บทที่ 3 ภวังค์ลามก
1135 Words
“แพทตี้...อ่า...อีกๆ”
ชายหนุ่มใบหน้าราวกับเทพบุตรกำลังแหงนหน้าขึ้นวิงวอนให้เธอช่วยปลดปล่อยเขาจากความทรมาน เขาดึงมือเธอให้เข้าไปกุมส่วนที่กำลังตั้งชัน ดวงตาหยาดเยิ้ม ใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากบางสั่นระริก ร้องขอความช่วยเหลือ
เธอคุกเข่าเข้าคร่อมตัวเขา ใช้มืออีกข้างประคองคางที่เป็นเส้นชัดเจนน่าหลงใหล ชายหนุ่มเอนกายไปข้างหนึ่ง มือข้างหนึ่งของเขาค้ำอยู่บนผ้าปูที่นอนลายการ์ตูนแมวสีชมพูตัวโปรดของเธอ เขาอ้าปากน้อยๆ เงยหน้าขึ้น สายตาวิงวอน
....เซ็กซี่เหลือเกิน.....
เธอก้มหน้าลงดูดริมฝีปากล่างสีระเรื่อของเขาอย่างหลงใหล
ผลั่ก!
“แพทตี้! ตอบสิ!”
เนติมองโปรแกรมเมอร์สาวผมบ๊อบหน้าม้าสวมแว่นตาหนาเตอะ ขอบตาล่างคล้ำเหมือนหมีแพนด้าตรงหน้านิ่ง เขาถามพวกเธอสองคนว่าพอจะทำตามคำแนะนำของเขาได้ไหม?
หญิงสาวผมยาวด้านซ้ายยิ้มหวาน พยักหน้าตกลงอย่างว่องไว ผิดกับพนักงานประหลาดที่เอาแต่หลบตาเขาคนนี้ พอสั่งให้เธอจ้องหน้าเขา เธอจ้องจนเหม่อลอย คล้ายกำลังหลับใน
“โอ๊ย!”
เมื่อเห็นว่าแพทตี้ไม่ได้สติแม้จะผลักแรง เพียวก็จำต้องใช้มือหยิกหมับเข้าที่ต้นแขนของเพื่อนร่วมงาน
“ว่าไงเหรอ?”
“ไม่ได้ยินหรือไง? ท่านรองถามว่าเราจะทำตามคำแนะนำได้ไหม? พี่ดูแล้วทำไม่ยากสองสามวันก็เสร็จ”
เนติมองหญิงสาวที่ดูเอ๋อๆ เหม่อลอยแล้วส่ายหน้า
“ผมว่าคุณไปนอนสักงีบก่อนเถอะ ท่าทางวันนี้ไม่ค่อยจะมีสติ เอาไว้ตื่นขึ้นมาค่อยให้เพื่อนคุณอธิบายงานให้ฟังก็แล้วกัน”
ชายหนุ่มโบกมืออนุญาตให้คนทั้งสองออกไปจากห้องทำงาน
เพียวดึงมือแพทตี้ตรงไปที่ห้องน้ำหญิง
“แกล้างหน้าหน่อย กาแฟอีกสิบแก้วก็คงจะช่วยไม่ได้แล้วล่ะ ไหนๆ ท่านรองก็อนุญาตแล้วกลับไปนอนงีบที่โซฟาในห้องเราก็แล้วกัน”
ห้องทำงานของพวกเธอมีโซฟาเก่าที่ถูกโยนออกมาจากห้องรองผู้จัดการสภาพยังดีอยู่ พี่ชมจึงได้ขอเอาไปตั้งไว้ด้านหลังห้องในมุมที่หลบสายตาผู้คน กลายเป็นที่วนเวียนไปนั่งจิบกาแฟของคนในแผนกหรือแอบเอนหลัง
แพทตี้นึกถึงภาพในภวังค์ที่เธอมีกับเจ้านายคนใหม่แล้วถึงกับขนลุก
‘อีตานั่นเล่นของหรือเปล่านี่? ทำไมถึงคิดลามกทุกทีที่เห็นหน้า?’
เธองีบไปได้ครึ่งชั่วโมงก็ตื่นขึ้นมา เพียวลงไปกดซื้อคอลลาเจนน้ำจากตู้อัตโนมัติด้านหน้าตึกมายื่นให้
“ดื่มหน่อยจะได้สดชื่น”
“ขอบคุณนะพี่เพียว”
แพทตี้พยายามตั้งใจทำงานตามที่รองผู้จัดการคนใหม่สั่งมา จนกระทั่งเลิกงานเธอจึงรู้สึกทนไม่ไหว สองตาแทบจะปิดสนิทจนต้องโทรศัพท์เรียกให้พี่ชายมารับ
“ค่าบริการของพี่แพงนะ”
“เอาน่า! อย่าเอาจนหมดตัวก็พอ!”
เนติยืนอยู่ระเบียงบันไดชั้นลอยมองดูชายหนุ่มที่กำลังคล้องแขนประคองหญิงสาวผมบ๊อบออกไปทางหน้าตึก ท่าทางของเธออ่อนระโหยโรยแรง เขานึกชมว่าแฟนของโปรแกรมเมอร์สาวหล่อเหลาไม่ใช่เล่น
....เห็นเฉิ่มๆ เด๋อๆ ได้แฟนหล่อกับเขาเหมือนกันแฮะ....
