SOH – FRAPPE 7 เล่นด้วย

3224 Words

2 วันต่อมา SOH โรงอาหารคณะวิทยาศาสตร์ “ตัวทอง...” “อะไร?” ผมรับปากยัยตัวดีที่ตามจีบผมมันสองวันแล้วเรื่องจีบไม่เท่าไหร่แต่วิธีการจีบของยัยนี่มันแปลกยิ่งชื่อเรียกของผมแม่งยิ่งแปลกแต่ช่างเถอะเพราะผมก็เรียกเธอด้วยคำแปลก ๆ เหมือนกัน ยัยตัวเงิน-_- “อย่าทำเสียงไม่พอใจแบบนั้นดิ^^” อยากจะฟาดหน้าแต่ตรงหน้าแม่งเป็นผู้หญิง “ก็ฉันกำลังไม่พอใจเธออยู่ไง” “โถ่ ๆ ตัวทองอ่าา~” เกลียดยัยนี่ฉิบหาย “แล้วเมื่อกี้เรียกทำไม?” ผมถามแม้ไม่ได้อยากรู้เท่าไหร่ก็ตามแต่ถ้าไม่รับปากยัยตัวเงินจะเรียกผมอยู่แบบนั้น ตัวทอง ตัวทอง ตัวทอง จนผมอายและผมอยากจะพูดว่าทองนพ่อง!! “จะจีบเลยเรียก” “....” ผมนี่ทำหน้าเบื่อรอเลย “เธอไม่ใช่กรุงเทพ ไม่ใช่น่าน เเต่เธอใช่เลย!” มุกเสี่ยวฉิบหาย “ไม่มีสร้างสรรค์กว่านี้?” “มี!” “ถ้าเธอชอบอะไรที่น่ารักๆ ก็ต้องเป็นเราแล้วล่ะ^^” ยิ้มกว้าง “ดีนะฉันไม่ได้ชอบอะไรน่ารัก -_-” หมายถึงไม่ชอบยัยนี่ต่างหาก “ชิ!!คิ้วชนกันเรียกเจ้าชู้ แต่ Cute อย่าง you เรียกเนื้อคู่ได้ป่ะ?” เหอะ!!! เนื้อคู่... ผมกับยัยตัวเงินเนี่ยนะเนื้อคู่? อมพระทั้งวัดมาผมยังไม่เชื่อเลยเพราะอะไรน่ะเหรอ?? ผู้หญิงตรงหน้า...ไม่มีอะไรที่เป็นสเปคของผมเลยทั้งหน้าตาทั้งท่าทางลักษณะวิธีการพูด ผมชอบผู้หญิงที่เซ็ก์ซี่ทันโลก เก่ง และฉลาด ยัยนี่ไม่มีอะไรที่ตรงเลยสักนิดการแต่งตัวก็เฉิ่มเชย ไม่โด่ดเด่นไม่มีอะไรที่มีเสน่ห์เลย ธรรมดามาก...ยัยตัวเงินเป็นสิ่งที่นิยามว่าธรรมดาได้ดีที่สุด แถมยังเอาหมอดูซึ่งเป็นอาชีพที่ผมไม่ชอบที่สุดมาอ้างอีกว่าเราเป็นเนื้อคู่กันอีก คิดว่าผมจะเชื่อเรื่องแบบนั้นหรือไง และอีกเรื่องที่ผมไม่เชื่อคือ....เธอชอบผม ดูท่าทางก็รู้ว่าเธอต้องการอะไรบางอย่างจากผมไม่ได้ชอบผมจริง ๆ หรอก เพราะงั้นผมเลยอนุญาตให้เธอจีบไงเพื่อจะได้รู้จุดประสงค์ว่าเธอต้องการอะไรแน่ “เนื้องอกเธอมันเนื้องอก” “เฮ้ออออ!! ใจอ่อนยังอะ?” เธอนั่งเท้าคางอยู่ตรงข้ามผมก่อนจะถามเธอยังจีบผมไม่ถึงสามวันด้วยซ้ำ “ยัง” “โห่ อะไรอ่า???ทำไมยังไม่ใจอ่อนอ่ะ??” “เพราะเธอไม่ใช่สเปคฉันและที่สำคัญ...จีบด้วยมุกเสี่ยว ๆ แบบนั้น!!!ใครมันจะไปชอบเธอ!!” ผมตะโกนบอกจนคนในโรงอาหารหันมอง “ฉันอุตส่าห์ไปเซิร์ฟหาจากในเน็ตมาเลยนะ” “เว็บไหนวะฉันจะไปลบออก” “ว่าแต่ไม่ใจอ่อนจริง?” “ไม่!” “มาอีกแล้วเหรอน้อง?” เสียงเพื่อนของผมที่เดินมาถามยัยตัวเงิน “ค่ะ ก็หนูจีบเพื่อนพี่อยู่ก็ต้องมาทุกวันสิ^^” แต่ที่แปลกคือเธอไม่มีอะไรที่เข้ากับผมได้เลยแต่เสือกเข้ากันดีมากกับเพื่อนของผม จนพวกมันเป่าหูผมทุกวันให้เป็นยัยนั่นไม่รู้ว่าไปหลงอะไรคำพูดของยัยนั่นกัน “สู้ ๆ นะน้อง” “ขอบใจมากพี่^^” เธอยิ้มกว้างให้พวกมัน แล้วจะไปยิ้มทำไมวะ? “ยิ้มทำไม?” ผมถามเธอ “เอ้า!!ก็พวกพี่เขาให้กำลังใจนิฉันก็ต้องยิ้มสิจะให้ร้องไห้หรือไง?” ปากดีไม่มีใครเกิน “เหอะ!!ที่ถามเพราะเห็นหน้าเกลีดหรอกยิ้มทีอย่างกับลิง” ผมบอก “ปากร้ายยยย ตัวทองปากร้ายแต่ตัวเงินก็รักกกกกน้า เลิฟยู” “ตัวเงิน?” “กับตัวทอง?” เพื่อนของผมทำหน้างงเมื่อได้ยินสรรพนามที่ยัยนั่นเรียก เธอจงใจผมรู้ “หุบปากไปเลยนะยัยตัวเงิน!!!” “งื้ออออ เรียกเค้าแบบนั้นชอบเค้าแล้วดิ” “ตีน!!!” ผมบอกกลับไป “แรงมากกกก แต่ไม่เป็นไรต่อให้ตัวทองจะเป็นผู้ชายเหี้ย ๆ ปากหมา ๆ สันดานทรามตัวเงินก็รับได้~~” “ด่าฉันเหรอวะ?” “เออ!!ก็นายด่าฉันก่อนนิ^^” แล้วแบบนี้ผมจะเชื่อได้ยังไงว่าผู้หญิงตรงหน้าชอบผม ไม่มีความเป็นไปได้เลยสักนิด ผมต้องรู้ให้ได้ว่ายัยตัวเงินต้องการอะไรกันแน่ “ไหนว่าชอบฉันไง?” “อืม ชอบแต่ชอบก็ส่วนชอบ ด่าก็ส่วนด่าสิตัวทอง” “เหอะ!!!” “โอ๊ะ!!!” ยัยนั่นมองนาฬิกาก่อนจะร้องและเก็บกระเป๋าเหมือนว่าจะไปไหน “ตัวทอง...ตัวเงินไปก่อนมีธุระ” เธอบอกกับผม “บอกทำไม?” “เค้ากลัวตัวทองเป็นห่วงนี่น่า...แต่ไม่ต้องห่วงตัวทองจะดูแลตัวเองดีและพรุ่งนี้เค้าจะมาจีบใหม่^^ ไปนะคะพี่ ๆ” กับผมยัยนั่นไม่เห็นเรียกว่าพี่เลย ยัยสองมาตรฐาน “เดินทางดี ๆ ครับน้อง” “ค่าาา~” และยัยนั่นก็ออกจากโรงอาหารไป “นี่เห็นผู้หญิงคนเมื่อกี้ป่ะ?” “เห็นนางเป็นใครวะไปนั่งร่วมโต๊ะกับพวกพี่โซ่ได้อ่ะ” “ได้ข่าวว่านางตามจีบพี่โซ่วะ” “มั่นหน้ามากกกก ไม่ดูสภาพหน้าตัวเองเลยวะ” “ฉันว่าไม่ติดหรอกอย่างพี่โซ่อ่ะเหมาะกับผู้หญิงสวย ๆ มาก ฮ่า ๆ ” เสียงพวกผู้หญิงที่นั่งอยู่โต๊ะถนัดไปนินทาเมื่อยัยตัวเงินออกไปแล้ว เมื่อกี้เขานั่งอยู่ไม่พูดดีแต่ปาก “มึงจะเอายังไงกับน้องเขาวะ?” ไอ้แอนนอนถามผม “ก็ไม่ยังไงปล่อยไว้แบบนี้แหละ” “ท่าทางเอาจริงนะน่ะ มึงไม่ชอบก็อย่าไปให้ความหวัง” “ความหวังห่าอะไรพวกมึงดูไม่ออกเหรอว่ายัยนั่นไม่ได้ชอบกูจริง ๆ หรอก” ผมบอกพวก “ก็พอดูออกแต่เธอจะทำไปเพื่ออะไรวะ?” ไอ้เจได้ตั้งคำถาม “เรื่องนั้น...