เดินออกจากห้องโถงไม่กี่ก้าวจู่ๆ มีกลุ่มแม่บ้านสองถึงสามคน กรูเข้ามาหาเธอพร้อมรอยยิ้ม หากเป็นเวลาอื่นคงตกใจที่มีคนวิ่งเข้ามาประชิดตัวเช่นนี้ แต่เห็นทุกคนแสดงกิริยานอบน้อมและให้ความเป็นมิตร มุกนิลจึงคลี่ยิ้มตอบ
“คุณผู้หญิงคะ เชิญทางนี้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันพาไปเอง
“ขอบคุณค่ะ” มุกนิลรับคำแล้วตามพวกเธอออกไป แต่ทางที่พวกเธอไปไม่ใช่ห้องน้ำ มุกนิลเริ่มใจคอไม่ดีเมื่อเห็นว่านี่มันไม่ใช่ทางไปห้องน้ำแล้ว
“ขอโทษนะคะ ดิฉันขอตัวไปจัดการเองดีกว่า”
“คุณผู้หญิงไม่ต้องกลัวค่ะ พวกเราเป็นคนของคุณธาวิน คุณธาวินสั่งให้พวกเราพาคุณผู้หญิงไปเปลี่ยนชุดเองค่ะ” แม่บ้านในชุดยูนิฟอร์มซึ่งดูอายุมากกว่าอีกสองคนกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ได้ยินแบบนั้นมุกนิลใจชื้นขึ้นมานิดหน่อย ก่อนจะขึ้นลิฟต์ตามสามสาวขึ้นไปยังห้องสูท และทำเอาตกใจอีกครั้งเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว เห็นชุดเดรสสีครีมอ่อนแขวนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
“เริ่มจากปลดชุดคุณผู้หญิ
