พี่จ๋า...สอนเสียวให้หนูหน่อย บทที่4.
1518 Words
... นิ่มนวลสวมชุดนอนกางเกงผ้ายืดขาสั้น นอนหงายแยกขาออกนิดๆ เนินเนื้ออวบอูมนูนเด่นกลางหน้าขา หนุ่มใหญ่พยายามหักห้ามใจ...แต่ก็เหมือนเดิม เขาอดใจไม่ไหว... เลยก้มลงไป รั้งเอวกางเกงเบาๆ อ้าปากดูดเลียบนเนินนาง พอเริ่มต้นตามความปรารถนา ความกระสันซ่านก็พรั่งพรูเหมือนน้ำล้นขอบเขื่อน ท่อนลำกลางหว่างขาแข็งปั๋ง!! รู้สึกเสียวกระสัน จนไม่อาจห้ามใจอยู่ ใบหน้าคมคาย ฝังลึกอยู่กลางเรียวขาเพรียวที่ถูกดันตั้งชัน เขมแทรกปลายลิ้นลงกลางรอยแยกสีหวาน ห่อปลายลิ้นกดลงไปตามร่องรู ดูดเลียขึ้นๆ ลงๆ จนนิ่มนวลเริ่มรู้สึกตัว หล่อนขยับตัวแล้วลืมตามามอง เขมเงยหน้ายิ้มให้... มือรีบสอดเข้าร่องเนื้อฉ่ำแฉะแยงนิ้วชักเข้า ชักออกพรวดๆ จนสาวน้อยข้างห้องนอนตัวอ่อน
“พี่เขมจ๋า...อูยยยย เสียวจัง”
หล่อนเผยอปากครางงึมงำ
เขมถอนปลายลิ้นออกจากรูเนื้อ เขาทิ้งไว้แค่นิ้วแข็งๆ ที่ยังขยับแยงไม่หยุด หนุ่มใหญ่เคลื่อนตัวขึ้นสูง โน้มตัวจูบปากอิ่มแลกลิ้นกับนิ่มนวลอย่างเมามัน มือข้างที่ว่างก็ละไล่ลงไปตะปบสะโพก กดแก้มก้นหล่อนแนบโหนกเนื้อเป็นลำของตนเอง ส่ายวนสะโพก บดเบียดท่อนแท่งกับเนินขาเรียว เขมถอนจูบ... ละไล่ดูดไซ้ซอกคอเรียว นิ่มนวลเงยหน้าครางเบาๆ เสียวแปลบๆ จนตัวสั่นพั่บๆ เมื่อนิ้วมือของเขมเร่งหนัก ปากของหนุ่มใหญ่ก็ฟัดสองเต้าอวบ เขาขยำก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นจนเนื้อนมล้นทะลักออกมาตามง่ามนิ้ว ปานนมหดเกร็ง ปลายยอดอกแข็งเป็นไต เขมก้มลงไปดูดอย่างโหยหิว สาวน้อยเสียววาบ...รีบแอ่นเนินทรวงใส่
“พี่เขม... นิ่มไม่ไหวแล้ว เอานิ่มเถอะ”
นิ่มนวลร้องขอเสียงกระเส่า หมดยางอาย เมื่อความกระหายเข้ามาแทนที่สำนึกดีๆ เขมอมยิ้ม ถามกลับเสียงปร่า
“อีกหน่อยไม่ได้เหรอนิ่ม พี่กำลังเพลินเลย”
“นิ่มจะตายก่อนมั้ยพี่ นิ่มเสียวจะแย่แล้ว” สาวน้อยครางประท้วง เสียวทั้งบนทั้งล่าง จนหัวหมุน
“นิ่มชอบเวลาที่พี่ทำแบบนี้ใช่มั้ยจ้ะ”
“จ้ะ...นิ่มชอบที่สุดเลยพี่ พี่โคตรเก่งเลย นิ่วเสียวจนใจจะขาด...อูยยยย”
“ถ้าชอบ...ให้พี่เขมทำแบบนี้ทุกวันได้มั้ยล่ะ”
เขมต่อรอง
“ได้จ้ะ...ทุกวันเลยก็ได้จ้ะ” เพราะความทรมาน บวกกับเสียวสุดๆ นิ่มนวลรับปากง่ายๆ เธอยินยอมทั้งกาย และใจ หาก เขมต้องการจะหลับนอนกับตนเองทุกวัน
เมื่อได้คำตอบที่สมใจ...เขมถอนนิ้วออกจากรูเนื้อแน่นฟิต จับท่อนลำขนาดใหญ่ จ่อร่องสาวแล้วดันพรวดเข้าไป!!
