‘เวลาข้าไม่สนใจนาง…นางก็รู้สึกเช่นนี้สินะ’
ชายหนุ่มฉุกคิดขึ้นมาได้ ตลอดเวลา 2 ปีที่ผ่านมาไม่มีสักครั้งที่เขาจะสนใจใยดีสตรีไร้ยางอายนางนี้ นอกเสียจากการทารุณนางด้วยการเข้าหอที่รุนแรงก็ไม่มีเวลาไหนที่เขาเห็นนางอยู่ในสายตา พอโดนเองกับตัวบ้างจึงรู้ว่ามันน่าโมโหเพียงใด
‘แล้วยังไงล่ะ นางคือคนที่บังอาจวางยาเพื่อให้ได้แต่งเข้าตระกูลหลี่นะ’
เขาตอกย้ำตนเองอีกครั้ง ในวันที่ต้องยอมรับนางเป็นภรรยาทั้งเขาและคนรักต่างโศกเศร้าจนแทบขาดใจ เฉินเฟยซิ่นไม่ได้ทำสิ่งใดผิดเลยแม้แต่น้อยแต่เขากลับไม่สามารถแต่งนางเข้าตระกูลอย่างที่วาดหวังไว้ได้ จนกระทั่งยามนี้นางต้องแต่งให้บุรุษอื่น ทั้งหมดก็เพราะสตรีผู้นั้น!
อาหารมื้อเช้านี้ไม่น่าทานเสียแล้ว ชายหนุ่มลุกจากเก้าอี้แล้วตรงไปยังรถม้าเพื่อเข้าประชุมในค่ายทหาร ความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นมาเขาปัดมันทิ้งโดยไม่ลังเล คิดเอาเองว่าคงแค่เพราะอยากปราบสตรีไม่มีมารยาทก็เท
