ตอนที่ 10

1323 Words

จากัวร์ขึ้นรถแต่ว่ามันคงจะเงียบเกินไปจนต้องเปิดเพลงที่อยู่ในใจเขาตอนนี้ส่วนมินนี่ก็หยิบโทรศัพท์มาเล่นตามประสาวัยรุ่นแทบไม่คุยกับเขาสักคำคงเพราะว่ายังไม่คุ้นชินมั้ง โบราณเขาว่าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเอาด้วยคาถา เขาสงสัยว่ามินนี่ทำของใส่รึเปล่าเสือร้ายอย่างเขาถึงมาตกหลุมรักแบบโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้ เขายังหวั่นใจว่าจะอาการหนักกว่านี้อีกเยอะแน่นอน “ที่นี่เหรอคะคอนโดเฮียจากัวร์?” โอ้โห้!! หรูมากจนทำตัวไม่ถูกเลยนะเนี่ย “อืม ที่นี่แหละบ้านใหม่เฮียไปเถอะ” เขากำลังจะเปิดประตูลงจากรถแต่ต้องมาสะดุดกับคำถามเด็กน้อย “ไหนรถมินนี่ล่ะ?” เธอยังไม่เห็นเลยว่ารถเป็นแบบไหน เท่าที่รู้คือยี่ห้อรถเท่านั้นเองเพราะมีโลโก้อยู่บนกุญแจรถ พี่โบ๊ทก็ให้เดาเองไม่ยอมหลุดปากพูดออกมาเลยสักคำเดียว “ตามเฮียมานี่ก่อนสิ...คือว่า...มีเรื่องให้ช่วยนิดหน่อย” เขาก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าเรื่องอะไรแต่ว่าอยากจะหลอกล่อเธอให้ไปด้วยกัน เขาแค่อยากจะอยู่ใกล้ๆเธอก็เท่านั้น รู้ไหมว่าคนที่มันคิดถึงคนที่มันโหยหาทุกคืนมันทรมานขนาดไหน หลังจากไปกินข้าวด้วยกันคืนนั้นเขากลับไปทำงานเต็มที่เพื่อที่จะทุ่มเวลาให้เธอเต็มที่มากกว่าแค่แอบตามเหมือนที่ผ่านมา บางทีเขาน่าจะดับเครื่องชนไปเลย เขาจะไม่รออีกต่อไปแล้วมินนี่ต้องรู้ได้แล้วว่าเขารักมากขนาดไหนก่อนที่จะกลัวเขาไปมากกว่านี้แล้วจะมีใครบางคนมาเปลี่ยนความรู้สึกไป เขาไม่อยากทำร้ายใครไปมากกว่านี้แต่ถ้าใครมันกล้ายุ่งกับเธอเขาก็จะทำให้มันเจ็บตัวเหมือนหลายคน มินนี่จะต้องรักเขาและเป็นของเขาคนเดียวเท่านั้น มินนี่ลงจากรถหรูเดินตามคนตัวสูงแทบไม่ทันจนต้องกึ่งวิ่งกึ่งเดินจนขึ้นลิฟท์มาโผล่ชั้นที่เท่าไรก็ไม่รู้ลืมดู! เธอก็ยังเดินตามเขาไปแบบลืมกลัวเลยพอมาถึงภายในคอนโดถึงกับตกใจในสภาพเล็กน้อย “ทำไมว่างจังคะ?” เขาซื้อแบบไม่เอาเฟอร์นิเจอร์แล้วจะตกแต่งเองอย่างงี้เหรอ “เฮียพึ่งย้ายมาอยู่น่ะแล้วเขาแต่งแบบที่เฮียไม่ค่อยชอบเลยต้องออกแบบใหม่ มินนี่ช่วยเฮียจัดห้องหน่อยนะนิดเดียวเอง” ลืมไปว่าของที่สั่งมาส่งวันนี้แล้วสถานการณ์ให้เราอยู่ด้วยกันนานมากขึ้นด้วย แม่แกะน้อยของเขาไม่มีทางคิดได้แน่นอนว่ากำลังติดกับดักอยู่ “ไหนว่ามาเอารถไง?” “ยังไม่หัดขับวันนี้ไม่ใช่เหรอ?” ลืมไปรึเปล่าว่าเขาเป็นคนกำหนดและตอนนี้เขาอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันแค่สองคนบ้างโอกาสแบบนี้มันน้อยมานะในเวลาเกือบสามปีที่ผ่านมาเนี่ย “เฮียหลอกฉันเหรอ? ทำไมนิสัยเหี้ยแบบนี้ห่ะ!!” อดเที่ยว อดอ่านหนังสือแล้วยังต้องมาช่วยจัดคอนโดอีกมันใช่เหรอห่ะ! เฮียจากัวร์เดินกลับไปที่ประตูกดล๊อกก่อนจะหันมายิ้มร้ายอย่างไม่น่าไว้วางใจให้กันอีก “รถได้แน่นอนแต่ห้องต้องจัดเสร็จก่อน" “ใจร้ายอะ!” “ตรงไหนห่ะ? รีบช่วยได้แล้วเดี๋ยวจะค่ำก่อน...