วันแห่งรัก My Valentine's

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติสิขสิทธิ์ปี พ.ศ.2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ตัดแปลง เผยแพร่ ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายต้นฉบับนี้ โดยไม่ใด้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ซึ่งเป็นของ นามปากกา MaNIE-STORY หากพบการละเมิดลิขสิทธิ์ จะดำเนินคดีตามกฎหมายทันที Writer : MaNIE-STORY Illust : Himefreeze My Valentine’s ชายหนุ่มผู้กำพร้าพ่อและแม่ตั้งยังจำความแทบไม่ได้ มีปู่คอยเลี้ยงดูจนเติบโต แต่แล้ววันนึงที่ๆเคยอาศัย กลับถูกโรงเรียนนานาชาติชื่อดังมาสร้างบดบังทางเข้าออกซึ่งพื้นที่บ้านของเขามันเป็นพื้นที่ตาบอดไม่มีทางเข้าออกมาตั้งแต่แรก แต่ด้วยความใจดีและมีน้ำใจของเจ้าของโรงเรียนอย่างสแน็ป ยินดีให้สองปู่หลานไปอยู่ที่บ้าน ให้ทำงานที่บ้านรับเงินเดือน ทำเท่าที่ไหว ส่วนชายหนุ่มถูกสแน็ปรับอุปการะเลี้ยงดูสเหมือนลูกแท้ๆ ส่งเสียให้เรียน ให้ความรักเหมือนกับลูกหลานแท้ๆในครอบครัว แต่ชายหนุ่มไม่เคยลืมว่าตัวเองเป็นใคร วางตัวในขอบเขตเสมอมา แค่ได้รับการดูแล ได้เรียนหนังสือ มันก็ถือว่ามากพอแล้วสำหรับเขา “พี่เจบี จะไปทำงานแล้วเหรอคะ” เสียงของวาเลนไทน์ลูกสาวคนเล็กของสแน็ปและเป็นน้องเล็กสุดของบ้าน เอ่ยเรียกขึ้น ซึ่งที่ผ่านมาเขาจะคอยไปรับน้องที่โรงเรียนเสมอตั้งแต่มัธยม เพราะน้องอย่างวาเลนไทน์ชอบเที่ยวเล่นตามประสาเด็กและไม่ชอบให้มีการ์ดดูแล สแน็ปจึงให้เจบีคอยดูแลวาเลนไทน์แทน เพราะพี่ชายคนโตอย่างไฮน์ที่อายุเท่ากับเจบีก็เรียนหนักเพราะอยากเป็นหมอจนแทบไม่มีเวลา “ครับ พี่จะไปทำงาน ไหนอาขวัญบอกว่าหนูไม่ไปเรียนไงครับ” เจบีเอ่ย “หนูไม่สบายค่ะ” วาเลนไทน์เอ่ย “หื้ม? ไม่สบายเหรอ ไหน..ตัวร้อนจริงด้วย” เจบีอังมือเข้ากับหน้าผากผู้เป็นดั่งน้องสาวแท้ๆปรากฏว่าเธอตัวร้อนพอสมควรจริงๆ “ก็หนูไม่สบายนี่คะ” “ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวพี่พาไป” เจบีเอ่ย “ไปค่ะ” จู่ๆก็อยากไปหาหมอซะดื้อๆแบบนั้น เจบีขับรถพาวาเลนไทน์มาถึงโรงพยาบาล ก่อนพาเข้าไปพบแพทย์ “ทำไมหนูทำหน้าแบบนั้นล่ะน้องไทน์” เจบีเอ่ย “หมอคนนี้เนี่ยนะ!” “เอ้า! ยัยหนู