ริมฝีปากหยักยิ้มเจ้าเล่ห์ ใช้นิ้วกรีดไล่ไปตามเนื้อผิวขาวเนียนละเอียดที่ต้นแขนเรียวเล็ก พร้อมกับกดจมูกสูดดมกลิ่นกายหอมอันเย้ายวนชวนให้อยากจับกด "หนูไม่ได้ยั่วผู้ชาย ก็แค่เต้นกันสนุกๆเท่านั้นเอง" เธอเหวใส่อย่างลืมตัว เขาหาว่าเธอหน้าด้านเต้นยั่วผู้ชาย เธอเปล่าเสียหน่อย มาเที่ยวผับจะให้เธอยืนนิ่งเป็นแม่ชีหรือยังไง "แต่ตอนนี้เธอก็กำลังยั่วฉันอยู่ ถึงได้กล้าตามฉันออกมา เพียงพราะคำถามไร้สาระของเธอ" "หนูกลัวแล้ว ปล่อยค่ะ" หญิงสาวดิ้นในอ้อมกอด ทว่าคนแข็งแรงกว่ากลับกอดรัดเธอแน่นขึ้นจนเธออึดอัด "กล้าขึ้นรถคนแปลกหน้าอย่างฉันได้ ยังจะต้องกลัวอะไรอีก" "หนูจะลง" เธอแผดเสียงใส่ชายหนุ่มตรงหน้า "ลงเหรอ หันไปดูนอกหน้าต่างสิว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน" หญิงสาวเลื่อนสายตามองไปที่หน้าต่าง รถลีมูซีนคันหรูขับแล่นอยู่บนท้องถนน "คุณจะพาหนูไปไหน" เอวามีสีหน้าตื่น หันกลับมาถาม "เพนท์เฮาส์" "หนูไม่ไป" "ไม่ไปแล้วจะขึ้นมานั่งบนรถฉันทำไม" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ แววตาคมแสดงความเย็นชาเป็นคำตอบให้เธอแล้ว หญิงสาวพูดอะไรไม่ออก เพราะเป็นเธอที่ก้าวขึ้นมานั่งบนรถโดยที่เขาไม่ได้เชิญ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอเข้าใจผิดและคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะชอบเธอ แต่เปล่าเลย เธอต่างหากล่ะที่ชอบเขาอยู่ฝ่ายเดียว "ถ้าหนูไปเพนท์เฮาส์คุณ แล้วคุณจะทำอะไร" เสียงหวานใสถาม พลางกำมือเข้าหากันแน่น มองใบหน้าชายหนุ่มเพื่อรอฟังคำตอบ "เธอกำลังเปิดทางให้ฉัน..." มาวินยกยิ้มกอดรัดร่างเล็กแน่นขึ้น ใบหน้าสวยหล่อห่างกันเพียงคืบ จ้องตาประสานกัน ดวงตาคมเข้มแฝงด้วยความเจ้าเล่ห์ราวกับแววตาของหมาป่าที่อดเนื้อมานานหลายเดือน ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้บนแผ่นหลังของหญิงสาวและเคลื่อนลงต่ำมาถึงสะโพกพร้อมกับบีบขย้ำ "กลัวเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงพร่า มองดวงตากลมโตของหญิงสาวที่แสดงความกลัวออกมา ร่างเล็กนั่งสั่นเทากับแววตาหื่นกระหายของชายหนุ่มตรงหน้า มือหนายกมือเธอขึ้นมาแล้วใช้ริมฝีปากจูบไปที่หลังมือเบาๆเพื่อปลอบประโลม "ถ้าเธอเป็นเด็กดี ฉันจะมีรางวัลให้" เขาเสแสร้งเธอดูออก แต่ร่างกายเธอกลับตอบสนองให้กับเขา เหมือนโดนต้องคำสาปให้จุมพิตกับชายรูปงามที่แสนเพอร์เฟค ทั้งที่แท้จริงเขาคือปีศาจ ริมฝีปากของเขาและเธอเคล้าคลอประสานกันอย่างดูดดื่ม เธอส่งเสียงครางผ่านลำคอเพราะชายหนุ่มกดกระแทกจูบที่ริมฝีปากเธออย่างรุนแรง "อื้อ~" ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามสัดส่วนโค้งเว้าของหญิงสาวที่นั่งตัวสั่น