เจ็บกี่ครั้งก็ยังเป็นเธอ

พ่อเลี้ยงอนุชิต

บทที่2) พ่อเลี้ยงอนุชิต

บ้านไร่กาแฟอนุชิต จังหวัดน่าน

บรรยากาศยามเช้าตรู่กับอากาศที่ค่อนข้างเย็นสบายภายในบ้านพักตากอากาศสุดหรูท่ามกลางไร่กาแฟนับพันไร่ได้สร้างความผ่อนคลายให้กับเจ้าของไร่หนุ่มในวัยเพียงยี่สิบหกปีอย่าง 'อนุชิต ศิระศิลป์ธิญพล หรือเฟียสต้า' ที่กำลังยืนสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดอยู่ตรงระเบียงชั้นสี่ของบ้านหรูหลังนั้นได้เป็นอย่างดี

"พ่อเลี้ยงครับ นายท่านอนุชากับนายหญิงพสุธามาขอพบครับ" 'น่านน้ำเหนือ' เลขาฯส่วนตัวของเขารายงานขณะยกถาดอาหารเช้ามาเสิร์ฟให้กับผู้เป็นนาย

"บอกคุณพ่อคุณแม่ว่ารบกวนรอผมอีกสักสิบนาทีนะครับคุณน่านน้ำ"

"ครับพ่อเลี้ยง"

ครู่ต่อมา

"สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่" เฟียสต้าก้มไหว้บิดรมารดาบังเกิดเกล้าของตัวเองอย่างนอบน้อม

"ไม่ทราบว่าคุณพ่อกับคุณแม่มีอะไรให้เฟียสรับใช้หรือเปล่าครับ ถึงได้ลำบากเดินทางมาหาเฟียสถึงที่ไร่" เพราะโดยปกติแล้วถ้าหากไม่มีเรื่องเร่งด่วนอะไรพ่อและแม่ของเขานั้นไม่เคยที่จะต้องลำบากเดินทางจากเชียงใหม่มาหาเขาถึงไร่กาแฟที่น่านเลยสักครั้ง จะมีก็แต่เขาเสียอีกที่เดินทางไปดูปรนนิบัติดูแลท่านทั้งสองถึงที่บ้านที่เชียงใหม่ในทุกๆวันจันทร์ พุธ และศุกร์ของแต่ละสัปดาห์

"เฟียส คือตอนนี้ธุรกิจโรงคั่วกาแฟของเพื่อนแม่ที่ใต้กำลังมีปัญหาน่ะลูก แล้วน้าเขาก็เห็นว่าเฟียสถนัดในสายงานนี้เขาก็เลยอยากจะขอความช่วยเหลือจากลูกนะจ๊ะ" พสุธาเอ่ยกิจธุระของตัวเองด้วยท่าทีร้อนรนหลังจากได้รับข่าวร้ายว่าโรงคั่วกาแฟของศันสนีย์ที่ภาคใต้นั้นกำลังมีปัญหา

"ได้ครับ วันไหนครับคุณแม่" เฟียสต้ารับคำอย่างว่าง่ายพร้อมเผยยิ้มบางๆให้แม่กับพ่อ

"วันนี้เลยก็ดีลูก" อนุชาเอ่ยอย่างออกคำสั่งระคนขอร้อง ด้วยว่าถ้าหากลูกชายของพวกเขาไม่รีบลงไปช่วยเหลือศันสนีย์โดยเร็วที่สุดก็คงจะไม่พ้นที่เขาจะต้องทนฟังเสียงร่ำไห้ของภรรยาข้ามวันข้ามคืนเพียงเพราะว่าหล่อนสงสารเพื่อนรักอย่างศันสนีย์

"เฟิส์ตหัวเราะอะไร" พสุธาค้อนสามีตาเขียวปั๊ดหลังจากสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงกลั้วหัวเราะของเขา "เพื่อนของฟ้ากำลังเดือดร้อน มันมีอะไรให้น่าตลกไม่ทราบ"

"เฟิส์ตเปล่า" อนุชารีบเอ่ยปฏิเสธอย่างรักชีวิตของตัวเอง "ถ้าเป็นไปได้ก็รีบไปเสียตั้งแต่ตอนนี้เลยนะเฟียส ถือว่าพ่อขอ"

"พี่เฟียสจะไปไหนหรือครับคุณพ่อ" หุ้นส่วนห้าสิบเปอร์เซ็นของไร่กาแฟอย่าง 'อนุชัย ศิระศิลป์ธิญพล หรือไฟท์เตอร์' ซึ่งเป็นน้องชายฝาแฝดของเฟียสต้าเอ่ยถาม

"ลงใต้ไปทำธุระให้คุณแม่ของลูกน่ะ" อนุชาตอบ สองมือหนาก็ยังคงสาละวนอยู่กับการนวดไหล่มนของคนเป็นภรรยาอย่างเอาอกเอาใจ ขณะที่สองตาก็เอาแต่กระพริบถี่ๆเชิงส่งสัญญาณว่าให้ลูกชายนั้นเริ่มออกเดินทางกันได้แล้ว