พี่เป็นหมอ พี่นี่แหละรักษาหนูเหมาะสุด ไอ้โรคดื้อ ของหนูต้องพี่” หมอไฮน์พี่ชายแท้ๆเอ่ย เจบีดูแลวาเลนไทน์มาตั้งแต่เด็กๆ รู้ดีว่าน้องสาวคนนี้ป่วยจริงหรือป่วยการเมืองกันแน่ นั่นคือเหตุผลที่เขาพาวาเลนไทน์มาหาหมอไฮน์ “พี่เจบี พี่รู้ใช่มั้ยคะ ถึงพาหนูมานี่!” “รู้ครับ” เจบีเอ่ย “เฮ้ออออออ” “ไอ้เจ มึงเอายัยหนูกลับไปส่งบ้านด้วยนะ ขับรถพามาเสียเวลามึงไปทำงานเปล่าๆ แกล้งป่วยทำไมไม่รู้!” หมอไฮน์เอ่ย “อื้ม งั้นกูไปนะ” เจบีเดินตามหลังวาเลนไทน์ที่เดินหัวเสียไปตลอดทางจนกระทั่งถึงรถที่จอดอยู่ “หนูอยากไปไหนน้องไทน์ บอกพี่มาดีๆดีกว่าครับ” เจบีเอ่ย “พาไปมั้ยคะ หนูจะบอก” วาเลนไทน์เอ่ย “หนูบอกพี่มาก่อน แล้วพี่จะบอกว่าจะพาไปมั้ย” เจบีเอ่ย “หนูอยากไปงานที่มันจัดที่พาร์คกลางเมืองค่ะ” วาเลนไทน์เอ่ย “หื้ม! ไม่เห็นต้องขาดเรียนเลย เย็นเลิกเรียนพี่ไปรับก็พาไปได้นี่ครับ”เจบีเอ่ย “ไม่ทันค่ะ มันมีงานสัตว์เลี้ยงแค่ถึงตอนบ่ายสองเอง พี่เจพาหนูไปหน่อยนะๆๆ” วาเลนไทน์เอ่ย “พี่ต้องยอมถูกมั้ยครับ” “ใช่ค่ะ พี่เจน่ารักที่สุดเลยยย” พูดจบวาเลนไทน์กอดแขนพี่ชายอย่างเจบีเดินไปขึ้นรถด้วยท่าทางอารมณ์ดี CENTER PARK สุดท้ายชายหนุ่มก็แพ้ลูกอ้อนหญิงสาวจนต้องพาเธอมาในที่ๆเธออุตส่าห์ลงทุนแกล้งป่วยเพื่อให้ได้มาสมใจ “พี่เจ หนูอยากได้ลูกหมาจังเลยค่ะ” ไอ้งานที่ว่าก็ไม่เคยพ้นงานสัตว์เลี้ยง แมวๆ หมาๆ ที่วาเลนไทน์ชอบนั่นแหละ “อาขวัญให้หนูเลี้ยงเหรอ” เจบีเอ่ย “แม่ไม่ค่อยอยากให้เลี้ยงหรอกค่ะพี่ก็รู้” วาเลนไทน์เอ่ย “ก็หนูเลี้ยงอะไรตายหมดตลอดเลย อาขวัญถึงไม่ยอมให้เลี้ยงไงครับ” เจบีเอ่ย “มันหมดอายุไขค่ะ หนูไม่ได้ทำอะไรเลย” วาเลนไทน์เอ่ย “นั่นแหละครับ พอมันตายหนูก็โวยวายร้องไห้ พวกพี่ขี้เกียจปลอบหนูแล้ว” เจบีเอ่ย “จะไม่ซื้อให้หนูใช่มั้ยคะ!” “เดี๋ยวๆ เมื่อกี้หนูบอกแค่อยากเลี้ยงนี่ครับ นี่สรุปคือจะให้พี่ซื้อให้?” เจบีเอ่ย “ใช่ค่ะ ถ้าพี่ไม่ซื้อให้ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” หญิงสาวทำหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งนั่นมันก็ได้ผล เพราะเจบีไม่เคยทนได้สักครั้งที่น้องเป็นแบบนี้ “อ่ะๆ พี่ซื้อให้ก็ได้ แต่หนูต้องสัญญากับพี่ก่อนว่าจะดูแลมันดีๆ โอเคมั้ยครับ” เจบีเอ่ย “ตกลงค่ะ หนูสัญญา ฟ่อดดดด????” “!!!!!!!!” จู่ๆวาเลนไทน์ก็กระโดดกอดคอเจบีที่สูงกว่าเธอเกือบฟุตแล้วหอมแก้มเขาฟ่อดใหญ่เหมือนที่ชอบทำตอนเด็กๆ แต่นี่ทั้งคู่อยู่ในวัยหนุ่มสาว มันเลยทำให้เจบีรู้สึกทำตัวไม่ถูก เมื่อเห็นเจบีทำหน้าแปลกๆ วาเลนไทน์เองถึงกับเขินในสิ่งที่ทำเมื่อกี้เช่นกัน “เอ่ออ...” “นะ..หนูไปดูเถอะว่าอยากได้ตัวไหน เดี๋ยวพี่ซื้อให้” เจบีเอ่ย “ค่ะ” หญิงสาวหมุนตัวเดินดูน้องหมาร้านนั้นร้านนี้ไปเรื่อยๆ โดยมีเจบีเดินตามหลังไปติดๆ ชายหนุ่มมองแผ่นหลังของคนตัวเล็กข้างหน้าแล้วกดยิ้มเบาๆเมื่อเธอก็ยังคงเป็นยัยหนูของพี่ๆอย่างพวกเขาที่แสนจะซนอยู่เสมอ “พี่เจ ดูตัวนี้ซิคะ น่ารักมั้ย” วาเลนไทน์เอ่ย “น่ารักครับ หนูอยากได้ตัวนี้เหรอ” เจบีเอ่ยถาม “ค่ะ น่ารักมากเลยค่ะ” สุดท้ายก็ได้น้องหมาชิวาว่าขนยาวมาหนึ่งตัว วาเลนไทน์นั่งเล่นกับมันไปตลอดทางกลับบ้าน “วันนี้พี่เจนอนที่บ้านใช่มั้ยคะ” วาเลนไทน์เอ่ย “ครับ” ทุกๆคนไม่ว่าจะหมอไฮน์ นินิวและเจบีเอง ทั้งหมดต่างมีคอนโดเป็นของตัวเองยกเว้นแต่วาเลนไทน์เท่านั้นที่สแน็ปหวงนักหนาไม่ยอมให้ออกไปอยู่ข้างนอกตามลำพังเหมือนพี่ๆ “ดีเลยค่ะ หนูจะให้พี่เจช่วยต่อบ้านให้น้องหมา” วาเลนไทน์เอ่ย “ครับ เดี๋ยวพี่ทำให้ ว่าแต่หนูไม่ตั้งชื่อให้น้องหมาของหนูหน่อยเหรอ มันยังไม่มีชื่อเลย” เจบีเอ่ย “ชื่อ บีไทน์ เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานแก่ผู้ออกเงิน ให้ชื่อพี่ขึ้นก่อนเลย 5555” วาเลนไทน์เอ่ย “อนุสรณ์สถานมันดูเหมือนที่ๆตายไปแล้วยังไงไม่รู้นะ” เจบีเอ่ย “55555” กลับมาถึงบ้าน เจบีเดินถือของตามวาเลนไทน์ที่อุ้มน้องหมาของเธอเดินนำหน้าเข้าบ้าน ก่อนเจอเข้ากับสแน็ปผู้เป็นพ่อของเธอ “พ่อแน็ปขาา ฟ่อดดด????” “หืม?? หมาใคร หมาหนูเหรอน้องไทน์” สแน็ปเอ่ยถาม “ค่ะ พี่เจซื้อให้หนู” “ตามใจน้องอีกแล้วนะ น้องเอาแต่ใจหมด” สแน็ปเอ่ย “น้องอยากได้นี่ครับ ผมเลยซื้อให้” เจบีเอ่ย “ใจดีกับน้องขนาดนี้ กับแฟนนี่คงดูแลดีมากเลยใช่มั้ย” สแน็ปเอ่ย “พี่เจมีแฟนแล้วเหรอ!!! หึ!!!!” พูดจบหญิงสาวเดินกระทืบเท้าขึ้นชั้นสองไปยังห้องนอนตัวเองด้วยอารมณ์ไม่พอใจ “เอ้า! หวงพี่ชายอะไรขนาดนั้น” สแน็ปเอ่ย “กลัวไม่สนใจเขาล่ะมั้งครับลุง