กริ๊ง! กริ๊ง!
ไม่ปล่อยให้ดังถึงครั้งที่สาม เนติก็ล้วงเอาโทรศัพท์จากกระเป๋าเสื้อสูทออกมากดรับ
“เรียบร้อยไหม?”
“อืม...ในกล้องมีคลิปจริงๆ ด้วย มึงจะดูก่อนหรือเปล่า?”
“ต้องดูสิ! กูอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงกล้าคิดจะเล่นกับคนอย่างกู?”
“ก็คนอย่างมึงมันเงินเยอะนี่หว่า? คลิปนี้ก็น่าจะได้สักล้านสองล้าน”
“ฝันไปเถอะ กูมันคนหน้าด้าน สงสารก็แต่ผู้ใหญ่ในครอบครัวนั่นล่ะจะทนไม่ได้ เกิดพากันหัวใจวายตายขึ้นมา กูก็บาปแย่”
ปลายสายหัวเราะหึๆ “ดีที่รู้ตัวก่อนนะมึง ถ้ามีคนได้กล้องไปล่ะก็ กูก็ช่วยไม่ได้แล้ว”
ผับเมก้าเป็นตึกสี่ชั้นที่เป็นสถานบันเทิงครบวงจรหรูหรา ชั้นสี่เป็นห้องเริงรักหรูหราสำหรับเศรษฐีกระเป๋าหนักที่มั่นใจได้ว่าไม่มีใครกล้ามาติดกล้องเอาไว้แน่ แต่...ฝ่ายหญิงที่เนติเลือกขึ้นเตียงในคืนนั้นกลับคิดคด เธอรู้อยู่แล้วว่ากฎของพวกเขาคือ รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน...จ่ายกันตามความพอใจ
“น่าเสียดายที่ไม่เห็นหนอนน้อยของมึง ฮ่าๆ”
“ไอ้เชี่ย! ของกูระดับบ้องเว้ย!”
เนติกลับคอนโดมิเนียมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปที่เมก้า หุ้นส่วนใหญ่ของที่นี่คือเสี่ยท็อปหรือเทวา จงพิพัฒน์ทรัพย์ ลูกชายของเจ้าสัวทรงเกียรติ บุตรชายคนโตของสกุลจางเป็นหนึ่งในชายหนุ่มที่ร่วมก๊วนกับเนติ
สกุลจางหรือจงพิพัฒน์ทรัพย์เป็นพันธมิตรด้านการค้ากับสกุลเจียงหรือจรัสไพศาลสกุลมาเนิ่นนาน พวกเขาจึงคุ้นเคยกันมาตั้งแต่วัยเด็ก ที่เริ่มมาสนิทกันจริงๆ ก็เป็นช่วงที่เนติกลัมาจากต่างประเทศและท่องราตรี จนได้ร่วมก๊วนกับท็อป เทวา
“มึงดู จงใจตั้งกล้องถ่ายเอาไว้แบล็คเมล์มึงชัดๆ ดีนะคนของกูไหวตัวทัน” คนชี้นิ้วไปบนจอคอมพิวเตอร์หัวเราะหึๆ “ลีลาคู่ขามึงดีนี่หว่า? คราวหน้ากูต้องจัดบ้างแล้ว”
ต่อหน้าคนอื่น ทั้งสองมักจะพูดกันด้วยถ้อยคำสุภาพเพื่อรักษาภาพลักษณ์ทางธุรกิจ หากแต่เบื้องหลังทั้งสองต่างมีความลับที่ต้องช่วยกันปกปิดเอาไว้มากมาย
“มึงส่งกล้องไปให้ใครรื้อให้? ไว้ใจได้หรือเปล่า?”
“ไม่ต้องห่วง ลูกน้องเก่าในบริษัทกูเอง ไอ้พีทมันไว้ใจได้ ฝีมือมันดี ตอนนี้มันทำงานฟรีแลนซ์ รับรองไม่มีคลิปไหนหลุดรอดแน่ ตอนคลิปเฮียเอกกูก็ยังลบทิ้งเองกับมือ เลย ส่วนคลิปมึง...มึงก็ลบเองล่ะกัน”
เนติยิ้มน้อยๆ “หรือว่ากูจะเก็บไว้ดูเองวะ? มึงดูสิ กูหล่อกว่าพระเอกเอวีเยอะเลยนะมึง” เขาหมายถึงหนังสำหรับผู้ใหญ่
“ไอ้นี่...หาเรื่อง ลบเร็วเข้า กูขี้เกียจช่วยมึงแก้ปัญหา นี่แค่กล้องเดียวนะมึง อย่าลืมยังมีกล้องปากกาอีกอัน”
“เออๆ” เนติส่ายหน้า “กูนี่พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก ราหูอมหรือไง? ถึงได้มีแต่เรื่องพรรค์นี้”
“ไอ้ห่า! มึงทำเองทั้งนั้น ก็ดันล่อไปเรื่อยๆ มันก็ต้องเจอสักคนล่ะ ที่คิดจะเอาเงินมึงให้ได้น่ะ”
“ฮ่าๆ กูยอมรับ กูมันคนเชี่ยเองล่ะ”
************************
- Writer
