Cuarenta y Ocho
NAGISING AKO na isang matapang na amoy ng mga gamot at alcohol ang sumalubong sa akin. Nang iikot ko ang paningin ko sa buong kwarto ay ako lang mag-isa ang nandito. At hindi ko rin alam kung bakit ako nandito ngayon sa loob ng ospital. Nang tingnan ko ang kamay ko ay may dextrose ng nakakabit sa akin at mukhang ang tagal ko na ring natutulog.
Sa ilang buwan na nakalipas parang ilang taon na ang katumbas nito sa dami ng nangyayari sa buhay ko. Daig ko pa ang nakasakay sa Ferris wheel sa dami ng ups and down ko sa buhay. Gustohin ko mang bumaba dahil nakakapagod ang ganitong byahe ay wala akong magawa kung hindi maghintay nalang na huminto ako para makababa sa lugar na ito.
And this whole ride is so exhausting.
Hinanap ko ang bag ko at telepono pero hindi ko ito