งั้นผมขอตัวไปดูน้องก่อนนะครับ” เจบีเอ่ยก่อนเดินตามวาเลนไทน์ขึ้นมาบนห้องที่ชั้นสอง ก๊อกๆๆๆๆแอ๊ด!!!! เจบีค่อยๆเดินเข้ามาในห้องนอนของวาเลนไทน์ ดูเหมือนยัยหนูของเขาเธอจะงอนจริงจังซะด้วย “น้องไทน์ครับ น้องไทน์” “.......” “หนูโกรธอะไรพี่หรือเปล่า” เจบีเอ่ยก่อนเดินไปนั่งตรงข้างเตียงที่หญิงสาวนั่งเล่นลูกหมาที่เพิ่งซื้อมาอยู่บนเตียง “หนูงอนอะไรพี่ครับ ไม่พูดกับพี่เลย” เจบียังคงเอ่ยถามแต่หญิงสาวก็ยังคงงอนไม่พูดไม่จากับเขาสักคำ “งั้นพี่กลับคอนโดแล้วนะครับถ้าหนูไม่คุยกับพี่” เจบีลุกขึ้นเดินไปที่ประตูเพื่อจะออกจากห้องนอนของวาเลนไทน์ พรึ่บ!!!! “โอ๊ย!!” หมอนทั้งใบถูกหญิงสาวเขวี้ยงมันใส่เต็มหลังของชายหนุ่มที่กำลังจะเดินออกจากห้อง “จะไปก็ไปเลย!!!!” วาเลนไทน์เอ่ย เจบีก้มลงหยิบหมอนก่อนเดินกลับมานั่งข้างเตียงของวาเลนไทน์อีกรอบ “งอนอะไรพี่หื้ม!!” เจบีเอ่ยพรางบีบแก้มขาวๆของน้องสาวอย่างเอ็นดู “โอ๊ย! ไม่ต้องมาบีบแก้มคนอื่นเขาเลยนะ!” “แล้วหนูโกรธอะไรพี่ล่ะครับ” เจบีเอ่ย “ก็พี่มีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ ก็ไปดูแลแฟนพี่ซิ!!” วาเลนไทน์เอ่ย “อ่อ นึกว่าเรื่องอะไร หนูงอนพี่เพราะเรื่องพี่มีแฟนเหรอ” เจบีเอ่ย “เหอะ!!!” “พี่มีแฟนที่ไหนกัน หนูเคยเห็นเหรอ แฟนพี่น่ะ ถึงบอกว่าพี่มี” เจบีเอ่ย “ไม่มีจริงๆเหรอคะ” “อื้ม ดูหนูคนเดียวพี่ก็ปวดหัวแล้ว” เจบีเอ่ย “พี่ไม่ได้ว่าหนูใช่ป่ะ!” วาเลนไทน์เอ่ย “พี่ไม่ได้ว่าหนูสักหน่อยครับ แล้วนี่หายงอนพี่ได้หรือยัง” เจบีเอ่ย “หนูจะหายงอนก็ได้ค่ะ พี่สัญญาก่อนว่าห้ามมีแฟนก่อนหนู!” “หื้ม?? มีงี้ด้วย” เจบีเอ่ย “สัญญามาซิคะ” “โอเครครับ พี่จะไม่มีแฟนถ้าหนูยังไม่มี หายงอนแล้วนะ” เจบีเอ่ย “หายแล้วค่ะ” ชายหนุ่มยิ้มบางๆให้กับความขี้งอนของน้องสาว เธอคงจะกลัวพี่ๆไม่รัก เพราะพี่ๆแต่ล่ะคนก็มีเมียมีแฟนกันไปหมดแล้ว ทั้งหมอไฮน์ อาณาจักร ดินแดน นินิว เหลือเพียงแค่เจบีเท่านั้น “พี่เจ พรุ่งนี้หนูมีสอบตอนบ่ายเลิกช้าหน่อยนะคะ” วาเลนไทน์เอ่ย “ครับ เดี๋ยวพี่ไปรอที่ใต้ตึกคณะหนูแล้วกันเนอะ” เจบีเอ่ย “ค่ะ” วันรุ่งขึ้นเจบีขับรถไปส่งวาเลนไทน์ที่มหาวิทยาลัยตามปกติ ก่อนจะขับรถเข้าบริษัทเพื่อไปทำงาน “คุณเจค่ะ เอกสารประชุมค่ะ” “ขอบคุณครับ” “กลางวันนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะคะ จีนเลี้ยงเอง ขอบคุณที่ช่วยโปรเจคครั้งก่อนตอนในห้องประชุมค่ะ” จีน หนึ่งในลูกน้องและเลขาส่วนตัวของเจบีเอ่ยขึ้น เมื่อเธอทำรายงานประชุมผิดพลาดตอนเข้าประชุมครั้งก่อนแต่เจบีช่วยไว้จนผ่านไปได้ด้วยดี “อ่อ ได้ครับ ไม่ต้องเลี้ยงหรอก ผมเป็นหัวหน้าเดี๋ยวผมจ่ายเอง ชวนคนอื่นไปด้วยพร้อมกันเลยแล้วกัน” เจบีเอ่ย “อ่อ ได้ค่ะ” แอ๊ดดดด!!!! จู่ๆประตูห้องทำงานของชายหนุ่มก็เปิดออก “พี่เจ!!” “อ้าว!! วาเลนไทน์ หนูมาได้ไงครับ” “หนูลืมของ โทรหาพี่ก็ไม่รับ เลยต้องนั่งแท็กซี่มาเองค่ะ” “อ้าว! อ่อ พี่ปิดเสียงไว้ หนูลืมอะไรครับ” เจบีเอ่ย “รายงานค่ะ พี่พาหนูไปหยิบที่รถหน่อย” “ครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่มหาลัยนะ ... จีน คุณเอารายงานไปรอผมที่ห้องประชุมเลย เดี๋ยวผมไปส่งน้องสาวแล้วเดี๋ยวกลับมาประชุม” เจบีเอ่ย “น้องสาว!!!” ตลอดทาง เจบีสังเกตุเห็นน้องสาวนั่งทำหน้าตาแปลกๆ เหมือนกับว่าเธอไม่พอใจอะไรเขาเข้าอีกแล้วแบบนั้น “หนูโกรธอะไรพี่อีกแล้วใช่มั้ย” เจบีเอ่ย “พี่กับผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกันเหรอค่ะ” วาเลนไทน์เอ่ย “จีนเหรอ เธอเป็นลูกน้องพี่ ลูกน้องพี่ผู้หญิงเยอะแยะ ไม่มีอะไรนิครับ” เจบีเอ่ย “แน่นะคะ” “แน่ครับ” เจบีเอ่ย ไม่นานรถก็แล่นมาจอดที่หน้าคณะของหญิงสาว เธอคว้าเล่มรายงานที่ลืมไว้ลงจากรถไป ส่วนเจบีก็กลับเข้าบริษัทอีกรอบเพื่อเข้าประชุม การประชุมอันแสนยาวนานจบลงตอน4โมงเย็น ซึ่งเขามีเวลาอีก1ชั่วโมงเพื่อขับรถไปรอรับวาเลนไทน์ที่จะเลิกสอบตอน5โมงเย็น “พี่เจ” หลังจากมานั่งรอสักพักท่ามกลางสายตาของเพื่อนร่วมคณะของหญิงสาว เมื่อชายหนุ่มตกเป็นเป้าสายตาแบบนั้น “เป็นไง สอบได้หรือเปล่า” เจบีเอ่ย “ทำได้ค่ะ เรากลับบ้านกันเถอะ” วาเลนไทน์เอ่ย “มาครับพี่ถือให้” เจบีคว้ากระเป๋ากับหนังสือของหญิงสาวไปถือไว้ก่อนเดินพาเธอไปที่รถก่อนขับกลับบ้านในช่วงเย็นให้ทันมื้อค่ำ “แม่ขา ลูกชายหนูไปไหนค่ะ” วาเลนไทน์เอ่ย “อยู่กับพ่อในห้องทำงาน ติดพ่อทั้งวันเลย” ของขวัญผู้เป็นแม่เอ่ย “มันอยู่เป็นจริงๆนะคะแม่ อ้อนถูกคน”วาเลนไทน์เอ่ย “อ้าว วันนี้อานึกว่านอนที่คอนโดซะอีก