“อ้าว...ได้แล้วน้ำมะนาวปั่น เชิญไปนั่งที่เลยค่ะคุณน้ำหวาน” แม้วยื่นแก้วให้กับเพื่อนสาว
“ยายออฝากน้ำเปล่าให้ยายอายด้วย เดี๋ยวฉันยกอีกแก้วไปให้แก”
“ก็ได้...” เพียงอรเดินตามน้ำหวานไป
เอกอนงค์ทำน้ำมะม่วงปั่นเสร็จรีบเดินไปเสิร์ฟให้เพื่อน
ก่อนที่จะเดินไปปิดหน้าร้าน หมุนป้ายออกบอกว่าปิด เพราะเธอทำขนมเสร็จแล้ว อีกอย่างรู้ว่าต้องคุยกับเพื่อนๆ นาน อีกเรื่องคือเธอหมดเรี่ยวหมดแรง ร่างกายต้องการพักเหนื่อย
“ทำไมปิดร้านแต่วัน” เพียงอรถาม
“ช่างฉันเถอะน่า กิจการส่วนตัว จะเปิดเมื่อไหร่ จะปิดเมื่อไหร่ก็ได้ ว่าแต่ไหน พวกแกว่าจะมาปรึกษากันเรื่องของยายริน ติดต่อรินได้หรือยัง” เธอแก้ตัว
“รินส่งข้อความมาแล้ว บอกว่ากำลังจะถึง” อายบอก
/////////////////////////
ก๊อก...ก๊อก... เสียงเคาะกระจกที่หน้าร้านก็ดังขึ้น
“ตายยากจริงๆ ยายรินเนี่ย” เพียงอรพูดขึ้น
ทุกสายตาทุกคนจับจ้องไปที่ประตู ทุกคนทำตาโต อ้าปากกว้า
