“อินดี้อยากไปอยู่กับปู่กับย่าไหม” คุณเปรมถาม
“แล้วคุณยายจะอยู่กับใครฮับ”
“ก็พาคุณยายไปอยู่ด้วยสิ”
“ก็ดีนะฮับ แต่อินดี้อยากอยู่กับคุณพ่อกับคุณแม่มากกว่า”
“นั่นไง ฉะนั้นอินดี้ต้องให้แม่รินรับรักคุณพ่อของเราเร็วๆ”
“อ้าว...แล้วไม่รักกัน จะมีอินดี้ทำไม” เด็กชายตั้งคำถาม
“เห็นไหมคุณเนี่ย พูดผิด” คุณอ่อนหันไปต่อว่าสามี
“คุณปู่พูดผิดนะลูก คุณพ่อคุณแม่รักกันสิถึงได้มีหนู อีกหน่อยก็จะได้มีน้องตัวเล็กๆ อีก”
“จริงหรือครับ คุณพ่อเสกน้องให้อินดี้ได้ใช่ไหมฮับ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า..” คุณปู่หัวเราะร่วน
“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้” คุณเปรมพูดอย่างภูมิอกภูมิใจ
ในห้องนอนของรินดา
รินดานั่งพับเสื้อผ้าของลูกอยู่ด้านใน ไม่รู้จะทำอะไรดี จับมือกำหมัดซัดไปบนกองผ้านั้น
“ริน...” ป้องณวัฒน์นั่งซ้อนลงมาทางด้านหลัง แล้วสวมกอดเธอแน่น
“อะไร” เธอทำเสียงอู้อี้เพราะนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น สูดน้ำมูกของตัวเองแรงๆ เหมือนเป็นเด็กๆ
จ