ลมหอบหายใจกระชั้นถี่ตามแรงอารมณ์ของชายหนุ่มที่พลุ่งพล่าน ฝ่ามือหนาจับล็อคคอเธอเมื่อหญิงสาวเริ่มต่อต้าน ลิ้นสากตวัดชิมในโพรงปากอันแสนหวานอย่างดูดดื่มจนแทบจะกวาดลิ้นของเธอมาอมให้ละลายในปาก "จะดิ้นทำไม ไหนว่าคิดถึงฉัน" ปากหนาเอ่ยพูด ในขณะที่ปากของคนทั้งสองยังคงแลกจูบกันอย่างเร่าร้อน ลิ้นสากพัวพันเข้าไปใหม่ กวาดชิมความหวานล้ำที่แสนถูกใจ จนร่างกายกำยำเริ่มคุมตัวเองไม่ไหว มาวินโอบกอดรัดเธอแน่นขึ้น จนทำให้เธอหายใจไม่ออก มือบางยกกำปั้นขึ้นทุบเพื่อต่อต้านแล้วส่งเสียงร้องบอกให้เขาพอ "อื้อ~" หญิงสาวรู้สึกเหมือนมีของแข็งทิ่มดันสะโพกขึ้น นั่นจึงทำให้เธอรู้ว่าสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้ามันเริ่มตื่นตัว จึงทำให้เขาปฏิบัติต่อเธออย่างรุนแรง ชายหนุ่มยอมถอนจูบออก ยกนิ้วแม่โป้งเช็ดคราบลิปสติกที่เปรอะเปื้อนอยู่มุมปาก มองใบหน้าสาวสวยที่ขึ้นสีระเรื่อ มือหนาเอื้อมไปหยิบรีโมท กดฉากกั้นห้องโดยสารลงแล้วเอ่ยถามกับเลขาเสียงเรียบนิ่ง "ใกล้ถึงหรือยัง" "เลี้ยวซ้ายข้างหน้าก็ถึงแล้วครับ" เสียงของเลขาบอกกล่าวเจ้านาย แล้วกดฉากกั้นห้องโดยสารขึ้นอัตโนมัติ เพราะรู้ว่าเจ้านายยังคงความเป็นส่วนตัวอยู่ เอวาย้ายตัวเองลงจากหน้าตักของเขา เผลอมองที่เป้ากางเกงของชายหนุ่มข้าง ๆ อย่างลืมตัวจนฝ่ายชายจับได้ "เธอได้เห็นมันแน่" เสียงทุ้มห้าวเอ่ยอย่างกวนประสาท หญิงสาวที่รู้ตัวจึงได้หันหน้าหนีพร้อมกับเม้มปากแน่น แล้วมองวิวยังด้านนอก เมื่อรถลีมูซีนขับมาถึงตึกที่ตั้งสูงตระหง่า ซึ่งเป็นที่พักในพื้นที่ส่วนตัวของชายหนุ่ม เสียงเปิดประตูรถจากด้านข้างถูกเปิดออกด้วยคนที่ยืนอยู่ด้านนอกของทั้งสองฝั่ง หญิงสาวก้าวขาลงช้า ๆ อย่างระมัดระวังเพราะชุดของเธอมันสั้นและโป๊เอามาก ๆ "ตามมาสิ" มาวินหันบอกกับหญิงสาวที่เอาแต่มองโดยรอบ ก่อนจะเดินตามร่างสูงใหญ่เข้าไปในตึก ชั้นสิบเก้าเป็นชั้นที่สูงที่สุดของตึกหรูแห่งนี้ ทั้งชั้นเป็นของเขาเพียงผู้เดียว เอวาเดินตามชายหนุ่มจนมาหยุดยืนอยู่หน้าห้อง "พรุ่งนี้เวลาเดิมครับ" เลขาคนสนิทเอ่ยบอกพร้อมกับก้มหน้าให้ผู้เป็นนาย แล้วหมุนตัวเดินออกไป มาวินเปิดประตูห้องเชื้อเชิญให้หญิงสาวเข้าไปก่อน เธอยังคงยืนลังเล เขาจึงได้ดันหลังเธอให้รีบเข้าไป ปึง~ ร่างสูงเดินเข้าห้องตามเธอเข้ามาติด ๆ พร้อมกับปิดประตูดังจับหญิงสาวหันมาประจันหน้า แล้วดันแผ่นหลังเธอติดผนังห้อง ฝ่ามือใหญ่จับข้อมือเธอขึ้นเหนือศีรษะ ตรึงไว้ทั้งสองข้าง ซุกใบหน้าเข้าซอกคอหอมกรุ่นสูดกลิ่นกายความหอมของหญิงสาว "คืนนี้ฉันจะให้เธอร่านบนร่างกายฉันได้เต็มที่ ให้สมกับที่เธอคิดถึงฉัน"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more