บทที่18
เพื่อนของหนูอัยย์
เมื่อคืนมันดีมากผมรู้สึกว่าตัวเองได้ปลดปล่อย เธอเองก็ได้ปลดปล่อยออกมาจนผมกับเธอนอนหลับใหลไปด้วยกัน ตื่นมาก็ลงมาพร้อมกันจนพ่อแม่ผมท่านแอบซุบซิบแถมยังมองผมแปลกๆด้วย อะไรเป็นอะไรกันมากไหมถามจริง
“หนูอัยย์เมื่อคืนกลัวฟ้าไหมลูก วันนี้ท้องฟ้าโปร่งแล้วไม่ต้องกลัวนะ”
“ค่ะ” ฟ้าอะไรเมื่อคืนมีแต่ไฟเพลิงลุกโชนจนฉันหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
“เพลิงวันนี้อย่าลืมไปตรอกเจ้าสำราญนะลูก เมื่อคืนลมแรงมากร้านค้าย่านนั้นคงเสียหายไม่น้อย เออพาหนูอัยย์ไปด้วยล่ะจะได้เปิดหูเปิดตา อยู่แต่บ้านคงเบื่อแย่เลย”
“ครับ”
ทุกคนในบ้านมองหน้ากันอีกครั้งแบบนี้เป็นสัญญาณที่ดีใช่ไหม ปกติเพลิงต้องปฏิเสธเสียงแข็งแล้ว ครั้งนี้เขากลับพาเธอมานั่งทานข้าวโดยที่แม่ของเขาไม่ต้องเอ่ยปากบังคับเลย
“นายใหญ่ครับคุณซันมาแล้วครับ”
“ให้เข้ามาเลย”
เมื่อชายหนุ่มเพื่อนรักของหนูอัยย์มาถึงเธอก็รีบโบกมือทักทายท่ามกลางสายตา
