บทที่ 3 ภูมิหลังของชายหนุ่ม
1050 Words
“ยามนี้ข้าห่วงหยวนหยวนยิ่งนัก นอกจากพี่ชายของนางแล้ว นางล้วนแต่เคยมีเรื่องมีเรื่องกับอนุของข้าทุกคน หากฆาตกรยังอยู่ในจวนล่ะก็ บุตรสาวคนเล็กของข้าผู้นี้คงไม่ปลอดภัยเป็นแน่”
โหยวอีนึกถึงสาวน้อยที่ใบหน้าเอาเรื่องคนนั้น นางเพิ่งอายุสิบหกปีแต่กลับมีโฉมสะคราญจนเป็นที่เลื่องลือไปทั่วเมืองหลวง ทว่าด้วยนิสัยใจคอที่ตรงไปตรงมาและไม่ยอมใคร บุรุษหลายรายต่างไม่กล้าเข้าใกล้ อาจจะเป็นเพราะความขัดแย้งในครอบครัวทำให้นางต้องกลายเป็นคนเช่นนี้
“ข้าว่าพวกเราไม่ควรกวนน้ำให้ขุ่นขอรับ ทำให้สถานการณ์ภายในของจวนท่านดูสงบเสียดีกว่าจะได้ล่อฆาตกรออกมาได้”
“เอ๋? เป็นเช่นนี้แล้วคนในจวนข้าจะปลอดภัยหรือ?”
“ข้าน้อยเห็นว่าควรส่งมือปราบแฝงกายไปอยู่ในจวนของท่านสักสองคนเพื่อจับตาหาฆาตกรขอรับ”
โหยวอีจึงได้เสนอมือปราบสายลับสองคนที่ไม่เคยมีผู้ใดคุ้นหน้ามาก่อนให้เข้าไปทำงานข้างใน ใต้เท้าฉงพยักหน้าเห็นด้วย
“อีกอย่าง สำหรับความปลอดภัยของคุณหนูแปด ข้าว่าคงต้องส่งคนคอยประกบนางอย่างใกล้ชิด ไปในฐานะบ่าวรับใช้ไม่ได้เสียแล้วล่ะขอรับ”
เมื่อได้ฟังคำแนะนำของโหยวอี ใต้เท้าฉงถึงกับผงะ “เจ้ามีคนที่ไว้ใจได้หรือไม่? เรื่องนี้นับว่าพัวพันกับชื่อเสียงของหยวนหยวนนัก ข้าไม่อยากจะให้นางเสียหาย”
โหยวอีออกไปตามให้จั๋วเหรินหาวเข้ามาพบใต้เท้าฉง ขุนนางผู้ใหญ่ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานมาเดินวนรอบสำรวจตรวจตราร่างกายของจั๋วเหรินหาวเสียถ้วนทั่ว
“รูปลักษณ์ดี กริยาท่าทางสง่า นับว่าใช้ได้ แต่นี่นับเป็นเรื่องใหญ่ขอให้ข้าได้ไตร่ตรองสักสองสามวันเถอะนะหัวหน้าโหยว”
“ขอรับ!”
ใต้เท้าฉงเรียกให้คนสนิทเข้ามาพบ พร้อมกับสั่งเขาส่งคนไปสืบภูมิหลังของมือปราบจั๋วเหรินหาวมาให้ละเอียด
“หากข้าจะใช้คนผู้นี้เพื่อปกป้องภัยให้หยวนหยวนก็จำต้องสืบชาติตระกูลและพฤติการณ์ของเขาให้ละเอียดเสียหน่อย เจ้าพอจะจัดการได้หรือไม่?”
“ใต้เท้า ข้าว่าเรื่องนี้เราน่าจะว่าจ้างสำนักข่าวนกกระจิบของคุณชายจินนะขอรับ พวกเขาสืบข่าวได้แม่นยำว่องไวและยังสืบเชิงลึกได้อีกด้วย”
“ดี! เช่นนั้นก็จ้างคุณชายจินก็แล้วกัน ขอเพียงให้ได้ข่าวโดยเร็วที่สุดไม่เกินสามวันเพราะข้าจะต้องตัดสินใจแล้ว ความปลอดภัยของหยวนหยวนเป็นเรื่องที่ข้าจะวางใจไม่ได้"
“ขอรับ!”
