“พ่อเลี้ยงให้ผมเข้าไปในตัวจังหวัด ไปรับของพวกนี้มาให้แม่เลี้ยงพิมครับ”
“ของพิมหรือคะ” พิมพ์มาดายื่นมาไปรับกล่องทั้งสองใบมาถือไว้อย่างงุนงง
“ใช่ครับ พ่อเลี้ยงสั่งให้ผมไปเอาเมื่อเช้าครับ”
“มันคืออะไรหรือคะ” พิมพ์มาดายกกล่องใบหนึ่งขึ้นมาเขย่าเบาๆ พลางเอ่ยถามติดตลกว่า
“มีระเบิดอยู่ข้างในหรือเปล่าคะ”
“คิดว่าไม่นะครับ” พนาธิปตอบกลั้วเสียงหัวเราะร่วน แล้วเอ่ยบอกต่อว่า “เป็นชุดที่พ่อเลี้ยงจะให้แม่เลี้ยงพิมใส่ไปร่วมงานกาชาดในวันพรุ่งนี้น่ะครับ”
พอได้ยินเรื่องการไปงานกาชาดที่ตนเองไม่อยากออกงานสังคมร่วมกับพ่อเลี้ยงวริทธิ์ พิมพ์มาดาก็มีสีหน้าเคร่งเครียดให้เห็นในทันที
“ฉันไม่อยากไปงานกาชาดเลยค่ะ”
พิมพ์มาดาพึมพำออกมาเบาๆ แต่เมื่อคิดว่าระบายความทุกข์กับพนาธิปก็คงไม่มีประโยชน์ หญิงสาวจึงเอ่ยขอตัวกับอีกฝ่าย
“พิมขอตัวไปทำอาหารต่อก่อนนะคะ”
“
