หน้าร้านเอกอนงค์
“มาทำไมวะ” อลันถามตัวเองเสียงเบา ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนรถไปจอดไว้ตรงลานจอดของร้านรวงย่านนี้
“อ้าวอาจารย์วันอาทิตย์ยังมาแถวนี้เหรอคะ หรือว่าบ้านอาจารย์อยู่แถวๆ นี้คะ” นักศึกษาสาวคนหนึ่งที่ลงเรียนกับเขาเอ่ยขึ้น
“อ๋อ...มาธุระ เลยว่าจะหาอะไรดื่ม” เขาตอบเลี่ยง เด็กสาวคล้องแขนอาจารย์หนุ่มอย่างถือวิสาสะ
“ให้แอนนี่เลี้ยงอาจารย์นะคะ อากาศมันร้อน ร้านเอกอนงค์ กาแฟลาเต้อร่อยที่สุด แล้วก็กินกับเค้กฝอยทอง แต่ถ้าอาจารย์ไม่ชอบก็กินกับเค้กมะพร้าว บราวนีก็มีค่ะ” เธอพูดพลางพาร่างหนาใหญ่ของอาจารย์ตามเธอเข้าไปในร้าน
“แอนนี่กำลังเครียดพอดี กะว่าจะไปที่ห้องสมุด หารายงานที่จะส่งอาจารย์อีกสองอาทิตย์ กำลังว่าจะไลน์ไปถามอาจารย์ว่าอย่างไร โชคดีจริงๆ เลยค่ะ เหมือนสวรรค์มาโปรดให้อาจารย์มายืนอยู่ตรงหน้า แอนนี่ทำบุญมาดีนะเนี่ย” เด็กสาวก็ส่งเสียงพูดไม่หยุด
เขาไม่ได้ปฏิเสธเด็กสาวที่เรียกตัวเองว่าแอนนี่
