ลืมตาตื่น
2398 Words
เฮือก แค่ก ๆ
เสียงไอดังออกมาจากร่างที่นอนไม่ได้สติมาเกือบสองเดือนกว่า ๆ เซย์ที่มานั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงก็รีบลุกขึ้นมาดูอาการของเพื่อนทันที
“ลีญาอย่าพึ่งขยับเดี๋ยวฉันช่วยเธอลุกขึ้นมาเอง”
เซย์รีบพยุงตัวของลีญาให้ลุกขึ้นมาพิงที่อกของตัวเองก่อนที่จะเทน้ำใส่แก้วที่ตั้งอยู่ด้านข้างเอามาให้คนที่พึ่งฟื้นขึ้นมาได้ดื่ม
“อึก อึก อึก”
“ค่อยๆดื่ม เดี๋ยวก็สำลักเอาหรอก” ว่าไม่ทันขาดคำลีญาก็สำลักน้ำจนไอโขลกออกมาอีกครั้ง
“แค่ก ๆ ขะ..งขอบใจ แค่ก ๆ”
‘สกิล ความงามดั่งเฮเลนติดตั้งพร้อมทำงาน’
เสียงที่ดังอยู่ในหัวเรียกสติให้ลีต้องเงยหน้าขึ้นมาถามเพื่อนว่าได้ยินหรือเปล่า แต่จังหวะที่เธอเงยหน้าขึ้นดันเป็นจังหวะที่เซย์กำลังก้มหน้าลงมาพอดีทำให้ริมฝีปากของทั้งสองคนประกบกันอย่างไม่ตั้งใจ
‘เอ๊ะ’
เซย์เป็นฝ่ายถอยออกมาก่อน เขาคิดจะพูดขอโทษเพื่อนของตัวเอง แต่พอได้เห็นสีหน้าที่ยังดูมึนงง และดวงตาที่ยังคงแดงระเรื่อจากการสำลักน้ำเมื่อสักครู่ ตัวของเขาก็ราวกับถูกพลังบางอย่างเข้าชอนไชแล้วพุ่งตรงเข้าไปในหัวใจของเขาทันที
‘อยากจะบ้าตาย นี่เขามองเห็นว่าลีญาน่ารักเหรอเนี่ย’
“เมื่อกี้มัน.....”
“มีอะไรหรือเปล่าลีญา”
“เมื่อกี้นายได้ย....”
“พี่ลีญาฟื้นแล้ว!!”
เสียงของเลอาดึงทั้งสองคนออกจากบรรยากาศที่ชวนเข้าใจผิดนี้ทันที ลีญาหันไปมองคนที่เข้ามาในห้องก็รู้ได้เลยว่าคนนี้คือน้องชายของตนเอง และนับตั้งแต่จากนี้เป็นต้นไป เขาก็คือลีญาพี่สาวของเลอาในโลกใบใหม่ที่ระบบพามา....
