“มึงอย่าเพิ่งตื่นตูมไป มันจะแข็งได้นานแค่ไหน ถ้ามันเห็นเงินก้อนโตที่ลอยอยู่ตรงหน้ากูเชื่อว่ามันจะกลายเป็นไก่อ่อนให้เราเชือดแน่นอน”
“ท่านจะไปวันไหนครับ” ไอ้เหิมเอ่ยถาม
“มึงไปเตรียมของให้พร้อม กูจะไปเยือนไอ้สารวัตรไก่อ่อนถึงสภ.ในเร็วๆ นี้” กำนันยศศักดิ์หัวเราะร่วนคิดว่าสารวัตรคนใหม่ก็ซื้อได้ง่ายไม่ต่างจากคนก่อนๆ
นีนนาราเดินเข้ามาในสภ. แล้วยิ้มแป้นให้ตำรวจทุกนาย โดยเฉพาะปวรุตม์ที่เธอยิ้มหวานเฉพาะเจาะจงให้เป็นพิเศษ
ปวรุตม์หันไปมองนาราครู่หนึ่งเห็นนารายิ้มหวานให้ทุกคนก็หน้าตึงด้วยความโมโหแล้วทำเป็นไม่สนใจหันกลับไปสั่งงานร้อยเวรเหมือนเดิมทั้งๆ ที่ในใจกำลังเดือนปุดๆ ด้วยความหึงหวง
นาราเห็นท่าทางของปวรุตม์แล้วก็แอบยิ้มขำ เธอเดินเข้าไปยืนใกล้ๆ ร่างสูงใหญ่จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของอาฟเตอร์เชฟที่ปวรุตม์ใช้อยู่
“พี่รุตขา...”
นาราแกล้งลากเสียงยาวเรียกปวรุตม์ด้วยน้ำเสียงหวานจนร้อยเวรและนายตำรวจ
