THE PRINCE'S CAPTIVE (BxB)

*chapter five*

MARTIN'S POV

A WEEK LATER.....

"Kambal," nakangiting tawag sa'kin ni Martina habang nakasunod naman sa likod niya si Jared. Kakagaling lang nila sa kanilang honeymoon sa Japan at sa condo ko muna sila didiretso dahil gusto ni Martinang hindi sila matunton ni Dad. Hindi na kasi ako kahit kailan hinanap nina Mom at Dad simula nang lumabas ako sa kloseta, hindi na rin nila ako pinakialaman ever since, para bang namatay na ang anak nilang si Martin at kung sino man ako ngayon ay ibang tao na para sa kanila. My Mom is a conservative and religious woman while my dad is a strict soldier. You see, others think that we are the perfect kind of family. My family has an image to take care of, at hindi maganda sa imaheng 'yun ang pagkakaroon ng baklang anak. Bumuntong-hininga ako, although they hate me to the core, hindi pa rin nawawala ang pagmamahal ko sa kanila bilang magulang at hindi ako nawawalan ng pag-asa na matatanggap din nila ako balang-araw.

"Hey, Martin, kambal. Hello, Earth to Martin." Napaaray ako nang biglang may pumitik sa ilong ko. Naniningkit na mga mata ang sumalubong sa'kin.

"What was that for?" naiinis na tanong ko sa kanya ngunit tinalikuran niya lang ako at dire-diretsong naglakad. Nagtatanong akong tumingin kay Jared na mukhang naaaliw sa inaaasal ng asawa.

"Kanina ka pa kasi tulala bayaw, nagugutom na siya at niyayaya na tayong kumain pero nakatulala ka at walang kibo. Alam mo naman si Martina, sobrang bayolente kapag gutom," natatawang sagot niya bago tinapik ang balikat ko at sinundan ang asawa. Matagal ba kong natulala? Umiling ako saka nagmamadaling sinundan sila.We went to the nearest restaurant to eat. Makalipas lang ang kalahating oras ay naubos namin ang lahat ng pagkaing nakahanda sa mesa. Napagpasyahan naming umuwi na kaagad para makapagpahinga na rin, the three of us are busy fixing ourselves and getting ready to go when suddenly there's a change of plan. I thought nothing interesting will happen tonight but I was wrong. So wrong to think that...

"Martina Calderon?" medyo alangang tanong ng boses na sobrang pamilyar sa'kin na kahit sa pagtulog ay alam ko kung sino ang may-ari. Agad kong naamoy ang lalaking-lalaki niyang bango at naramdaman kong lumakad pa siya palapit sa'min. Nasa likod ko siya! Nasa likod ko si Atlas! Nasa likod ko ang lalaking mahal ko! I straightened my back and pretend not to care about his presence.

"Martina! Ikaw nga," he said with a laugh. Nagpunas ng bibig at mga kamay si Martina bago tumayo at yumukod sa kanya.

"Magandang gabi po Mahal na Prinsepe," sabi niya habang nakayuko, maagap ding tumayo at yumukod si Jared pero hindi ako nagpatinag dahil nanatili akong nakaupo at nagkukunwaring wala siya rito.

"Masyadong pormal, nasa public naman tayo and no one knows I'm a prince, so drop the formalities," wika niya na mabilis ikinatayo ng tuwid ni Martina at ni Jared.

"Salamat," Martina replied with a smile before taking a seat.

"Maupo ka," anyaya ni Jared na iminuwestra pa ang upuan sa tabi ko. Sinenyasan ko siya na tumigil pero tinanguan niya pa si Atlas, at ang huli, umupo nga sa tabi ko. I quickly shift my position for him not to see my face. I don't know how to act around him because whenever I try to talk to him, he just slam in my face that he's disgusted with me.

"Thank you," sagot niya bago tumawag ng waiter. Mukhang oorder pa siya ng pagkain kahit nakita niya nang tapos na kami. Well, what do I expect sa isang prinsepe? Nagagawa niya kahit na anong gustuhin sa isang pitik lang ng daliri at walang nakagagawang kumontra sa salita niya.

"Sir?" tanong ng lumapit na waiter, inaantay kung anong pagkain ang oorderin niya.

