พ่อเลี้ยงภูตะวัน

บทที่ 11

"กรี๊ดด อืมมม" คนตัวเล็กที่กระโดดน้ำลงมา ตะเกียกตะกายกรีดร้องออกมาเสียงดังเหมือนจะจม

"ยืน" เสียงทุ้มออกจากปากชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่โดยที่ไม่ได้เข้าไปช่วย

พอได้ยินเขาบอกว่าให้ยืนขาเรียวก็ยื่นลงไปแตะพื้นดูว่ามันอยู่ลึกไหม จากนั้นเธอก็ดันตัวลุกขึ้นยืน "ไอ้บ้า!"

"เอ้าา"

"ทำไมนายถึงไม่บอกว่ามันไม่ลึกล่ะ"

"จะเอาเวลาไหนไปบอกแหกปากร้องขนาดนั้น"

"พูดดีๆ กับคนอื่นเป็นไหม"

"จะล้วงจะล้างส่วนไหนก็รีบล้างเดี๋ยวจะพาขึ้นแล้ว"

"ไอ้!" อยากจะด่าให้เสียหมาไปเลยแต่ถ้าด่าตอนนี้คนที่เสียเปรียบก็คือเธอแน่ หญิงสาวกัดฟันไว้แล้วก็ค่อยๆ ทิ้งตัวลงในน้ำอีกทีเพื่อให้น้ำชำระร่างกาย

จังหวะนั้นชายหนุ่มก็วิดน้ำมาพรมร่างกายตัวเอง แล้วก็ถูๆ ไถๆ ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นไป

"เดี๋ยวนะนั่นนายจะไปไหน"

"ก็ขึ้นไง"

"แล้วฉันล่ะ"

"รีบอาบแล้วรีบตามขึ้นมาสิ"

"นายรอฉันก่อนสิ"

"ก็จะขึ้นไปรอข้างบนอยู่นี่ไง"

"รอในน้ำนี่แหละ" หญิงสาวรีบวิดน้ำใส่ตัวเองแล้วก็ค่อยๆ ดันกายเดินมาหาเขาที่ริมฝั่ง

"ล้างดีหรือยังเนี่ย"

"ไม่ต้องมายุ่งกับร่างกายของฉัน"

ชายหนุ่มส่ายหน้าแบบเอือมระอา​ ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นไปเหยียบริมตลิ่งที่มันสูงชัน

"เดี๋ยวก่อนสิ ถ้านายขึ้นไปก่อนแล้วฉันจะขึ้นยังไง"

"ถ้างั้นเธอก็มาขึ้นก่อน"

พลอยไพลินรีบดันตัวไปที่ฝั่งก่อนจะก้าวเท้าขึ้น ..มือหนาของคนที่ยืนอยู่ต่ำกว่าเอื้อมไปดันสะโพกให้

"กรี๊ดดดด!!"

ตุ๊ม! จากที่เสียงดังกรี๊ดเมื่อสักครู่ เธอก็ถีบขาหลัง จนทั้งสองตกลงไปในน้ำพร้อมกันอีกครั้ง

"เป็นบ้าอะไรของเธออีก" ชายหนุ่มเกือบสำลักน้ำเพราะเธอทับร่างของเขาตอนตกลงมา

"นายจับสะโพกฉันทำไมล่ะ"

"เอ้าา ไม่ให้จับแล้วจะดันร่างเธอขึ้นไปได้ยังไง"

"ดันช่วงเอวก็ได้นี่"

"ก็สะโพกมันพอดีมือ" ประโยคนี้เขาพูดแค่เบาๆ แต่เธอก็พอจะได้ยิน

"นายถอยออกไปก่อนเลยนะ!" ตอนที่กำลังจะขึ้นฝั่งอีกที เธอไล่ให้เขาถอยออกไปห่างๆ เพราะจะลองใช้แรงดันตัวขึ้นไปดูก่อน กลัวว่าเขาจะหลอกแต๊ะอั๋งอีก

อีกฝ่ายทำตามอย่างว่าง่ายค่อยๆ ลอยตัวถอยออกมา จนคนตัวเล็กก้าวเท้าขึ้นไปได้แค่ 2-3 ก้าวร่างของเธอก็ไถลตกลงมาอีก

"ทำไมถึงไม่ทำบันได แบบนี้มันก็ขึ้นยากน่ะสิ"

"ถูกเลี้ยงมายังไงเนี่ย" เขาหมายถึงว่าเธอโวยวายได้ทุกสถานการณ์จริงๆ

"นายมายืนตรงนี้ให้ฉันเกาะหน่อยสิ"

แต่แทนที่ชายหนุ่มจะทำตามที่เธอบอกว่าให้เป็นที่เกาะ เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ก่อนที่จะอุ้มเอาร่างของเธอติดมือขึ้นมาจากน้ำ

"คุณจะทำอะไร ปล่อยนะ!"

"จะดิ้นทำไม เดี๋ยวก็ตกน้ำลงไปอีกหรอก"

"อย่าบอกนะว่าคุณจะอุ้มฉันขึ้นฝั่ง เดินคนเดียวยังลำบากเลยแล้วคุณจะอุ้มฉันขึ้นไปได้ยังไง"

"ถ้าไม่อุ้มคืนนี้จะได้ขึ้นจากน้ำไหม" คนร่างสูงกัดฟันจนเห็นกรามก่อนจะดันตัวขึ้นจากน้ำ จังหวะนี้เธอทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากต้องเกาะเขาไว้ให้แน่นโดยการโอบต้นคอ

"กรี๊ด" ตอนเท้าคนที่อุ้มเธออยู่ไถลพลอยไพลินตกใจมากกอดรัดร่างของเขาไว้แน่น จนใบหน้างามซบเข้ากับแผ่นอกที่อยู่ใกล้

ฟิ้วววว ตั๊ม!

"เราเข้าไปช่วยดีไหมพี่"

"เข้าไปช่วยทำไม มึงไม่เห็นเหรอว่าพ่อเลี้ยงกำลังสนุกเลย"

___________

ขอบคุณสำหรับ comment ตอนที่แล้วนะคะ วันนี้ไรท์เลยนำมาลงให้อ่านอีก 1 ตอน อยากอ่านอีกไหมคะ comment มาเลยค่ะ ^^