ยังไม่รู้ เพราะงั้นกูเลยต้องให้ยัยตัวเงินนั่นอยู่ข้าง ๆ ก็นี่ไง” เมื่อรู้จุดประสงค์ค่อยไล่ไปไกล ๆ ก็ได้ “เก็บไว้เล่นด้วยหน่อยก็สนุกดี หึ” ผมยิ้มเวลายัยนั่นพยายามทำอะไรเพื่อผมมันก็ดูตลกดีนะ “เล่นไปเล่นมาระวังติดใจนะมึง” ไอ้ศิลามันบอก “ยากวะเพราะยัยนั่นไม่มีอะไรตรงสเปคกูสักอย่าง...” “เหรอวะ...แต่กูว่าถ้าแต่งตัวสักหน่อยคงสวยน่าดู” “ถึงตอนนั้นมึงอย่าคลั่งแล้วกัน” “ไร้สาระ” ผมบอกอย่างไม่ใส่ใจอย่างยัยตัวทองน่ะนะจะทำให้ผมคลั่งได้ ปัญญาอ่อนแบบนั้นอ่ะนะ?? “แล้วกูจะคอยดู” “คอยไปเถอะเพราะมันไม่มีวันนั้นหรอก” 2 วันต่อมา... หายไปไหนวะ??? “เหม่ออะไรมึงเรียนจบแล้วออกจากห้องดิ” เสียงของไอ้แอนนอนมันเรียกผม “เออ ๆ รู้แล้ว” ผมบอกก่อนจะลุกออกจากห้องเรียน “คิดถึงยัยตัวเงินของมึงเหรอ?” “นั่นดิหายไปสองวันแล้วนิ” “กูไม่ได้สนใจเรื่องนั้นสักหน่อย ยัยนั้นจะไปไหนทำอะไรก็เรื่องของยัยนั่นหรือจะมาไม่มาก็เรื่องของยัยนั่นอีกนั่นแหละ” ผมบอกพวกมันผมไม่ได้เหม่อเพราะคิดถึงยัยบ้านั่นสักหน่อยทำไมต้องคิดถึงด้วย??? “อ่อเหรอ?” “แต่เมื่อเช้ากูเห็นยัยนั่นอยู่กับผู้ชายนะ” “ว่าไงนะ??” มาเรียนแต่ไม่มาหาผมเหรอ? “ตกใจอะไรกูล้อเล่น ฮ่า ๆ” “คะใคร? กูไม่ได้ตกใจสักหน่อย” ผมบอกก่อนจะเดินออกมาเพราะไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระที่มันพูด กึก!! และขณะที่ผมกำลังเดินอยู่สายตาของผมก็ไปเห็นยัยตัวเงินกำลังยืนคุยกับผู้ชายจริง ๆ แถมยังยืนบิดเป็นเลขแปดถ้าเป็นขี้ก็คงม้วนแล้วม้วนอีก นั่นน่ะนะคนที่บอกว่าชอบผมเสนอหน้าไปเขินกับผู้ชายคนอื่นซะแล้วแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้!!! ตึก...ตึก...ตึก... “ขอบคุณพี่หมอมากนะคะที่มาส่งเฟรปเป้” บิดเข้าไปยัยตัวทอง!! มีทัดหูซะด้วยตัดนิ้วทิ้งแม่งดีไหม “ตัวเงินนนน ตัวทองมาแล้วค้าบบบบ” ผมเลยเข้าไปขัดขวางทันที “เฮือกกกกก 0[ ]0” หน้ายัยนั่นตอนเห็นผม “นะนะนาย!!!!” “โอ๊ะ!!!