‘ว่าแต่ระบบมาพาทำไมนะ’
‘โฮสต์คุณจะลืมภารกิจของเราไม่ได้นะ’
ถ้าระบบมีร่างเนื้อก็คงจะเห็นเด็กชายวัยสิบขวบกระทืบเท้าเพราะขัดใจอยู่แน่ ๆ
“ในที่สุดพี่ลีญาก็ฟื้นขึ้นมาเสียที เลอา เล อึก ฮือ”
“โอ๋ ๆ มาหาพี่มา ไม่ต้องร้องไห้นะเลอา ตอนนี้พี่ก็ตื่นขึ้นมาแล้ว เรื่องอื่นๆเราก็ค่อย ๆ แก้ไขไปทีละเรื่องแล้วกันนะ”
“ฮึก แต่...แต่ว่าคำสาปยังอยู่ ฮึก”
“อยู่ก็อยู่ แต่ตอนที่พี่หลับพี่เหมือนฝันเห็นแม่เลยละ”
“แม่เหรอ แม่จะมาเอาพี่ไปอยู่ด้วยเหรอ แล้วเลอาละพี่ลีญาจะทิ้งเลอาไปไม่ได้นะ”
“เปล่า แม่มาบอกวิธีช่วยหยุดการลดอายุของคำสาปก่อนที่เราจะหาผลล้างคำสาปเจอ”
“จริงเหรอพี่ลีญา แม่บอกว่ายังไงบ้าง”
ลีญาทำสีหน้าลำบากใจก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่หูของน้อยชาย แน่นอนว่าชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่ในนี้ต้องได้ยินเรื่องที่เธอพูดอย่างชัดเจน เพียงแค่เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขาได้ยินก็แค่นั้น ‘ก็เรื่องหูพันลี้ของเซย์ยังปิดบังจากทุกคนอยู่นี่นา’
“แม่บอกว่าให้พี่หา....เอ่อ หาสามีมาทำ....หาคู่สาบานเลือดมาทำเรื่องนั้นเจ็ดวันครั้งก็จะหยุดการลดอายุได้จนกว่าจะล้างคำสาปน่ะ”
ลีญาพูดเสียงเบาด้วย(แกล้ง)สีหน้ากลุ้มใจ
“ต้องอย่างนั้นอย่างเดียวใช่ไหมครับ” เลอาถามเสียงเครียด
“อืมต้องทำอย่างนั้นอย่างเดียว” หญิงสาวตอบด้วยใบหน้าที่จริงจัง
ที่ลีญายกเรื่องวิญญาณของแม่มากล่าวอ้างเพราะว่าตอนนี้มีการเล่าลือถึงการเข้าฝันบอกอนาคตของวิญญาณบรรพบุรุษอย่างแพร่หลาย และหลายๆคนก็ได้ลองทำตามแล้วมันก็ได้ผลตามที่วิญญาณมาบอกจริงๆ
และทุกครั้งที่มีวิญญาณมาชี้แนวทางมันก็ช่วยให้บางคนรอดพ้นจากความตายได้ ทุกคนเลยนับถือสิ่งนี้ว่าเป็นพลังในการทำนายของบรรพบุรุษ แน่นอนว่าใครก็ไม่สามารถพูดลอย ๆขึ้นมาได้ ทุกอย่างต้องได้รับการพิสูจน์ จนกว่าจะเห็นผลถึงจะได้รับการยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง
เซย์มองพี่น้องคู่นี้กระซิบคุยกันอยู่ต่อหน้าตัวเอง เขาก็ไม่ได้อยากจะปกปิดเรื่องที่หูของเขามีความสามารถได้ยินไกลเป็นพันลี้หรอกนะ แต่มันเป็นประโยชน์ที่เขาเอาไว้ใช้สอดแนมพวกไม่หวังดีหรือคิดไม่ซื่อ ทำให้ตนจับพวกคนเลวออกมาได้หลายต่อหลายครั้งแล้ว
และเรื่องที่ทั้งสองคนแอบพูดกันอยู่เขาก็ได้ยินมันทุกคำ และไม่รู้ว่าเพราะอะไรจิตใจของเขาถึงได้สั่นไหวกับเรื่องนี้นัก แค่คิดว่าลีญาต้องทำเรื่องนั้นกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ ความรู้สึกทั้งเปรี้ยวทั้งขมก็มีอยู่เต็มปากยากจะกลืนลงคอ