เดี๋ยวเลี้ยงข้าวด้วยเลย โอเคนะครับมินนี่ ” เขาตอบเองง่ายกว่าเยอะมินนี่ก็ถลึงใส่นะแต่วางกระเป๋าแล้วเดินมาหยิบของแต่งห้องแกะออกดูทีล่ะชิ้น ความจริงเขาซื้อที่นี่เพราะใกล้มหาลัยเธอจะได้ไปหาได้สะดวกขึ้น เขาวางแผนจะเอาเธอมาอยู่ด้วยถึงแม้ว่าอนาคตไอ้โบ๊ทมันอาจจะกระทืบเขาก็ตาม “แล้วแฟนเฮียจากัวร์ล่ะทำไมไม่มาช่วย?” เธอนั่งแกะโน้นแกะนี่วางไว้ตามใจตัวเองที่คิดว่าน่ารักไม่ได้หันไปมองเขาด้วยซ้ำว่าทำสีหน้ายังไง “เคยบอกไปแล้วนะว่าโสด!” “ก็มีคนบอกว่ามีแฟนแล้วนี่เลยเป็นห่วงกลัวเข้าใจผิดกัน” “เฮียโสดมา 3 ปีแล้ว ที่พูดเรื่องแฟนเนี่ยอยากเป็นรึเปล่า?” ใครมันไปเป่าหูเธอให้คิดอย่างนั้นห่ะ มิน่าล่ะเขาให้ใจไปเท่าไรคำตอบคือว่างเปล่าตลอด “เป็นได้เหรอ?” หันไปตอบเขาเล่นๆ “ทำไมจะไม่ได้ล่ะถ้าเป็นผู้หญิงคนนั้นคือมินนี่” เขาหมายตาเธอไว้ตั้งแต่วันแรกที่เจอจนมาตอนนี้มีอะไรที่จะทำให้รู้ก็ทำหมดเชื่อไหมว่าจะเทศกาลอะไรเขามีของขวัญหรือไม่ก็ช่อดอกไม้ให้ตลอด ไปเจอกันตามผับบาร์เขาก็ยังอุตส่าห์ขับรถตามเธอมาจนเห็นว่าเข้าหอถึงได้กลับหรือบางครั้งก็นั่งรอในรถประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนจะแอบขึ้นไปหาเธอ หลายสิ่งที่เขาทำทุกคนรู้หมดไม่ว่าจะเพื่อนเธอหรือเพื่อนเขามีแต่เจ้าตัวนี่แหละที่ไม่เคยจะรู้สึกอะไรเลย ทุกคนรู้ว่าเขารู้สึกยังไง…ยกเว้นเธอ! ทุกคนรู้ว่าเขาแคร์เธอมากขนาดไหน ทุกคนรู้ว่าเขารักเธอมากจนแทบบ้า ทุกคนรอบตัวเรารู้แต่ทำไมเธอไม่เคยรับรู้เลย “ถ้าได้เฮียจากัวร์เป็นแฟนนะคงเหมือนพ่ออะ ตอนนี้แม่งแค่พี่โบ๊ทก็พอแล้วป่ะ?” ไม่รู้สิว่าทำไมอยู่ดีๆถึงคิดขึ้นมาแบบนี้ เธอไม่เข้าใจตัวเองด้วยซ้ำว่าลึกๆกลัวเขาจริงรึเปล่า “งั้นคงเป็นแฟนที่เปย์เก่งตามใจทุกอย่าง เอาป่ะล่ะ?” “ก็ดี! แต่อย่าเลย” เฮียจากัวร์เงียบไปเลยจนน่าสงสัยทั้งที่กำลังคุยกันได้ถูกคอแท้ๆเชียว เขาโทรสั่งอาหารเป็นพวกซีฟู๊ดจากร้านดังในตอนนี้แล้วหันมายิ้มให้ก่อนจะช่วยกันจัดห้องด้วยกัน ความจริงเขาก็เป็นคนน่ารักมากคนนึงเลยนะถ้าตัดเรื่องตีสีหน้าดุได้คงจะเอาใจเธอไปแน่นอนแต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนสนิทก็เชียร์เขาแบบสุดๆ อีกนิดเดียวเพื่อนจะรวมหัวกันจับเธอใส่พานถวายส่งให้เขาแล้วอะคิดดูว่าเชียร์ขนาดไหน? หนักใจจัง! “ถามจริงๆนะคนอย่างเฮียมิสิทธิ์ไหม?” ในเมื่อทางอ้อมมันยากนักก็ตรงๆไปเลย “สิทธิ์?” อะไรของเขาอีกอยู่ดีก็พูดออกมา “คนรักไง เฮียมีสิทธิ์บ้างไหม?” ไงล่ะอ้าปากเหวอเลยคงไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ใช่ไหม ความจริงเขาควรจะถามเธอตรงตั้งนานแล้วแต่ว่าเขาอยากรอให้ถึงเวลาก่อน ตอนนี้มินนี่อายุ 19 ปีเต็มไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ “…” อุ้ยตาย! อีเชี้ยใจเต้นแรงมากเวอร์เด้อ ทำไมต้องมาอยู่สถานการณ์แบบนี้เนี่ย! เธอกลืนน้ำลายลงคอเอือกใหญ่เลยสมองคิดไม่ตกกับคำตอบที่จะพูดออกไป “ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรแต่รู้ไว้นะว่าเฮียจองมินนี่แล้ว” “จอง!?” โอ้มายก๊อด!! พูดแบบนี้เอาเธอไปเชือดเลยไหม หัวใจมันเต้นจนแทบจะหลุดออกมาลืมไปหมดแล้วว่ากลัวขนาดไหน ตอนนี้มีแค่หน้าหล่อดึงดูดใจที่ใกล้เข้ามาทุกที จมูกชนกันแล้ว…ปากทับปากเธอ!! นี่มันจูบแรกนะ!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more