นี่ใครครับเนี่ยมายืนคุยกับตัวเงินของผมได้ยังไง?” “ตัวอะไรนะครับ?” ไอ้นั่นมันถาม “ก็...อุ๊บ!!!” “พี่หมออย่าไปฟังนะคะ!!!คะคือว่านายนี่เขาเป็น...” “เป็นผัวน่ะครับชื่อเรียกเราน่ารักไหมตัวเงินกับตัวทอง^0^” “เอ่อออออ....” ท่าทางไอ้แว่นนี่จะเป็นคนที่ยัยตัวเงินชอบจริง ๆ สินะ “พี่คิดว่าน้องโสดซะอีก^^” มันยิ้ม ยิ้มหาพ่องมึงเหรอ??? “ไม่โสดครับเสียใจด้วยนะถ้านายจะจีบแต่ยัยนี่ไม่มีใครรับมือได้หรอกเพราะตัวทองของผมนิสัยทราม ไม่น่ารัก พูดจาหยาบคาย และที่สำคัญ...” “ครับ?” “เซ็กส์จัด!!!” “กรี๊ดดดดดดดดดด หุบปากนะ!!!” หมับ!!!! “โอ๊ยยยย ยัยตัวเงิน!!!!” ยัยบ้ามันกระชากหัวผมมมมมม!!!! SOH – FRAPPE 8 พึ่งรู้ FRAPPE “โอ๊ยยยยย!!!ยัยบ้าปล่อยมือของเธอออกจากหัวฉันนะเว้ย!” “ไม่!!ฉันจะกระชากให้มันหลุดออกมา!!” ฉันบอกก่อนจะลากเขาออกมาจากตรงนั้นซึ่งเป็นตรงที่มันตาดีเห็นฉันกับพี่หมอ!!! ใช่แล้ว....พี่หมอเตชิน เขาเป็นรักแรกของฉันเป็นคนแรกที่ฉันชอบและตอนนี้ก็ยังชอบและปลาบปลื้มอยู่ด้วย แม่ของฉันได้รับการผ่าตัดแล้วเมื่อวานนี้ฉันเลยไม่ได้มีเวลามาตามตื้อนายโซ่ และพี่หมอก็ทำงานอยู่ที่นั่นพอดี เขาเลยมาส่งฉัน ฮืออออ แสนดีมากเลยทั้งที่เราไม่ได้รู้จักกันเท่าไหร่นักเปรียบกับไอ้ตัวเงินแล้ว เทียบไม่ติด -_- แต่!!ขณะที่ฉันกำลังยืนคุยกับพี่เตชินนั้นนนน ไม่ตัวเสือกก็โพล่งเข้ามาและบอกว่าเป็นแฟนฉันอี๊กกกก ฉันกำลังจะจีบเขาเลยเพราะมันแท้ ๆ ไอ้โซ่!!!! “ไหนว่าชอบฉันไงวะแล้วเสนอหน้าไปยิ้มกับไอ้แว่นทำไม?” เขาถามฉันเมื่อฉันปล่อยมือออกมาแล้ว “แค่ยิ้มมันจะทำไมเขามาส่งฉันนะจะให้ฉันหน้าบึ้งเหรอฮะ?!” ฉันถามกลับแล้วกล้ายังไงมาว่าพี่หมอของฉัน “เออ!!!” “เดี๋ยวนะ???” ฉันแกล้งมองหน้ารี่ตาและถามเขาอย่างสงสัย “อะไรของเธอ?!” “นาย...ไม่สิ ตัวทองหึงเค้าเหรออออ?” เพราะอาการแบบนี้อยู่อย่างเดียวเลย หึง! ทำเป็นแบบบอกว่าไม่สนใจฉันแต่พอฉันอยู่กับผู้ชายคนอื่นกับเดินเข้ามาหาและโวยวายบอกว่าเป็นผัวฉันอีก หึหึ ไหน ๆ นายก็เผลอหลุดออกมาแล้วฉันไม่ปล่อยนายไปง่าย ๆ แน่ ๆ “หึง?” “ทำไมฉันต้องหึงเธอวะแค่ฉันแกล้งเธอยัยปลาไหล!!” ปะปลาไหล 0_0 “ไม่หึงแล้วนายจะมาแสดงตัวว่าเป็นผัวของฉันทำไมเหรอออ อย่ามาพูดเลยตัวเงินหึงเค้าก็พูดมาเถอะแต่ว่าไม่ต้องหึงหรอกนะเพราะยังไงที่หนึ่งในใจของตัวเงินก็มีแต่ตัวทองอยู่แล้ว^^” “อ่อเหรอ แต่ท่าทางที่เห็นมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยนะ” “แหม!! อย่าคิดมากสิพี่เขาเป็นคนดี” ไม่เหมือนนายไอ้คนเลววววว “คนดี??” “ถ้านายอย่างมันเป็นคนดี โลกนี้ก็ไม่มีใครเลวละแล้วยัยโง่!!” หนอย! กล้าดียังไงมาว่าพี่ชอบของฉันฮะ?! “ที่สำคัญฉันไม่ได้หึงเธอ!!ไร้สาระฉันแค่อยากแกล้งเธอเพราะถ้ามันคิดจะจีบเธอ ๆ จะได้นกไม่มีผัวไง ฮ่า ๆ” ไอ้บ้านิ “ใครบอกว่าฉันไม่มีผัว?” ฉันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “?” เขาทำหน้างงได้ตลกฉิบหาย “ตัวทองงงงง ไงที่รักและผัวของเค้า >_0หลายชั่วโมงต่อมา... “วันนี้อาจารย์ขอจบคลาสแค่นี้” “ขอบคุณค่ะ/ครับ” “อืออออ” เมื่ออาจารยเดินออกไปฉันก็บิดขี้เกียจทันทีเพราะเมื่อยมากกกหลังจากเรียนติดต่อกันมาหลายชั่วโมงและโดนอัดไปหลายบทวันนี้เพราะอาจารย์จะมีสัมมนาหน้าอาทิตย์หน้าเลยอาจจะมีการหยุดเรียนนั่นเอง “เรื่องกับพี่โซ่เป็นไงบ้างอ่ะ?” เสียงเพื่อนของฉันถามหลังจากทราบเรื่องว่าฉันกำลังตามเขาอยู่ “ก็เรื่อย ๆ อ่ะ” ฉันตอบอย่างไม่ได้จริงจังอะไร “อะไรวะเรื่อย ๆ ?” “ฉันหน้าด้านขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากตามจีบนายโซ่น่ะสิ เฮ้อออ” ฉันบอกก่อนจะถอนหายใจออกมา “ก็จริงเพราะแกวิ่งตามเขาไปทั่วจนพวกผู้หญิงอ่ะเริ่มไม่พอใจแล้วนะ” “ก็รู้แหละแต่จะทำยังไงเมื่อเขาคือคนที่ดวงดีสำหรับฉันมาก ๆ เป็นเนื้องอกอะ เอ้ย! เนื้อคู่ต่างหาก” ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าพวกผู้หญิงที่ชอบนายโซ่กำลังไม่พอใจฉัน เขาหล่อฮิตฮอตขนาดไหนทำไมฉันจะไม่รู้ ผู้หญิงบางกลุ่มถึงขนาดสร้างแฟนเพจขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ เพราะงั้นเรื่องของฉันตอนนี้เลยแพร่กระจายไปทั่วมหาวิทยาลัยแล้ว แต่แล้วยังไงล่ะฉันไม่สนใจหรอก พวกหล่อนไม่ใช่คนที่ฉันจะต้องไปใส่ใจนิ “ระวังตัวหน่อยก็ดีเพราะได้ข่าวมาว่ากลุ่มแฟนคลับของนายโซ่ชอบไปตามตบทำร้ายร่างกายผู้หญิงที่เข้าใกล้เขา” ไอ้รสมันก็กระซิบบอกกับฉัน เป็นพวกแฟนคลับโรคจิตหรือไงถ้าไปทำร้ายคนอื่นเขาแบบนั้นแย่ที่สุดเลย และที่แย่ไปกว่านั้นคือนายโซ่ไม่รับรู้อะไรเลยว่าต้องมีคนเจ็บตัวเพราะเขามากมายขนาดไหน “เข้าใจแล้วขอบใจมากนะ...