บทที่ 5
อากาศในยามดึกก่อนอรุณรุ่งในพื้นที่ที่ถูกโอบล้อมไปด้วยภูเขา ค่อนข้างเย็นยะเยือก จนพ่อเลี้ยงวริทธิ์ต้องวาดมือไปข้างๆ กาย หมายจะดึงร่างบางหอมละมุนมาโอบกอดให้คลายหนาว แต่แล้วก็ต้องพบกับความว่างเปล่า ไม่มีร่างบางเปล่าเปลือยแนบชิดกายดั่งเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา
และทันทีที่รู้ว่าไม่มีพิมพ์มาดานอนอยู่บนเตียงด้วยกัน ร่างใหญ่ล่ำสันก็รีบผุดลุกขึ้นนั่ง เปิดไฟบนหัวเตียง พร้อมกับตะโกนเรียกหาหญิงสาวด้วย
“พิมพ์มาดา คุณอยู่ไหน”
เงียบ! ปราศจากเสียงตอบรับจากคนที่กำลังเรียกหา ทำเอาพ่อเลี้ยงวริทธิ์ถลาลุกจากเตียง เดินเร็วๆ เกือบเป็นวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ ผลักประตูออกกว้างโดยไม่ลืมตะโกนเรียกอีกครั้ง
“พิมพ์มาดา อยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า”
คราวนี้ใบหน้าของพ่อเลี้ยงวริทธิ์เริ่มถอดสีซีดเมื่อไม่พบพิมพ์มาดา พอคิดว่าหญิงสาวแอบหนีไปจากเขาแล้วก็ยิ่งใจไม่ดี
