“กลับแล้ว” ปวรุตม์เอ่ยตอบมือใหญ่หยิบกับข้าวหน้าตาแปลกๆ แต่กลิ่นชวนน้ำลายส่อขึ้นมาดม
“อะไรเหรอนารา” ปวรุตม์ยื่นกับข้าวให้นาราดูแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“จะให้บอกก่อนที่จะทานข้าวหรือว่าหลังจากทานข้าวเสร็จแล้วคะ”
นาราเอ่ยถามกลั้วหัวเราะตักกับข้าวที่ปวรุตม์เอ่ยถามใส่ปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ด้วยความเอร็ดอร่อย ปวรุตม์เห็นนาราตักกับข้าวกินก็ตักกินบ้าง
“อืม...อร่อยเหมือนกันนะ” ปวรุตม์เอ่ยชมพลางตักมากินอีกคำ
นาราอมยิ้มแก้มแทบปริมือบางหยิบแมงสีดำๆ ที่ชุบแป้งแล้วทอดจนเหลืองกรอบยื่นให้ปวรุตม์ชิมบ้าง
“พี่รุตลองทานอันนี้ดูสิคะ อร่อยนะโปรตีนเยอะด้วย”
นาราเอ่ยถึงสรรพคุณของอาหาร ปวรุตม์เอื้อมมือจะหยิบแมงที่นารายื่นให้ แต่นารายิ้มหวานแล้วส่ายหน้าปฏิเสธเอาแมงสีดำๆ ไปจ่อใกล้ๆ ริมฝีปากสีสด
สารวัตรปวรุตม์ทำหน้ามุ่ยแต่ก็ยอมอ้าปากรับแล้วแกล้งงับนิ้วเรียวยาวของคนที่ป้อนกับข้าวให้ เขากลืนแมงแปลกๆ ที่รสชาติด