แต่ฉันไม่ยอมให้คนพวกนั้นมาทำร้ายฝ่ายเดียวหรอกต่อจะต้องให้ตายฉันจะตบคืนให้ได้!!!” ฉันบอกอย่างมุ่งมั่น ฉันไม่ใช่คนยอมคนถ้าใครมาทำร้ายฉันละก็ฉันจะเอาคืนอย่างหนักเลย!!! “เออ ๆ เตือนไว้เฉย ๆ และนี่จะไปหานายโซ่ไหม??” “แต่ฉันต้องกลับบ้านก่อนนะ” ไอ้ผิงบอก “เออ ฉันก็จะกลับเหมือนกัน” “อ้าว! หนีกลับกันหมดเลยเหรออออ” ฉันถาม “เออดิ ง่วงนอนจะไปนอน” “เค ๆ แยกย้าย” ฉันบอกก่อนพวกเราจะแยกย้ายกันไปตามทางเพื่อนกลับบ้าน ส่วนฉันต้องไปตามตื้อผู้ชายต่อ =_= โถ่...ชีวิต เวลาต่อมา... ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่หน้าห้องเรียนของนายโซ่หลังจากที่พยายามไปสืบตารางเรียนของเขามา สุดท้ายยยยก็ได้รู้ตารางชีวิต เอ๊ย! ตารางเรียนของเขา “ตัวทองงงงงงง” รอไม่นานห้องเรียนของเขาก็ปล่อยออกมาและฉันก็เรียกนายโซ่ด้วยสรรพนามที่คุ้นเคย “ยัยบ้า!!มาทำไมฮะ?” หมับ!!เขาเดินเข้ามาหาก่อนจะกอดคอของฉันและรัดแน่น ๆ หายใจไม่ออก!!!!! “อึก!!นะนายโซ่ ฉะฉันหายใจไม่ออก >_<” จะตายแล้วโว้ยยยย “ก็ใครใช้ให้เธอมาเรียกฉันแบบนั้นวะยัยตัวเงิน!!!!” “กะก็แค่ก ๆ ไม่ไหววววว” ฉันหายใจไม่ออกจริง ๆ เหมือนจะตายเลยอ่ะ เล่นแรงไปแล้วนะ “ทีเมื่อเช้าใครกระชากหัวฉันวะ” “อึก!!” แม่งเอ๊ย!!มันรัดแรงกว่าเดิม “เฮ้ย ๆ ๆ ไอ้โซ่เฟรปเป้จะตายแล้วน่ะ!!!ออก ๆ ” และเพื่อนของเขาก็เข้ามาช่วย “เฮือกกก!!!!กะเกือบตาย!!!ไอ้โซ่ฉันหายใจไม่ออกโว้ยยย!!!” เมื่อหลุดจากแขนของเขาฉันก็โวยวายทันที “สมน้ำหน้า!!!!” “เฟรปเป้ไหวไหม?” พี่แอนนอนถามพร้อมลูบหลังของฉันให้หายใจสะดวกขึ้น “กะเกือบตาย” “มึงเล่นกับเฟรปเป้แรงไปไหมฮะไอ้โซ่?!” พี่ศิลาดุนายโซ่ “แรงห่าอะไรเมื่อเช้ายัยนี่ยังกระชากหัวกูอยู่เลย!!แบบนี้” หมับ!! “โอ๊ยยย!!!” เขาอธิบายก่อนจะกระชากหัวฉันแรง ๆ เป็นตัวอย่าง “เฮ้ย!!!!!” “ว่าแต่...” เขาพูดขึ้นก่อนจะทำหน้างง “อะไรของนาย?” ฉันถาม “ใครวะเฟรปเป้???” “ยัยนี่เหรอ?” เขาถามก่อนจะชี้หน้าฉัน นะนี่เขายังไม่รู้จักชื่อฉันเหรออออ??? “เออออออ!!!!!!” และฉันพร้อมเพื่อนของเขาก็ตอบพร้อมกัน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more