วันต่อมาทับทิมตัดสินใจขับรถไปที่คอนโดของดนัยตามคำเรียกร้องของมารดา เมื่อเดินมาถึงหน้าห้อง หัวใจดวงน้อยยิ่งเต้นแรงหนัก เธอหยิบคีย์การ์ดคอนโดของดนัยที่เคยแอบขโมยเมื่อคราวก่อนที่มาค้างที่นี่แตะกับประตู จากนั้นค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป ที่นี่ยังคงเหมือนเดิม และเมื่อเห็นโซฟาสีเทาอ่อน ภาพเริงสวาทระหว่างเธอและดนัยฉายชัดขึ้นในหัวอีกครั้ง… หากแต่เธอรีบสลัดภาพทิ้ง มันเป็นอดีตไปแล้ว
ทับทิมทิ้งก้นลงมานั่งโซฟาดังกล่าวรอเจ้าของห้อง สักพักดนัยเดินออกมานุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกายช่วงล่าง เผยให้เห็นสัดส่วนกำยำจนคนมองหน้าร้อนผ่าวเกือบไหม้
“มาทำไม?” กระทั่งเสียงเข้มๆ ของเจ้าของห้องดังขึ้น เรียกทับทิมรู้สึกตัว ว่าเผลอทำตัวน่าอาย จึงรีบยกมือขึ้นปิดหน้า
“พี่นัยไปเปลี่ยนชุดก่อนสิ”
“ทำไม แค่นี้ทำเป็นไม่กล้ามอง ทีเมื่อก่อนยังปลุกปล้ำพี่ด้วยซ้ำ”
“พี่นัย!”
“หรือว่าไม่จริง อยากได้พี่จนตัวสั่น ใช้วิธีสกปรก