จินวั่งซู่จอมสู่รู้อันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงแคว้นจินนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อได้ยินคนของใต้เท้าฉงเอ่ยถึงการว่าจ้างให้สืบเสาะภูมิหลังของจั๋วเหรินหาว
“ท่านสบายใจได้ ข้าสามารถสรุปเรื่องของคนผู้นี้ได้ภายในสองวันเท่านั้นเอง ค่าจ้างสามสิบตำลึงวางจ่ายทั้งหมดตอนนี้เลยขอรับ”
คนสนิทของใต้เท้าฉงยิ้มอย่างพอใจก่อนจะควักเงินออกมาจ่ายอย่างไม่อิดออด พระชายาชิงหลานที่เดินสวนเข้ามาในห้องทำงานมองเห็นจินวั่งซู่กำถุงเงินยิ้มกว้างก็พอจะเดาได้ว่านี่เป็นเรื่องที่หัวหน้าสำนักข่าวนกกระจิบชื่นชอบอย่างแน่นอน
“ดูท่า! ท่านคงจะเหมือนได้เงินเปล่าเลยสินะ!”
“พระชายาเรื่องของจั๋วเหรินหาวดูเหมือนพวกเราจะรู้ละเอียดลึกซึ้ง การว่าจ้างสืบข่าวครั้งนี้นับว่าเป็นเหมือนสวรรค์ประทานเงินเลยเชียว มาๆ มาช่วยข้าเรียบเรียงเรื่องของมือปราบจั๋วกันเถอะ ประเดี๋ยวข้าจะเลี้ยงขนมดอกกุ้ยฮวา ท่านเอง”
สองวันต่อมาใต้เท้าฉงก็ได้รับรายงานการสืบประวัติของมือปราบหนุ่มโดยละเอียด ขุนนางผู้ใหญ่ชื่นชมในความสามารถของสำนักข่าวนกกระจิบอยู่ไม่ขาดปาก
“ค่าจ้างช่างเกินคุ้มเสียจริง เจ้าดูสิ! พวกเขาแทบจะรู้ทุกการกระทำของมือปราบจั๋ว ฮ่าๆ ยิ่งอ่านไปข้าก็ยิ่งอยากได้คนผู้นี้มาเป็นบุตรเขยจริงๆ เสียแล้วสิ! ทั้งครอบครัวและนิสัยใจคอช่างเหมาะนัก”
“ใต้เท้า ได้ยินว่ายามนี้นายอำเภอจั๋วหยางเดินทางจากอำเภอเฉินมาพักผ่อนและเยี่ยมเยียนบุตรชายอยู่นี่ขอรับ ท่านไม่ลองนัดหมายพูดคุยเป็นการส่วนตัวดูสักหน่อยหรือ?”
ใต้เท้าฉงพยักหน้าเห็นด้วย เขาเคยได้ยินมาว่านายอำเภอผู้นี้สนิทสนมกับอ๋องสิบห้าเมื่อครั้งยังเป็นองค์ชายและเดินทางไปบูรณะวัดพระโพธิสัตว์ที่อำเภอเฉิน แม้จะได้รับการเลื่อนขั้นแต่ก็ยังคงขอเป็นนายอำเภอที่นั่นต่อไป นับว่าฐานะก็ไม่ได้ด้อยนัก ทั้งยังกลายเป็นหนึ่งในขุนนางที่ฮ่องเต้ทรงพอพระทัย การสัมพันธ์กับตระกูลจั๋วก็นับว่าไม่เสียหลาย
“สกุลฉงกับสกุลจั๋ว...นับว่าไม่เลวเลยจริงๆ”
จั๋วเหรินหาวผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่หลังจากออกจากห้องทำงานของใต้เท้าฉงก็ได้รับคำอธิบายจากหัวหน้าโหยวถึงแผนการที่หัวหน้าคิดจะให้เขาเข้าไปแฝงกายอยู่ในจวนสกุลฉง
“ข้าไม่อยากดูแลคุณหนูแปดขอรับ ตั้งแต่เมื่อครั้งเจอนางในงานเลี้ยง หาคู่คราวนั้นข้าก็รู้สึกว่านางช่างเป็นสตรีที่ไม่น่าเข้าใกล้เอาเสียเลย นางทั้งพูดจาไม่รักษาน้ำใจผู้ใด เย่อหยิ่งไว้ตัว”
“เจ้ามองโลกในแง่ร้ายไปหน่อยหรือเปล่า? นางทั้งสดสวยงดงาม แม้จะดูเอาแต่ใจไปหน่อย ข้าว่าอันที่จริงนางก็แค่เป็นคนตรงไปตรงมาคนหนึ่ง”
มือปราบจั๋วส่ายหน้าดิกๆ นึกถึงเหตุการณ์ที่เขาคอยจับตามองนางครั้นนั้น “ไม่ๆ นางดูร้ายกาจนัก! หากท่านได้เห็นวิธีการที่นางจัดการกับทั้งสตรีและบุรุษที่มาวุ่นวายกับนางแล้ว ท่านจะไม่พูดเช่นนี้แน่”
********************
- Writer
