SOH – FRAPPR 1 เนื้อคู่
1041 Words
มหาวิทยาลัย A
เนื้อคู่เหรอ....?
ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยแหะ ดูดวงก็ดูแค่เรื่องเรียนเรื่องงานเท่านั้นและก็เรื่องชีวิตของฉันที่มันจะดำเนินไปทางไหน เงินสำคัญกว่าความรักเพราะงั้นฉันเลยไม่คิดจะถามหมอดูเวลาดูดวงว่าฉันจะความรักไหมและเนื้อคู่ของฉันเป็นใคร?
แต่ครั้งนี้หมอดูกับพูดออกมาเองว่าชีวิตของฉันจะเปลี่ยนถ้าฉันเจอเนื้อคู่คนนี้... แต่ว่าเขาเป็นใครกันละ??
ฉันนึกตัวเองตอนมีความรักไม่ออกเลยแหะ
“หรือว่าหมอดูจะมัววะ?” ฉันดูหมอมาเยอะมีทั้งจริงทั้งหลอกเพราะงั้นครั้งนี้ก็อาจจะหลอกก็ได้ละมั้ง???
เฮ้ออออ ช่างเถอะวันนี้ไปเรียนก่อนดีกว่า...
สวัสดีค่ะฉันขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการฉันเฟรปเป้ลูกครึ่งไทย - จีน พ่อเป็นจีนแม่เป็นไทย แต่พ่อตายไปแล้วตั้งแต่ฉันยังเด็กแม่เลยเลี้ยงฉันแค่คนเดียวด้วยอาชีพสถาปนิก พ่อของฉันเขาตายไปแล้วแต่ยังทิ้งหนี้สินเอาไว้เพราะงั้นฉันกับแม่เลยลำบากมากเพื่อหาเงินไปใช้หนี้ที่พ่อก่อเอาไว้ เหอะ!!
เพราะงั้นฉันเลยต้องช่วยแม่ทำงานหาเงินไปด้วยและเรียนไปด้วย ส่วนเรื่องดูหมอก็เป็นความสุขนิด ๆ หน่อย ๆ ที่ฉันจะหาได้เท่านั้นเองไม่ได้บ่อยหรอกเปลืองเงิน อาทิตย์ละครั้ง
“กรี๊ดดดด นั่นมันโซ่นิ!!” ฉันหันไปตามเสียงกรีดของพวกผู้หญิงก่อนจะพบนายโซ่ผู้ชายสุดฮอตที่นิสัยโคตรทรามของคณะวิทยาศาสตร์ซึ่งใช้ตึกเรียนเดียวกับคณะของฉัน เรียกว่าคณะฉันมาอาศัยบารมีของคณะเขาดีกว่า เพราะว่าคณะฉันคนเรียนน้อยมากขนาดที่ว่าตึกเรียนของตัวเองยังไม่มีต้องเร่ร่อนใช้ของคณะนั้นทีคณะนี้ทีและส่วนมากก็ของคณะวิทยาศาสตร์นี่แหละ เพราะงั้นฉันเลยต้องพบกับเสียงกรี๊ดแบบนี้ตลอด
โซ่ เขาเป็นหล่อและรวย การศึกษาดี เรียนเก่งมากกกก แต่นิสัยของเขาก็แย่มากเช่นกัน เพราะพูดไม่เพราะ เจ้าชู่ และชอบมีเรื่องชกต่อยบ่อย ๆ ไม่เกรงกลัวใครทำตัวเหมือนตัวเองยิ่งใหญ่มาจากไหน ฉันล่ะไม่ชอบเขาสักนิด เพราะงั้นเมื่อเจอเขาฉันเลยเลือกที่จะเดินห่าง ๆ ดีกว่า
Rrrr
“ว่าไงผิง?” ฉันรับสายเพื่อนที่โทรเข้ามา
(อาจารย์เข้าแล้วนะ!!แกอยู่ไหนเนี่ย?!) เสียงของมันตื่นตนกมากกก แต่ว่าทำไมอาจารย์มาไว้จังวะ ฉันมองนาฬิกาข้อมือก่อนพบว่ามันได้เวลาเข้าเรียนแล้วเพราะมัวแต่สนใจนายโซ่นั่นแหละเลยสายเลยเนี่ย!!