"We'll just have dessert," sagot niya at agad namang umalis ang lalaki nang makuha ang sinabi niya. Pasimple kong sinisilip ang mga galaw niya at kapag napapatingin siya sa direksyon ko ay agad akong nagbabawi ng tingin o bumabaling sa ibang direksyon.

"Ano palang.... ginagawa mo rito?" nag-aalangang tanong ni Martina.

"I just happen to be around the area then, I saw you with this guy and I think I should say hi to my future wife," he replied with a wide smile on his face.

"Right, Martin?" dagdag niya bago biglang bumaling sa direksyon ko. Parang nawala lahat ng hangin sa baga ko dahil sa bilis ng pagtibok ng puso ko nang magtama ang aming mga mata, I couldn't find the courage to look away because I was shocked by the words he just said. Hindi ko alam kung saan ako mas nagulat, kung sa sinabi niya bang future wife niya si Martina o sa katotohanang nakilala niya ko. Pare-parehas kaming naestatwa sa kinauupuan namin, wala sa aming tatlo ang naglakas loob na magsalita. The three of us just stare at each other in shock, wala akong mahapuhap na salita kaya't mabilis at eksaherado na lang akong tumayo, which draw attention from the other people eating at the restaurant.

"Hi-hintayin ko na lang kayo sa labas," wika ko sa nanginginig na tinig bago nagmamadaling tumakbo palabas. Humahangos akong huminto sa tapat ng kotseng dala ko, alam kong dahil iyon sa pagtakbo at sa unti-unting pagsikip ng dibdib ko dahil sa mga salitang narinig ko mula kay Atlas kanina. f**k! Kahit na anong gawin ko ay talagang hindi pa ko handang palayain ang pagmamahal ko sa kanya at alam kong hindi ko pa magagawang sumuko sa pag-asang mamahalin niya rin ako. Bubuksan ko na sana ang pinto ng kotse at papasok na sana roon nang may malakas na kamay na humawak sa braso ko. Mabilis kong nilingon kung sino iyon at agad na nanlaki ang mga mata ko nang bigla niya kong isalya pasandal sa kotse. I never imagined being this close to him. Nahigit ko ang hininga nang mas lalo niya pang ilapit ang mukha sa'kin.

"A-Atlas?" I said, confused and shocked. Why is he here? Why is he holding me like this? And why is he looking at me like that? Like he's longing for me. At may iba pang emosyon sa kanyang mga mata habang nakatingin sa'kin na ngayon ko lang nakita. Wala roon ang madalas kong makita sa kanyang mga mata noon na pandidiri. Is that regret and anger? Bakit naman siya makakaramdam ng pagsisisi at galit? Galit ba siya dahil umalis ako at napahiya siya? Pero bakit siya magsisisi? Naguguluhan ako.

Pinilit kong ilagay ang isang braso ko sa pagitan ng mga katawan namin para magbigay ng distansya ngunit mabilis niya iyong nahawakan at nailagay sa itaas ng aking ulo, ganoon din ang ginawa niya sa isa kong kamay. His big hand is gripping my two small wrists over my head and his other hand hold onto my cheeks. He gently caress it before putting his thumb on my lips.

"A-ano bang ginagawa ko Atlas? Kung ano man 'tong kalokohan mo, itigil mo na," I said while breathing heavily but he takes that opportunity to slide his thumb on my lips.

"Suck it," utos niya sa kinakapos na tinig bago unti-unting ipasok ang daliri niya sa bibig ko.

"I said, suck it," ulit niya sa mas firm at dominanteng tono. Mabilis ko siyang sinunod kahit na sobrang naguguluhan na ko sa mga nangyayari, sumabay pa ang pag-ulap ng isip ko dahil sa mga naiisip kong makamundong bagay habang sinisipsip ko ang daliri niya. He groaned loudly when my tongue touches him. I was moaning while sucking and licking his fingers inside my mouth and I feel like c*****g just by doing it to him. Malapit na, malapit na, konti na lang.... Malapit n---

"Why?" Iyon ang unang salitang lumabas sa bibig ko nang bigla niyang binawi ang kanyang daliri.

"That's enough for now, goodnight," he said before smirking and gently tapping my cheek. He then lets go of my hand and turn his back on me. He started walking but I don't have enough courage to call his name or to stop him because right now, I am so confused.

_TEI_