พอให้การกับตำรวจเสร็จแล้ว ทั้งคริสโตเฟอร์และฝากรักก็ได้ขอตัวออกมาก่อน เเต่ละมุนยังไม่อยากออกมาด้านนอก เพราะเธอกลัวผู้เสียดักรออยู่ด้านหน้า เธอนั่งอยู่ในโรงพักนานพอควรจนเย็นมากๆ เธอจึงต้องตัดสินใจโทรเรียกรถแท็กซี่มารับเธอด้านหลังโรงพัก โดยเธอชะเง้อคอออกมามองด้านหน้าโรงพักเพื่อดูว่ามีใครรอเธออยู่หรือเปล่า
" ซิ ถึงไม่มีคนดักรอจ้างให้กูก็ไม่ออกด้านหน้าหรอก" ละมุนพูดพึมพำคนเดียว พลางปากคว่ำและเธอมุดหน้าเข้าไปในโรงพักอีกครั้ง
" ช้าจังแท็กซี่ เดี๋ยวฉันก็ตกเครื่องหรอก" ละมุนยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา พลางบ่นพึมพำออกมา
ครืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเธอดังพอดี ละมุนรีบล่วงเข้าไปหยิบออกมารับ เธอยิ้มให้โทรศัพท์พร้อมนิ้วเรียวกดรับสายทันที
' ถึงแล้วครับ' เสียงปลายสายบอกกับละมุนทันทีที่เธอกดรับ ละมุนขมวดคิ้วเข้าหากัน เพราะเสียงหนุ่มๆอยู่เลย ตอนเธอโทรเรียกเสียงแก่ๆนี้
" ลุงค่ะ " ละมุนเรียกลุงขับแท็กซ