ลีญาแอบเหลือบตามองเพื่อนรักก็ทันเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเขาได้พอดี ‘เหอะ แม้ระบบจะไม่ยอมบอกแต่ดูจากเวลาที่ให้มากระชั้นชิดขนาดนี้เธอก็ต้องเดาได้อยู่แล้วว่าคู่สาบานเลือดคนแรกของเธอจะต้องเป็นใคร’ ตอนที่เธอเล่นเกมเธอก็เห็นฉากที่เซย์ปกป้องเพื่อนรักจนเกือบตายตั้งหลายรอบ ถ้าไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องเป็นBLทั้งคู่คงได้ลงเอยกันไปตั้งนานแล้ว
ไม่ซิ!! ก็ตอนนี้เธอปักธงใส่เพื่อนเซย์แล้วนิ เธอขอเป็นตัวแทนในการจับคู่ผูกด้ายแดงของทั้งสองตัวละครนี้เลยก็แล้วกันนะ
“ถ้าอย่างนั้นเลจะลองไปหาจากเพื่อนของจินหลงดู จะต้องมีคนเต็มใจแน่ครับ”
“อย่าพึ่งพูดอะไรออกไปนะเล แค่สังเกตดูไปก่อน พี่ไม่อยากไปแย่งคู่ของคนอื่นมา เดี๋ยวจะมีปัญหาตามมาทีหลัง”
“ได้ครับพี่ลีญานอนพักผ่อนก่อนนะครับ เดี๋ยวเลจะเอาโพชั่นเข้ามาให้”
“อืม พี่ก็เริ่มเพลียแล้วเหมือนกัน พักวันนี้อีกวัน พรุ่งนี้พี่ก็ลุกขึ้นมาวิ่งได้แล้ว” หญิงสาวหยอกเย้าให้น้องชายสบายใจ
และเมื่อเห็นน้องชายวางใจและเดินออกไปแล้วลีญาก็ถอนหายใจพรืดออกมาก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนที่นอนอย่างแรง
ตุ๊บ
“ลีญา!! ทำตัวให้ดี ๆหน่อย ตอนนี้พึ่งฟื้นขึ้นมาไม่ทันครบชั่วโมง ก็จะหาเรื่องเจ็บตัวเพิ่มอีกหรือไง”
เซย์ลุกขึ้นมาอุ้มหญิงสาวให้นอนบนที่นอนดีๆ
“เจ็บก็แปลว่ายังมีลมหายใจ ให้ฉันได้รู้สึกเจ็บหน่อยเถอะจะได้แยกออกว่าตอนนี้เรื่องจริงหรือว่ากำลังฝัน”
“เธอไม่ได้ฝัน ตอนนี้ตื่นขึ้นมาแล้ว” เซย์ถอนหายใจก่อนจะส่ายหัว ไม่รู้ตอนนั้นเขาเอาความคิดว่ามันน่ารักมาจากไหน
“มีกระจกไหมขอหน่อย อยากเห็นว่าตอนอายุ20หน้าเป็นยังไง พอดีลืมไปหมดแล้ว” ลีญาแบมือขอกระจกจากเพื่อนรัก แน่นอนว่าผู้ใช้พลังมิติต้องมีของอยู่กับตัวอยู่แล้ว
“อะนี่ ดูซะให้พอ”
ลีญาไม่สนใจคำประชดของเพื่อนแต่รีบหยิบกระจกมาส่องหน้าตัวเอง
‘อื้มหืมมมม สวยไม่เบาเลยลีญา สวยแบบนี้รับรองว่าตกผู้ชายมาช่วยชีวิตได้แน่นอน’
“ก็สวยพอจะหลอกเด็กได้อยู่นิน่า” เธอทำทีเป็นเผลอพึมพำออกมาให้อีกคนที่อยู่ตรงนี้ได้ยิน
แน่นอนว่าคนที่ได้ยินก็เผลอกำหมัดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ยิ่งได้ยินเพื่อนของตัวเองพูดแบบนี้เขาก็มั่นใจแล้วว่าเธอจะต้องทำตามคำพูดที่วิญญาณคุณน้ามาบอกในฝันแน่ ๆ ก็คนกล้าได้ กล้าเสียอย่างลีญา คงไม่ยอมที่จะนั่งรอเวลาให้เสียเปล่าหรอก อะไรที่มันพอจะมีหวังเธอก็คงพร้อมที่จะลองเสี่ยงไปกับมัน