"น้องมาก็ดีเลยไฟท์ ไปกับพี่" เฟียสต้าว่าอย่างยินดีเพราะไม่เคยชินสักทีกับการไม่มีน้องชายฝาแฝดคอยเคียงข้างกาย

"ครับพี่เฟียส จะขึ้นเครื่องหรือขับรถไปเองเหมือนทุกทีครับ" คนที่ไม่เคยออกห่างจากพี่ชายฝาแฝดก็ไม่เคยคิดที่จะปฏิเสธ "ไฟท์จะได้จัดกระเป๋าสำหรับเราสองคนได้ถูก""ขึ้นเครื่องละกัน"

ลานจอดเครื่องบินส่วนตัวอนุชา

"สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับคุณพ่อ ยังไงพวกเราจะติดต่อมาในทันทีที่ไปถึงใต้นะครับ" สองแฝดก้มไหว้บุพการีอย่างนอบน้อมขณะกำลังจะก้าวขาขึ้นเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวของคุณพ่อ

"รอพวกเราด้วยครับ" พี่น้องท้องเดียวกันอีกสี่คนที่ได้ยินมาจากคนงานอีกทีว่าพี่ชายทั้งสองจะเดินทางไปทำธุระที่ใต้ก็รีบบึ่งรถตรงมาที่สนามบินพร้อมกระเป๋าเดินทางใบโตสี่ใบในทันที

"อะไรกัน พวกลูกไปกันหมดแล้วใครจะดูแลไร่กาแฟละครับ" อนุชาท้วงติงอย่างไม่จริงจังนักด้วยรู้ดีว่าลูกชายทั้งหกนั้นมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกันมากแค่ไหน

"ดูแลกันให้ดีๆนะลูกไม่ต้องห่วงหนึ่งเดียว รายนั้นช่วงนี้เขาติดเพื่อน" พสุธาเอ่ยถึงลูกสาวคนสุดท้องวัย9ขวบขณะก้าวเข้ามาสวมกอดลูกชายทั้งหกอย่างแสนรัก "และสำคัญที่สุดก็คือช่วยกอบกู้วิกฤตให้กับไร่กาแฟของน้าซันนี่เขาให้ดีที่สุดด้วยนะลูก"

"ครับคุณแม่" ลูกชายทั้งหกว่าพร้อมกันก่อนจะผลัดกันเข้ามาหอมแก้มลาพ่อและแม่ "สวัสดีครับคุณแม่ สวัสดีครับคุณพ่อ"

"เดินทางปลอดภัยจ๊ะลูก"

"ดูอะไรครับพี่เฟียส" ไฟท์เตอร์ชะเง้อมาจากที่นั่งข้างๆอย่างสอดรู้สอดเห็นเมื่อสังเกตได้ว่าพี่ชายฝาแฝดนั้นเอาแต่นั่งยิ้มกับสมาร์ทโฟนตรงหน้ามาได้สักระยะหนึ่งแล้ว

"ไลฟ์สดของแอดมินแอปยูแอนด์มีน่ะ" อนุชิตเอ่ยตอบน้องชายอย่างไม่คิดปิดบัง ซ้ำยังเลื่อนหน้าจอเข้ามาให้น้องชายได้ดูไปด้วยกันกับตัวเอง

"ยูแอนด์มี คืออะไรครับ" แม้ปากจะถามอย่างนั้นหากแต่สองตาคมก็ยังคงจดจ้องอยู่กับใบหน้าสวยหวานของเด็กหญิงรุ่นน้องคนหนึ่งในหน้าจอที่กำลังโฆษณาถึงความน่าเชื่อถือในแอปหาคู่ของตัวเอง

"อ้าว ปิดทำไมครับพี่เฟียส" คนกำลังดูเพลินๆเลย

"ไม่ให้ดูแล้ว" เฟียสต้าว่าพลางเก็บเจ้าจอสี่เหลี่ยมลงในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ด้วยกลัวว่าน้องชายนั้นจะบังเอิญรู้สึกชื่นชอบเด็กหญิงคนเดียวกันกับเขา และหากเป็นอย่างนั้นเห็นทีความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้องที่มีมาตลอดยี่สิบกว่าปีจะพาลสั่นคลอนตามไปด้วย

"ไม่ง้อหรอก มือถือไฟท์ก็มี" ไฟท์เตอร์ที่ยังคงติดใจในความน่ารักของเด็กหญิงคนนั้นว่าอย่างไม่ยอมแพ้ ก่อนจะควักสมาร์ทโฟนของตัวเองออกมาเพื่อดาวน์โหลดเจ้าแอปยูแอนด์มีที่พี่ชายกล่าวมานั้น

เฟียสต้าเหลือบมองท่าทีน้องชายฝาแฝดที่มีท่าทีสนอกสนใจไลฟ์สดในจอมือถือเป็นระยะด้วยความรู้สึกว้าวุ่นอย่างบอกไม่ถูกเพราะกลัวว่าน้องชายจะรู้สึกชอบเด็กผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาเสียจริงๆ

"น่ารักจัง ไฟท์ชอบน้องคนนี้ครับพี่เฟียส" อนุชัยเอ่ยบอกความในใจของตัวเองให้พี่ชายได้รู้อย่างไม่หมกเม็ดอย่างเช่นที่เคยเป็นมานานหลายปี

"ไม่ได้!" อนุชิตตวาดใส่น้องชายจนน้ำลายกระเด็นเป็นฝอยอย่างลืมตัว ทำเอาน้องชายอีกสี่คนที่กำลังนอนหลับพักผ่อนอย่างสบายสะดุ้งโหยงสุดตัวเพราะความตกใจ

"ไฟท์จะชอบเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ เพราะพี่ชอบน้องเขา ชอบมานานมากแล้วด้วย" เขาติดตามเธอผ่านแอปพลิเคชั่นนี้มานานนับเดือน ความสวยและน่ารักของเธอนั้นมีมากเสียจนเขาไม่อยากสูญเสียเธอไปให้ใคร แม้คนๆนั้นจะเป็นถึงน้องชายฝาแฝดที่เขารักมากกว่าชีวิตของตัวเองก็ตาม

"พี่เฟียสพูดอย่างนี้มันก็ดูงี่เง่าไปหน่อยไหมครับ" ไฟทเตอร์เอ่ยอย่างฉุนขาดเมื่อจู่ๆพี่ชายนั้นก็เอ่ยปากห้ามไม่ให้เขาชอบกับคนที่เขารู้สึกดีด้วย "อีกอย่างน้องเขาก็ยังโสด พี่เฟียสจะมาพูดเหมือนตัวเองเป็นเจ้าเข้าเจ้าของมันจะไม่ดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยหรือไงครับ!"

ผลั๊วะ!

"อ้าวเฮ้ย!" เด็กหนุ่มอีกสี่คนที่สังเกตุสถานการณ์ตรงหน้ามาสักระยะหนึ่งร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกตะลึงเมื่อจู่ๆพี่ใหญ่อย่างเฟียสต้าก็กระโจนเข้าต่อยหน้าพี่รองอย่างไฟท์เตอร์จนถึงขั้นเลือดตกยางออก

"โฟร์ตอล ฟริสเต้ พวกนายไปจับตัวพี่ใหญ่เอาไว้ ส่วนฉันกับฟอร์โต้จะพาพี่รองไปทำแผล"

"ตกลง"

"เกิดอะไรขึ้นครับ" 'อนุชาญ ศิระศิลป์ธิญพล หรือเฟย์ตัน' น้องชายลำดับที่สามเอ่ยถามหลังจากเหตุการณ์เข้าสู่ภาวะเกือบปกติ ที่ว่าเกือบปกตินั่นก็เพราะเฟียสต้านั้นยังคงมีท่าทีเขม่นไฟท์เตอร์อยู่อย่างไม่ยอมลดละ หากแต่เพียงแค่ไม่ขาดสติหนักจนถึงขั้นทำร้ายร่างกายไฟท์เตอร์อย่างเมื่อก่อนหน้านี้นั่นเอง

"ถึงแล้ว"เฟียสต้าจงใจที่จะไม่ตอบคำถามของฟอร์โต้ก่อนจะยืดตัวขึ้นเต็มความสูงเพื่อเตรียมตัวลงจากเครื่องบินเจ็ทที่ในตอนนี้ได้ลงจอดในเขตแดนของจังหวัดนครศรีธรรมราชแล้วเป็นที่เรียบร้อย

"เราก็ไปกันเถอะ" ไฟท์เตอร์ยกมือขึ้นลูบมุมปากที่ยังคงมีเลือดซิบออกมาอย่างนึกเคืองขุ่นที่พี่ชายนั้นทำร้ายร่างกายเขาเมื่อก่อนหน้านี้

"ครับพี่ไฟท์ ระวังนะครับ"

"อ้าวลุงเริ่ม พี่เฟียสละครับ" ฟอร์โต้เอ่ยถามอย่างสงสัยเมื่อขึ้นมาในรถตู้คันใหญ่ของคุณตาแล้วไม่พบเฟียสต้า

"ช่างพี่เขาเถอะ" ไฟท์เตอร์ว่าอย่างไม่นึกสนใจ มันดีเสียอีกที่พี่ชายฝาแฝดของเขาไม่อยู่ที่นี้ในเวลาแบบนี้ เพราะในตอนนี้แม้แต่เงาของเฟียสต้าเขาก็ไม่ปรารถนาที่จะเห็นเลยด้วยซ้ำไป

"คุณหนูใหญ่นั่งแท็กซี่กลับไปก่อนแล้วครับ"

เริ่มเอ่ยตอบคำถามตามหน้าที่ของตัวเองก่อนจะเหยียบคันเร่งเพื่อออกรถในทันทีที่เด็กหนุ่มทั้งห้านั่งประจำที่ของตัวเองแล้วเป็นที่เรียบร้อย

-ตัด-

ศิระศิลป์ธิญพล ชาย6หญิง1 ลูกดกเกิน😆

แล้วเด็กสาวคนนั้นที่ทำให้พี่น้องที่รักกันยิ่งชีวิตทะเลาะกันเองเป็นใครกันนะ

มัลลิกา

(เขียน)