บทที่ 4
642 Words
"ทำไมพวกมึงไม่ปล่อยกูไป กูก็ทำตามที่พวกมึงต้องการแล้วนี่"
"ปล่อยไปก็โง่น่ะสิ"
"ไอ้พวกเลวระยำ"
"คงไม่เลวเท่าพ่อมึงมั้ง" เสียงนี้ดังมาจากคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง
"ไอ้สถุน มึงคิดเหรอว่าพ่อกูจะอยู่เฉย"
ตุ๊บ! ตุ๊บ!! สิ้นคำพูดเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าเท้าใครเป็นเท้าใคร
"พอ" ภูตะวันสั่งลูกน้องให้หยุดก่อน เพราะถ้าไม่งั้นคงได้ช้ำในตายแน่
"หมดสติไปแล้วครับ" เวทมนต์เอาเท้าเขี่ยดูคนที่นอนยาวอยู่กับพื้น
ถึงแม้ว่าจะถูกกระทืบจนหมดสติ แต่ใบหน้าก็ยังคงความหล่ออยู่เหมือนเดิม เพราะบางทีอาจต้องใช้ใบหน้านั้น
ภูตะวันสั่งลูกน้องโดยการส่งสัญญาณให้ลากตัวมันไป
หลังจากที่เพชรกล้าถูกลากไปรักษาตัวแล้ว ภูตะวันก็มานั่งชิลด์โซนที่เป็นบาร์ซึ่งมีอยู่ในบ่อนการพนัน
"พ่อเลี้ยงคะ"
"พ่อเลี้ยงขาาา" สาวๆ ต่างก็แย่งชิงกันมานั่งข้างๆ
"คืนนี้พ่อเลี้ยงอยากให้แนนซี่ปรนนิบัติไหมคะ"
"พ่อเลี้ยง ลูซี่ก็อยากปรนนิบัติพ่อเลี้ยงเหมือนกันนะคะ"
"ใครตั้งชื่อให้พวกนี้วะ" ขณะที่พูดเขาก็ได้ยกเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
"จะใครอีกล่ะครับ" เพราะเวลาที่พ่อเลี้ยงเมาทีไรชอบเรียกสาวๆ พวกนี้คำลงท้ายว่าซี่ตลอดเลย
"มึงไม่มีอะไรจะทำแล้วเหรอ"
"มีครับ ผมก็กำลังทำงานอยู่นี่ไงครับ" งานของเวทมนต์ก็คือเฝ้าพ่อเลี้ยง ยิ่งเวลาดื่มเหล้าแล้วด้วย
ผ่านไปสักพักแอลกอฮอล์ในร่างกายก็เริ่มออกฤทธิ์
"ทำไมหลวมจังวะ" เขาพูดพร้อมกับยื่นมือไปเช็ดใส่เสื้อของลูกน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ
"พ่อเลี้ยงก็.." ลูซี่ปรายตามองดูสายตาลูกน้องของพ่อเลี้ยงแบบอายๆ
"ไปขมิบให้เข้าที่"
"หึหึหึ" บางคนก็กั้นขำไม่อยู่
"พ่อเลี้ยงขาเราเข้าห้องกันดีไหม" อีกคนที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ เอ่ยชวน
"หมดอารมณ์แล้ว!"
ได้ยินเจ้านายบอกว่าหมดอารมณ์ ลูกน้องก็รีบพาผู้หญิงพวกนี้ออกไปก่อน
วันต่อมา..
"ทำไมหนักหัวจังเลยวะ!"
"จะไม่ให้หนักได้ยังไงครับดื่มขนาดนั้น ผมบอกแล้วว่าอย่าดื่มมากมันไม่ดีต่อสุขภาพ"
"ตกลงมึงเป็นลูกน้องหรือเป็นพ่อกูกันแน่"
"เป็นได้หรือครับ"
"ไอ้เวร"
"เวทครับไม่ใช่เวร"
"มึงจะมากวนบาทาอะไรกูแต่เช้า แล้วเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว"
"อีกสองวันครับ"
"สองวัน"
"ใช่ครับ แต่เราจะเอายังไงกับ ไอ้เพชรมันดี ถ้าเราปล่อยมันไปมันต้องปากพล่อยแน่"
"มันไม่กล้าหรอกในเมื่อน้องสาวมันอยู่กับเรา"
"อย่าไว้ใจมันนะครับพ่อเลี้ยง"
"มึงก็ทำให้ผีพนันเข้าสิงมันให้มากสิวะ"
"เอาแบบนั้นหรือครับ"
"เรื่องแค่นี้ต้องให้กูคิดเองหรือไง แล้วกูจะมีลูกน้องไว้ทำไม" ว่าแล้วพ่อเลี้ยงภูตะวันก็กระชากผ้าห่มออกจากตัวก่อนที่จะลุกขึ้น "ทำไมกูไม่ใส่กางเกงวะ?"
"จำไม่ได้เลยหรือไงครับ"
"มึงสวมถุงยางให้กูไหม"
"สวมครับ 6 × 12"
"อะไร 6 × 12 ของมึง"
"ถุงก๊อปแก๊ปไงครับ"
"มึงจะเอาถุงก๊อปแก๊ปมาสวมให้กูหาพ่อมึงทำไม"
"เมื่อคืนนี้พ่อเลี้ยงไล่ผู้หญิงออกไปหมดจำไม่ได้หรือไงครับ และก็อ้วกเต็มถุงเลย"
"อ๋อที่มึงบอกว่าเอาถุงก๊อปแก๊ปสวมนี่คือสวมปากกูเหรอ"
"แล้วพ่อเลี้ยงคิดว่า..." สายตาลูกน้องมองต่ำลงไปดูขนาดของไอ้ที่มันตั้งชันอยู่
"ใหญ่กว่าของมึงแล้วกัน!"
- Writer