‘ก็เพราะนิสัยแบบนี้ไม่ใช่หรือไงเขาถึงได้สนิทกับลีญามาตั้งแต่มัธยม’
ลีญาทำทีเป็นนอนหลับแต่อันที่จริงเธอกำลังเข้าไปคุยกับระบบและให้ระบบฉายภาพด้านนอกให้เธอดู ยิ่งเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของเซย์ลีญายิ่งหัวเราะชอบใจ
‘ก็ชอบเขามาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือเซย์ แค่ไม่รู้ใจตัวเองและรู้สึกตัวช้าไปหน่อย แต่พอเขาจะมีใครก็กระวนกระวายมาตลอดเลยนี่’
“โฮสต์รู้ได้ยังไงว่าเซย์แอบชอบลีญาทั้งที่เกมมันก็มีเนื้อเรื่องของทั้งสองคนไม่มาก”
“ของแบบนี้ไม่ต้องไปหาอ่านจากไหนหรอก ใช้แค่ความรู้สึกก็พอแล้ว” เธอยิ้มออกมาก่อนจะชี้ให้ระบบดูที่มือของเซย์ “เห็นไหมว่าเขากำหมัดแน่นตั้งแต่ที่ได้ยินฉันพูดประโยคนี้ออกมา”
“จริงด้วยพื้นฐานนิสัยของตัวละครเซย์ ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจหรือหงุดหงิดก็มักจะเผลอกำหมัดโดยไม่รู้ตัว”
ระบบแทบจะร้องเย้ออกมา โฮสต์ของมันช่างเก่งจริงๆ สมกับคนที่ระบบเลือกมาด้วยตัวเอง
“เอาละฉันสมควรที่จะตื่นได้แล้ว เดี๋ยวนายคอยดูเอาไว้นะ คำว่าเพื่อนมันก็เหมือนกระดาษบางๆที่คอยขวางกั้นอยู่ ถ้าไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเจาะทะลุ คำว่าเพื่อนมันก็จะอยู่เหมือนเดิม แต่เมื่อไหร่ที่อีกคนคิดที่อยากจะก้าวล้ำเข้ามา มันก็ต้องใช้ความกล้าทั้งหมดที่มี ไม่อย่างนั้นก็จะเสียทั้งเพื่อนและไม่ได้เป็นทั้งคนรัก คงจะน่าสงสารน่าดู หึ ๆ”
ระบบที่ได้ยินเสียงหัวเราะของโฮสต์ตนเอง มันก็เริ่มชักจะไม่แน่ใจว่ามันได้โฮสต์ที่ดีมาจริงๆหรือเปล่า
‘ระบบจะคิดเสียว่าโฮสต์กำลังอินบทละครแล้วกัน’
ลีญาที่ออกมาจากพื้นที่ของระบบก็กำลังกระดุกกระดิกตัวเหมือนคนที่กำลังจะตื่นขึ้นมา เธอพลิกตัวก่อนจะถีบผ้าห่มออกจากตัวจนมันร่วงลงที่ข้างเตียง
“อย่าถีบผ้าห่มซิลีญาเดี๋ยวก็เป็นหวัดเอาหรอก” เซย์เดินบ่นมาพร้อมกับก้มเก็บผ้าขึ้นมา เขาห่มผ้าให้กับลีญาอีกครั้งแต่ก็ถูกมือของเพื่อนหยุดไว้ก่อน
“เซย์ ฉันร้อนอยากอาบน้ำ ไม่รู้ว่าตลอดสองเดือนกว่าที่นอนหลับมีใครอาบน้ำให้บ้างหรือเปล่า” ลีญาค่อย ๆดันตัวลุกขึ้นมา ตื่นมารอบนี้ดูเหมือนร่างกายจะฟื้นตัวเร็วยิ่งกว่าเดิมอีกนะ หรือเพราะเธอมีพลังธาตุแสงกัน
