ช่วงนี้มุกนิลมักอยากกินอาหารที่แปลกไปจากที่เคยกิน อย่างเช่นวันนี้เธอรู้สึกอยากกินส้มตำปูปลาร้ามากเป็นพิเศษ ทั้งที่ปกติเธอไม่เคยแตะปลาร้าเลย เพราะไม่ชอบกลิ่น
“น่าทานมากเลยค่ะป้าแม้น” มุกนิลเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ขณะรับจานส้มตำจากป้าแม้น
“ค่ะคุณมุก แต่อย่าทานเยอะนะคะ” ป้าแม้นปรามเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง ที่จู่ๆ เธอก็ขอให้ท่านตำส้มตำให้กิน และบอกด้วยว่าเอารสจัดจ้านเลย
“ค่ะ แต่ถ้าอร่อยมุกไม่รับรองนะคะ ก็มันอยากกินนี่คะ” หญิงสาวอ้อนเสียงหวาน
ป้าแม้นเลยได้แต่ตามใจ มองเธอกินส้มตำอย่างเอร็ดอร่อยแล้วอดคิดไม่ได้ว่าช่วงนี้เธอเปลี่ยนไป ร้อยวันพันปีมุกนิลไม่เคยแตะส้มตำปูปลาร้าเลย แต่วันนี้ทำไมเห็นจกเอาๆ ราวกับคนหิวโหย ท่าทางคล้ายคนท้องที่เมื่อเจออาหารที่ชอบแล้วกินเอากินเอา หากแต่หล่อนรีบหยุดความคิดอกุศลที่มีต่อนายสาวทันที เป็นไปไม่ได้หรอกที่มุกนิลท้อง ตั้งแต่ถอนหมั้นเมื่อสามเดือนก่อนนายสาวของตนยังไม่มีแ
