“เออ ปัญญาอ่อนจริง” เฟิร์สได้ทีด่าฉันใหญ่เลย แต่ทำไมอีลุงต้องเข้าข้างมันด้วย ทำไม! จะผสมโรงกันไปถึงไหน แกอยู่ข้างฉันนะอีเฟิร์ส
“แต่ลุงหนูจะหลับจริงๆ นะ แต่หนูหลับไม่ได้ตอนนี้”
“ก็แหงสิ มึงจะหลับได้ไงในเมื่อกูจี้มึงอยู่”
“ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าหนูหลับนะลุง หนูจะต้องโดนไอ้บ้านั่นจับทำเมียนะลุง”
“ก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไงวะจิ๋ม เป็นเมียฉันดีจะตาย ทำไมถึงไม่ยอมวะ”
“จะบ้าหรือไง ใครจะไปยอมกันวะ ไอ้บ้า” ฉันเถียงกับเฟิร์สไปมา โดยหารู้ไม่ว่าตอนนี้ทุกคนต่างพากันมองฉันและเฟิร์สอย่างกับดูละครยังไงอย่างนั้นเลย ฉันเงยหน้ามองอีลุงที่ขมวดคิ้วอย่างมึนงงและชี้มีดไปที่เฟิร์ส
“มึงไม่ใช่ผัวอีเด็กนี้เหรอ?”
“ใช่ / ไม่ใช่ลุง!”
“ยังไงกันแน่ แล้วมึงสองคนเนี่ยพูดเรื่องอะไรกัน กูงง”
“ไม่ต้องงงหรอกลุง”
“ห๊ะ...”
เฟี้ยว~
ตุ้บ
“อ๊าก!” เฟิร์สอาศัยจังหวะที่อีลุงนี่เผลอ เขวี้ยงแอปเปิ้ลที่อยู่ในมือมากระแทกหน้าอีลุงนี่จนล