“เออ ๆ กำลังขึ้นบันไดแหละ” ลิฟท์คงไม่ทันเพราะงั้นคงต้องบันได
ฉันวางสายจากผิงก่อนจะมองไปทางโซ่อีกครั้งที่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว แต่ช่างเถอะนั่นไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย ฉันมองลิทฟ์ที่คนเยอะมากกกเพราะงั้นต้องบันไดเท่านั้นแม้ว่าจะต้องขึ้นไปชั้น 6 ก็ตาม
ตึก! ตึก! ตึก!
ฉันวิ่งสุดกำลังเพื่อให้ตัวเองไม่เข้าเรียนสาย ไม่สิ สายแล้วแต่ไม่ให้สายเกินไปต่างหากเพราะอาจารย์คณะฉันมีแต่แก่ ๆ และโคตรดุทั้งนั้นเลยเอะอะจะหักคะแนนอย่างเดียวยิ่งไม่มีให้หักเท่าไหร่อยู่ด้วย
ปรื่นนนน!!!!
“เฮ้ย!!!” ฉันร้องตกใจเมื่อฉันลื่นน้ำที่บันไดขณะที่กำลังวิ่ง ฉิบหาย ๆ ในหัวของฉันมีแต่คำนี้เท่านั้น ตายแน่เฟรปเป้ >.“วันนี้จะเกิดเรื่องไม่คาดคิด!!ใครที่เข้ามาช่วยเจ้าก็คนนั้นแหละเนื้อคู่!!!เมื่อเจอแล้วก็รีบจับเอาไว้ให้แน่น!!!”
มะไม่นะ...ทำไมต้องเป็นนายนี่ด้วยเล่า?!
“ยัยบื้อ!!ฟังฉันอยู่ไหมวะ?!”
“ฮะ?! อะไร?!”
“แม่งเอ๊ย!!น่าหงุดหงิดฉิบหายเลย!!” เขาโวยวายเหมือนคนบ้า
“อะเอ่อ ฉันขอบคุณแล้วก็ขอโทษด้วยกันที่ทำนายเสียเวลา”
“พึ่งรู้ตัว?? ฉันไปเรียนไม่ทันเพราะเธอ!!” เหอะ!! คิดว่าเป็นคนเดียวหรือไงวะ?!
“ฉันก็ไม่ทันเหมือนกันแหละเว้ย!!นายจะโวยวายเพื่อออออออะไร?!” ฉันเองก็เริ่มเถียงคนก็ขอโทษแล้วและขอบคุณด้วย
“เพื่อ??”
“เพื่อให้เธอสำนึกไงว่าเธอมันตัวปัญหาทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนเนี่ย!!”
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะตกลงมาสักหน่อย!”
“เหอะ! ไม่ใช่ว่าแล้วเห็นฉันแล้วตตั้งใจร่วงลงมาเพื่ออ่อยฉันหรอกนะ?” เขาโน้มตัวเองมาหาฉัน
“อ่อย?”
“ฉันไม่มีวันทำอย่างนั้นหรอกย่ะ!!” ปึก!! ฉันบอกก่อนจะเดินไหล่ของเขาผ่านไปไม่รงไม่เรียนมันแล้ว! เพราะยังไงก็ไม่ทันอยู่ดี
“แล้วอย่าให้ฉันเห็นว่าเธอมาชอบฉันนะเว้ย!!” เขาตะโกนบอกฉัน
ขวับ!!
“ไม่! มี! วัน!” ฉันสะบัดบ๊อบเดินหนีเขาก่อนจะนึกขึ้นว่า....
เนื้อคู่...
นะนายนั่นคือเนื้อคู่ของฉัน!!
ไม่น้าาา~ ไม่ใช่หรอกแล้วถ้าใช่ล่ะ???
“ไม่...มันต้องไม่ใช่สิ ฮือออออ”
อยากจะบ้าตายโว้ยยย!!! จะเป็นใครก็ได้แต่ทำไมต้องเป็นเขาด้วยยยยย~
- Writer