“โอวววว...” นิ่มนวลผวาคราง รีบอ้าขากว้างขึ้น เปิดทางให้ของใหญ่ใด้ขยับเข้ามาจนสุด เขมกระแทกบั้นเอวเนิบๆ เธอนิ่วหน้าร้องคราง “อูยยๆ...” รูสาวแน่นฟิตบีบรัดท่อนลำดีจริงๆ เขมสูดปากครางเสียงแหบ ภายในรูเนื้อตอดหัวหยักยิบๆ หล่อนร่อนเอว สวนใส่การกระแทกแบบไม่ยอมแพ้ เขมเลยกระชากลำแทงเข้าออกพรวดๆ ทั้งเร็วและแรง จนนิ่มนวลครางฮือ
“พี่เขม เบาๆ หน่อยนิ่มยังเจ็บอยู่ค่ะ”
นิ่มนวลครางประท้วง เธอแสบร่องสาว เพราะขนาดและความยาวของท่อนเอ็นเขม
“ขอโทษที พี่ลืมตัวน่ะ”
เขมกล่าวขอโทษเบาๆ ซอยเอวเนิบๆ เปลี่ยนมาเคล้นคลึงเต่งเต้าเพิ่มความเสียวซ่าน ดูดยอดอกแรงๆ ขบเม้มจนนิ่มนวลสะดุ้ง... “อ่าว์...” หล่อนอ้าปากครางลั่น แอ่นสะโพกให้เขม กระแทกใส่แบบเต็มใจ หนุ่มใหญ่สาวบั้นเอว โยกลำตัวสุดแรง จนนิ่มนวลหัวสั่นหัวคลอน หล่อนร่อนเอว สูดปากครางไม่หยุด โยกลำตัวสู้ แบบยิบตา ร่องสาวขมิบถี่ๆ ร่างเกร็งกระตุก!!
“อ้ายยยยย พี่เขม นิ่มๆ...อ่าว์” เขมกระเด้งตัวใส่ ปลดปล่อยน้ำรักขุ่นเหนียว เขาดึงท่อนเนื้อออกมาด้านนอก เมื่อตนเองไร้อุปกรณ์ป้องกัน สาดน้ำรักรินรดเนินหน้าท้องของนิ่มนวลเต็มไปหมด
สาวน้อยริลองรัก จำไม่ได้ว่าคืนนั้น เธอถูกเขมจัดหนักไปกี่ครั้ง เท่าที่จำได้... เธอถึงสวรรค์ชั้นฟ้า ไม่ต่ำกว่า 7 ครั้งแน่ๆ...ครางจนเสียงแหบแสบคอ และเมื่อลืมตาตื่น เธอรู้สึกเหมือนกระดูกในร่างกายจะเคลื่อนที่ มันปวดเนื้อปวดตัวไปทั้งหมด
“อูยยยย...”
หญิงสาวครางแผ่วๆ เมื่อพยายามทรงตัวนั่ง
“นอนไปก่อนนิ่ม เดียวพี่เอาผ้ามาประคบให้”
เขมวางถุงอาหารไว้บนโต๊ะ ถลามาประคองนิ่มนวล
สาวน้อยยิ้มแหยๆ เธอยกชายผ้าขึ้นปิดเนินอกอิ่ม
“ดีนะว่าเป็นวันหยุด ไม่อย่างนั้นนิ่มคงต้องขาดเรียน” เขมเปรย ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ออกมาอีกครั่งกับผ้าเปียกในมือ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่น้ำเย็น ผ้าที่เขมเตรียมไว้ อุ่นจัด เหมือนกับแช่ไว้ในน้ำร้อน
เขมสอดผ้าเข้าไปใต้ชายผ้าห่ม เขาไล้ผ้าอุ่นเกือบร้อนไปตามผิวเนื้อช่วงข้อต่อ ทำให้นิ่มนวลรู้สึกดีขึ้น แต่เธออายเกินกว่าจะทนนั่งนิ่งเป็นหุ่น ให้เขมลูบคลำไปทั่วๆ
“มะ ไม่ต้องค่ะ นิ่มทำเองได้ค่ะ”
“พี่อยากช่วย” เขมขืนมือเอาไว้...เขายิ้มใส่ตาสาวน้อย จนเธอต้องเสหลบ เอียงอายจนอุณหภูมิพุ่งสูงขึ้น
เขมมองริ้วแก้มแดงๆ ตาปรอย เพราะหากนิ่มนวลไม่ย่ำแย่ เขาคงไม่ต้องสะกดใจ เมื่อความปรารถนาปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
นิ่มนวลไม่คิดว่า... ช่วงเวลาที่ตนเองมี ‘ความรัก’ มันจะสุขล้ำจนมองทุกสิ่งรอบตัวสวยงามเช่นนี้
สิ่งที่เคยอยากรู้ บัดนี้ได้รู้แจ้งเห็นจริงทุกซอกทุกมุม บทเรียนรัก เล่นเอาเธอสะบักสะบอมไปไม่น้อย ปวดเนื้อปวดตัวเพราะโหมหนัก เมื่อหนุ่มใหญ่ข้างห้อง ลูกล่อ ลูกชนเพียบ เขาจัดหนักให้นิ่มนวลแบบไม่เคยบ่น
แต่ความสุขเช่นนั้นอยู่กับเธอไม่นาน มันก็เหมือนสายลมพัด...วันหนึ่งก็ต้องจากลา...วันๆ นั้นมาถึง แบบที่นิ่มนวลตั้งตัวรับไม่ทัน
“นิ่ม...พี่ต้องย้ายแล้วล่ะ”
เขมเปรย หลังจากจัดชุดเล็กๆ แก้อยากให้นิ่มนวลไปหนึ่งชุด
สาวน้อยพลิกตัวนอนคว่ำ เอาปลายคางเกยไว้ที่แผ่นอกเขม “พี่เขมย้ายไปไหนเหรอคะ?”
