สนามบินเชียงราย
คริสโตเฟอร์ก้าวออกมาจากช่องทางผู้โดยสารขาออก เขากวาดสายตามองหาคนขับรถตู้ทันที แต่สายตาของเขากับมองเห็นภักดิ์พิงค์ที่ยืนโบกสูงๆเรียกเขาอยู่พร้อมรอยยิ้มหวาน คริสโตเฟอร์ขบกรามแน่นๆ พลางมืิอหนาล้วงแว่นตากันแดดออกมาสวมใส่กลบเกลื่อนแววตาเหี้ยมๆเอาไว้ เท้าใหญ่ก้าวตรงไปหาภักดิ์พิงค์ทันที ผู้หญิงคนนี้แปลกขนาดเขาบอกว่ามีเมียแล้วแต่ยังเดินหน้าเข้าหาเขา
" พิงค์มารับกับลุงขับรถตู้และพี่ชายของคุณค่ะ " ภักดิ์พิงค์บอกคริสโตเฟอร์ที่เดินผ่านเธอไป ภักดิ์พิงค์หมุนตัวเดินตามหลังคริสโตเฟอร์ไปทันที รถตู้จอดรอคริสโตเฟอร์อยู่ลาดจอดรถ คริสเตียนยืนรอน้องชายอยู่ที่รถตู้ คริสโตเฟอร์เห็นหน้าพี่ชายพลางยกยิ้มทักทายเล็กน้อย
" เรียบร้อยไหม" คริสเตียนถามน้องชายทันที คริสโตเฟอร์หยุดตรงหน้าพี่ชาย มือหนายกขึ้นมาพร้อมกำเข้าหากันแน่นๆ เพื่อแสดงให้เห็นว่าตายคามือ เขาอยากจะบอกพี่ชายเหลือเกินว่าไอ้จืดนั้นใจเสาะ
