ณ บ้านสีระวัฒนา
“คุณอ่อน เมื่อวานมายูมาหาคุณหรือ” เปรมศักดิ์ถามภรรยา
“ค่ะ เอาของฝากมาให้นะคะ”
“คุณว่า ไอ้ลูกชายคุณมันสนใจจะแต่งงานแต่งการบ้างไหม”
“ก็หนูมายูนี่แหละ เหมาะสม ทั้งหน้าตาน่ารัก แล้วที่บ้านเขาก็ร่ำรวยนะ” ภคมนรู้สึกปลื้มๆ
“เฮ้อ... คุณอ่อนครับ ไอ้ป้องมันอยากได้เมีย หรือมันอยากได้แม่” คุณเปรมทำเสียงระอา
“เอ๊ะ... คุณว่าฉันตาไม่ถึงหรือ”
“อืม... อย่าเห็นแก่ของฝากนะคุณ”
“คุณเปรม... คุณหาว่าฉันงกหรือ” ภรรยาทำเสียงสูง
“เปล่า... หาแม่ของลูก ไม่ใช่หาแม่ของตัวเอง อีกอย่าง หนูมายูนั่นล้างจานเป็นหรือเปล่า”
“โธ่คุณเปรม คนใช้มีนะคะ”
“ผมไม่อยากจะพูดกับคุณแล้ว มีลูกขึ้นมา ใครจะล้างก้นให้หลานผม เฮ้อ...”
“แหม... คุณเปรม...” ภคมนทำเสียงไม่พอใจตามหลังสามีที่ลุกหนีไป
กริ๊ง... มือถือของป้องณวัฒน์ดังขึ้น
“มายู” เขาเอ่ยชื่อของคนที่โทรเข้ามาเบาๆ
“ฮัลโหล ปาปี๊... อยู่ที่ไหนคะ ที่ห้องหรือเปล
