กับปิงปองไปกินข้าวด้วยกันแล้ว ทุกปีพี่ตั้มก็จะลืมของขวัญของฉัน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สน เพราะแค่ได้เห็นพี่ตั้มก็สุขใจแล้ว แต่ครั้งนี้มันทำให้ฉันรู้สึกมีความหวังขึ้นมาแบบสุดๆ ตัวอยู่ไกล แต่ใจกับอยู่กับฉัน ร่างฉันบิดไปมาทันทีอย่างเขินอาย อยากจะโทรไปขอบคุณเขา แต่มือถือพี่ตั้มก็ติดต่อไม่ได้ ช่างเถอะ ไว้กลับมาแล้วค่อยว่ากันนะคะพี่ตั้มที่รัก จุ๊บๆ
เย็นมาถึงซึ่งฉันก็เอาน้องหมีของพี่ตั้มไปวางไว้ที่หัวนอนอย่างทะนุถนอม โดยที่เฟิร์สเองก็ออกไปไหนก็ไม่รู้ เพราะตอนที่ฉันนั่งรอเขา ดันเผลอหลับไปตื่นมาอีกทีเขาก็ไม่อยู่แล้ว กระทั่งร่างหนาที่พูดถึงเดินเข้ามา โดยไม่พูดและไม่มองหน้าฉันสักนิด เขาเดินตรงเข้าห้องน้ำไปทันที จนฉันได้แต่สงสัยว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ แต่เอาเถอะเดี๋ยวชวนไปเลี้ยงข้าวก็คงจะหายเองเนาะ เฟิร์สออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับแต่งตัวได้หล่อจนวัวลืมตาย ผู้ชายลืมแฟน (เข้ากันไหมเนี่ยขิม)
“นี่เฟิร์สวันนี
