แน่ะ! อยากกินฝีมือเขาตลอดชีวิต แต่ไม่ลงทุน คุณยายคิดอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ลอบยิ้มกริ่มกับบุตรสาวที่นั่งอยู่ไม่ห่างกันนัก
“ใช่... คนที่จะกินอาหารฝีมือหนูแก้วตลอดชีวิตก็ต้องเป็นสามีของเขาสิ เราจะไปกินอาหารฝีมือเขาตลอดชีวิตได้ยังไงกัน” การะเกดเอออกับมารดาด้วยอีกคน
“งั้นถ้าผมอยากกินฝีมือหลานสาวคุณยายก็ต้องมาสู่ขอใช่ไหมครับ” รัชวินทร์รุกหนัก
“แน่ะ! พูดออกมาแบบนี้ ถามเจ้าตัวเขาหรือยังตาราร์ด” คุณยายค้อนให้หลานชาย ซุกซ่อนความดีใจเอาไว้อย่างมิดชิด แก้วกัลยาได้แต่ก้มหน้านิ่ง ไม่กล้ามองสบตาใครเลย ทั้งตกใจ คาดไม่ถึง ทั้งอายกับประโยคดูจริงจังของ รัชวินทร์
“เอาไว้ผมจะถามน้องแก้วกันสองคนนะครับ ได้เรื่องยังไงจะมาบอกอีกที” รัชวินทร์พูดอย่างอารมณ์ดี มองคนขี้อายอย่างเอ็นดู
“พอแล้วตาราร์ด ทำหลานสาวของยายอายม้วนแล้วนั่น ไม่ได้กินข้าวเช้ากันพอดี” คุณยายแกล้งปรามด้วยรอยยิ้มที่กลั้นเอาไว้เต