ลีญาไม่ทันสังเกตเห็นเซย์ที่ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่ใบหูทั้งสองข้างจะขึ้นสีแดงจางๆ แน่นอนว่าส่วนมากต้องเป็นเลอาที่ดูแลพี่สาว แต่ก็มีบางครั้งที่เขาต้องเป็นคนคอยจัดการดูแลลีญาให้ยามที่เลอาไม่อยู่
“ตอนนี้ยังอาบไม่ได้ เช็ดตัวเอาแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาอาบน้ำในตอนเช้าแบบดีๆอีกครั้ง”
“แต่หัวมันเหนียวมากเลยนะ มันนอนไม่หลับเลย ขออาบวันนี้เถอะนะเซย์ ถ้านายเหนื่อยก็นั่งพักก่อนเลย เดี๋ยวฉันบอกเลอาให้เรียกสมาชิกธาตุน้ำมาสักคนก็ได้”
ลีญาพูดเหมือนตอนปกติที่แต่ก่อนเธอก็เคยเรียกสมาชิกที่มีธาตุน้ำมาเติมน้ำให้อาบ แต่เนื่องจากก่อนที่เธอจะหลับเธอได้ทิ้งระเบิดเอาไว้ทำให้เซย์คิดไปแล้วว่าลีญาคิดที่จะลงมือเสียแล้ว
“ลีญา!! เธอ.....เธอนี่มันเหลือเกินจริงๆ” เซย์ดึงมือของลีญาออกก่อนที่จะช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้มเข้าอก “เดี๋ยวฉันพาเธอไปอาบน้ำเองที่พักตอนนี้มีปั๊มสูบน้ำส่งน้ำตามท่อประปาแล้ว”
ลีญารีบใช้แขนทั้งสองข้างคล้องคอของชายหนุ่มเอาไว้ “เซย์เบาหน่อยตัวฉันก็เหลือแค่นี้เอง ถ้านายกอดแรงอีกนิดกระดูกฉันคงหักเพิ่มอีกสองท่อนแน่ ๆ”
เซย์ที่เห็นว่าเผลอกอดแรงไปเพราะว่ามีอารมณ์ขุ่นมัวก็รีบคลายอ้อมกอด แต่เขาก็ยังอุ้มเพื่อนของตัวเองเพื่อเดินมาส่งที่ห้องน้ำ
“ถึงแล้วนั่งรออยู่ในอ่างนี่แหละเดี๋ยวฉันเอาเสื้อผ้ามาให้” เซย์บอกเสียงนิ่งเหมือนที่เจ้าตัวใช้พูดเป็นประจำ แต่มีหรือที่เพื่อนอย่างลีญาจะจับจุดผิดสังเกตไม่ได้
‘เหอะๆ เลิ่กลั่กสุดๆ เอาอะไรมาเนียนเพื่อนเซย์’
ลีญาถอดเสื้อผ้าออกไปพาดไว้ที่ขอบอ่างอาบน้ำ เธอเปิดก๊อกน้ำให้น้ำมันไหลลงอ่างก่อนจะหลับตาเรียกพลังธาตุไฟของตัวเองเพื่อทำให้น้ำมันอุ่นขึ้น อีกอย่างเธอก็อยากจะลองฝึกเรียกพลังธาตุให้คุ้นชินด้วย ดีที่ร่างนี้พึ่งตื่นจากการหลับไปนานทำให้เธอมีข้ออ้างเรื่องการฟื้นฟูร่างกายและการฟื้นฟูพลัง
“หลับไปนานพลังไม่เพิ่มแต่ก็ไม่ลดถือว่ายังดีอยู่ เฮ้อ...ทุกคนคงจะเก่งแซงหน้ากันไปไกลแล้วซินะ ดีจริงๆ”
ลีญาพึมพำเสร็จก็เอื้อมไปปิดก๊อกน้ำ เธอหยิบเอาสบู่ที่เซย์ทิ้งไว้ให้มาถูทั่วทั้งตัว แม้ว่าเธอจะทำช้าเพราะไม่ค่อยมีแรงแต่เธอก็ยังรู้สึกได้ถึงคราบสิ่งสกปรกที่หลุดออกไป
เมื่อเนื้อตัวสะอาดก็มาที่หัวของเธอ ตรงนี้มันยังคงเหม็นเน่าอยู่ ลีญาก้มลงก่อนจะกวักน้ำขึ้นมาใส่หัว แต่ดูเหมือนร่างกายของเธอจะหมดแรงและถึงขีดจำกัดแล้ว เพราะว่าอยู่ดีๆตัวเธอก็อ่อนแรงแล้วหน้าฟุบลงไปในน้ำทั้งแบบนั้น
“อื้ออออ บุง บุง บุง”
“ลีญา!!”
- Writer