เห็นไฮน์บอกมีนัดดื่มกันไม่ใช่เหรอเจ” ของขวัญเอ่ย “ครับ เดี๋ยวคืนนี้ไปครับอาขวัญ ผมไปรับน้องมาส่งก่อน” เจบีเอ่ย “ไปดื่ม???” วาเลนไทน์เอ่ย “อืม พี่มีนัดกับพวกไอ้ไฮน์” เจบีเอ่ย “หนูไปด้วยได้มั้ย” “ไม่ได้ครับ มีแต่ผู้ชายไม่มีผู้หญิงไป อีกอย่างพี่ไม่อยากให้หนูไปผับด้วย” เจบีเอ่ย “ทีตัวเองยังไปเลยอ่ะ!” “เอ้า!! อาขวัญครับ หมู่นี้น้องขี้งอนจังเลยนะครับ สองวันนี้งอนผมมาเป็นสิบรอบแล้ว” เจบีเอ่ยในขณะที่วาเลนไทน์เดินหนีเข้าขึ้นห้องไป “ตามใจน้องกันมากไปหรือเปล่า น้องเอาแต่ใจหมดแล้วดูซิ” ของขวัญเอ่ย “งั้นผมฝากของให้น้องหน่อยนะครับ ขึ้นไปหาตอนนี้เดี๋ยวเหวี่ยงผมอีก” “ได้จ๊ะ” เจบียื่นหนังสือกับกระเป๋าให้ของขวัญก่อนจะขับรถออกจากบ้านกลับไปที่คอนโดตัวเอง คืนนี้เขามีนัดจริงๆ ก็มีเพียงแค่ผู้ชายเท่านั้น มีหมอไฮน์ ดินแดน อาณาจักรเท่านั้น NCLUB เมื่อหนุ่มๆรวมตัวเรื่องรักๆใคร่ๆใต้สะดือก็บังเกิดขึ้นในวงเหล้า “ไอ้เจ กูไม่เห็นมึงมีแฟนสักที มึงเป็นเกย์ป่ะเนี้ย!” หมอไฮน์เอ่ย “มึงก็พูดไป กูแค่ยังไม่พร้อมเปิดตัว” เจบีเอ่ย “หล่อซะเปล่า เสียดายความหล่อจริงๆ” อาณาจักรเอ่ย “วันๆดูแลแต่ยัยหนูจะไปมีเมียได้ยังไงเฮีย” ดินแดนเอ่ย “ก็มียัยหนูอยู่ไง หมดเวลา หมดพลังงานแล้ว” เจบีเอ่ย “คืนนี้เอาสักหน่อยมั้ย ผมตามให้เด็ดๆเลย” ดินแดนเอ่ย “ไม่ดีกว่า” เจบีเอ่ย ครืด ครืด????วาเลนไทน์ กำลังคุยเข้าด้ายเข้าเข็ม มือถือของเจบีก็สั่นขึ้นปรากฏชื่อของวาเลนไทน์ที่หน้าจอ เขาเลือกจะลุกออกจากโต๊ะเพื่อไปรับสาย ????เจบี : ว่าไงครับ ????วาเลนไทน์ : จะกลับหรือยังค่ะ ????เจบี : พี่เพิ่งมาได้ชั่วโมงเดียวเอง หนูมีอะไรหรือเปล่าครับ ????วาเลนไทน์ : พี่รีบกลับได้มั้ย หนูรอพี่อยู่ ????เจบี : รอพี่?? รอพี่ทำไมครับ ????วาเลนไทน์ : ไม่รู้แหละ รีบมาหาหนูด้วย! ตู๊ดๆๆๆๆๆ————- ชายหนุ่มมองหน้าจอโทรศัพท์ปรากฏว่าวาเลนไทน์วางสายไปแล้ว แล้วทีนี้จะยังไง จู่ๆน้องก็บอกรอ ถ้าไม่ไปเดี๋ยวก็จะงอล แต่เขาเพิ่งมานั่งดื่มกับคนอื่นๆได้ไม่นานเท่านั้นเอง “ไอ้เจ มึงจะไปไหน?” หมอไฮน์เอ่ย “มีธุระว่ะ” “เดี๋ยวดิเฮีย นั่งก่อน” ดินแดนเอ่ย เจบีนั่งลงตามที่ทุกคนรั้งไว้ เขาจะตอบยังไงว่าถูกวาเลนไทน์โทรตามให้กลับบ้าน