“พี่เคยบอกนิ่มแล้วนี่ พี่มาอยู่ชั่วคราว ไม่คิดว่าเวลามันจะหดสั้นลง...ที่กะไว้ครึ่งปีเหลือแค่2เดือน” เขมบ่น เขาถูกย้ายด่วน จนเตรียมการไม่ทัน
“นิ่มติดเรียน...คงตามพี่เขมไปไม่ได้” นิ่มนวลกล่าวน้ำตาคลอ
เธอยังมีสถานะนักศึกษา จะหอบผ้าตามเขมไป คงไม่ถูกนัก เมื่ออนาคตของเธอ ไม่ควรจบแค่นี้
“คงลำบากหน่อยล่ะ พี่ไปไกลเลยคราวนี้”
เขมบ่นอุบ หงุดหงิดใจที่ต้องจากสาวสดที่กำลังติดพันไป
“ที่ไหนเหรอพี่...ไว้นิ่มว่าง นิ่มจะไปหา”
“ไม่น่าได้... ให้พี่ว่างพี่มาหานิ่มเองดีกว่า”
เขมตอบ เขาถูกย้ายไปประจำที่แท่นขุดเจาะ แม้จะเงินดี แต่การเข้าออกลำบากมาก แถมยังห้ามผู้หญิงขึ้นไปบนนั้นด้วย การที่นิ่มนวลจะไปหาคงทำไม่ได้
“ก็ได้ค่ะ นิ่มรอนะคะ”
หญิงสาวซุกหน้ากับแผ่นอก ส่งยิ้มเซียวๆ ให้
“พี่ต้องไปพรุ่งนี้” เขมกล่าวเบาๆ เขามองสบนัยน์ตาหวานปนเศร้าของสาวน้อยด้วยความสิเน่หา
“ไวจัง...นิ่มคิดถึงพี่แย่เลย...”
นิ่มนวลกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง อุทานเสียงหลง
เขมยิ้มกริ่ม มองเต่งเต้าอวบอิ่มตาปรอย
มือร้อนผ่าวยื่นออกไปลูบไล้ก้อนเนื้อนุ่มหยุ่น พร้อมทั้งนวดคลึงไปด้วย เล่นเอานิ่มนวลถึงกับเผยอปากครางออกมาด้วยความเสียว “โอวววว…ซี๊ดดด…เสียวจังเลย…อ่า…อูววว์…”
“นิ่มคงคิดถึง...” หล่อนลดตาลงต่ำ มองท่อนลำที่ผึ่งผงาดอยู่ใต้ผ้าห่มผืนบาง “ใหญ่ๆ แบบนี้ นิ่มจะลืมลงได้ยังไง...”
“คืนนี้พี่จะสั่งลาให้นิ่มจำไปอีกนานเลย…” เขมกล่าวเสียงปร่า คืนนี้คงเป็นคืนสุดท้ายระหว่างกัน กว่าจะเจอกันอีก ยังไม่รู้เมื่อไหร่
เขมดันนิ่มนวลนอนราบลงบนพื้น เขาก้มหน้าดูดฟัดเต่งเต้าอวบอัด มือเลื้อยลงไป ล้วงควัก ร่องสาวฉ่ำแฉะ แยงนิ้ว ชักเข้าชักออกจนสาวน้ออยตัวสั่นเทา “โอย…อูยยย…เสียวจังเลย…กระแทกแรงๆ เลยจ้ะพี่ ใส่เข้ามาให้สุดเลย…” สาวเจ้าครางลั่น แอ่นตัวสวนใส่ ร่อนเอวสวนสู้ยิบตา
หนุ่มใหญ่กดนิ้วลึกลงไปจนมิด จากนั้นกระทุ้งใส่ร่องเสียวถี่ยิบจนนับไม่ถ้วน นิ่มนวลไม่ยอมแพ้ ร่อนเอว เด้งรับเป็นระวิง ส่วนเขมก็ฟัดเฟ้นบีบเนินเนื้อนุ่มหยุ่น อย่างเมามัน
- Writer
