เมื่อกลับเข้าเรือนพัก ปังฮุ่ยกับปังหมิ่นรู้สึกแปลกใจที่สองสามีภรรยากำมะลอพูดคุยกันมากกว่าวันก่อนๆ ทั้งยังทำทีเหมือนอยากจะปรึกษาหารือกันเป็นการส่วนตัว พวกนางทั้งสองจึงรีบปิดประตูออกไปจากห้อง
“ในคืนนั้นท่านเห็นพวกเขามีท่าทางการยืนคุยกันอย่างไร?”
ฉงหยวนหยวนรีบขยับเข้าไปใกล้ จับมือข้างหนึ่งของจั๋วเหรินหาวขึ้นมา ชายหนุ่มใบหน้าร้อนผ่าวก้มลงมองด้วยความตกใจ เขากำลังจะร้องทักนางแต่คุณหนูแปดกลับพูดขึ้นก่อน
“หากข้าดูไม่ผิด ข้าว่าพวกเขาเหมือนจะจับมือกันไว้แล้วไม่นานนักก็เริ่มทะเลาะเบาะแว้งกัน จากนั้นอนุหนงก็สะบัดหน้ากลับเรือนไป”
“พวกเขาสนิทกันหรือ?”
“ไม่เลย! ข้าจำได้ว่าตอนที่อนุหนงเข้ามาอยูในเรือนใหม่ๆ ฉงจื่ออี้ไม่เห็นจะร่วมตำหนิหรือให้ความสนใจเรื่องของนางสักนิด”
จั๋วเหรินหาวขมวดคิ้ว “หากว่าฉงจื่ออี้คิดทำไม่ดีกับอนุหนงเล่า?”
“ท่านพูดมีเหตุผล ข้าเองก็เคยสงสัย แต่ลองจับตาดูระยะหนึ่งไม่เห็นพวกเข
