“อ้าว...ริน เราสองคนต้องปรับความเข้าใจกันนะ” “ฉันไม่มีอะไรจะต้องปรับหรือคุยกับคนอย่างคุณ” “ริน...” เขาเรียกชื่อของเธอด้วยความอาทร “หึ...” เธอทำเสียงขึ้นจมูก “ไปปรับความเข้าใจกับยายญี่ปุ่นหน้าขาวนั้นจะดีกว่า ปาปี๊ๆ” เธอเรียกเขาทำเสียงล้อเลียนเหมือนที่มายูเรียกชายหนุ่ม ป้องณวัฒน์หัวเราะขึ้นมาหึๆ “คุณหึงผมละสิ” “บ้าเหรอ... เรื่องอะไรฉันจะต้องไปหึงคุณด้วย ไม่ทราบ” เธอเค้นเสียงใส่ “อ้าว... เมื่อคืนเราก็เล่นจ้ำจี้กัน เล่นผัวเมียกันอยู่เลย สรุป...คุณก็เป็นเมียของผมนะสิ” “นายป้อง...” “จ๋า...” “ฉันเกลียดนาย” “แต่ผมไม่ได้เกลียดริน” “ฉันเกลียด เกลียด เกลียดนาย ได้ยินไหม” “เฮ้อ... สุภาษิตไทยเขาบอกว่า ผู้หญิงบอกว่าเกลียดแปลว่าผู้หญิงบอกรัก” “สุภาษิตบ้านนายอะดิ ปล่อยนะ” รินดาดิ้นขยับตัว แต่เรือนร่างของเธอไม่เขยื้อนเอาเสียเลย เธอจึงอ้าปากงับปลายคางของป้องณวัฒน์ที่อยู่ใกล้ๆ อย่างแรง “โ