Chapter 4
1992 Words
Chapter 4
Aliyah's POV
Kanina ko pa tinitignan si Kristoff. Ang saya nilang magkakaibigan, mukhang enjoy na enjoy nila ‘yong party. Saka halatang namiss nila si Paolo dahil naiwan ito noon sa Pinas.
Ang tagal naman ni Sophia? Nakabalik na si Paolo pero siya wala pa? Saan ba ‘yon nagsuot? Naiinggit na ko sa mga kaibigan ni Kristoff eh, buti pa sila malayang nakakalapit sa kanya. Di bale, kaya ko ring lumapit! Konting tiis na lang.
Maya maya, may naramdaman akong humila sa buhok ko. Si Sophia na pala.
"Mission Accomplished Girl!" Nakangiting sabi niya
Tapos inabot niya sakin ‘yong photocopy ng list ng mga guests saka room number nila. Napangiti naman ako agad.
"Thanks, girl!" Sabi ko at nakipag-apir pa ako sa kanya
"Welcome, girl! Ninakaw ko ‘yong susi niya pero ibabalik ko rin mamaya sa counter kapag nakapasok ka na sa room." Sabi niya
Sila Cheena at Thea hindi napapansin ‘yong sinasagawa naming plano ni Sophia, medyo maingat din kasi kami eh. ‘Yong mga lalaki masayang masayang nag iinuman, gano’n din ‘yong ibang babae. Mamaya yata may maiksing program? Pero hindi ko na hihintayin ‘yon, mauuna na ako sa kwarto ni Kristoff.
Inubos ko na ‘yong wine ko tapos I excused myself. Kunyari magpapahangin saglit at magba-banyo.
"Sige lang. Dito lang kami, sight seeing ng mga boys." Biro ni Sophia, siya na ang sumagot para hindi na ako pigilan no’ng dalawa
Nandito na ako sa labas ng room ni Kristoff. Mabilis ko lang nahanap. Room 104. Sumunod sakin si Sophia, kasi nasa kanya ang susi.
"This is it girl. Nagdala ka ba ng c****m?" Sabi niya
"Gaga, ba’t ako magdadala no’n? Eh balak ko ngang mabuntis diba?" Sabi ko
"Ay? Oo nga, ang nasa isip ko kasi, titikman mo lang." Sabi niya sabay kamot ulo pa
Parang kinikilabutan na ko sa word na 'titikman'. Shemay. Walang hiya kasi mga kaibigan ko eh. Puro may mga asawa na, ganyan na tuloy magsalita. Binukasan na niya ‘yong pinto.
"Bilis, baka may makakita sa atin. Ilock mo ‘yong pinto ah?" Bilin niya tapos pumasok na ko
"Sige. Bye. Magdahilan ka na lang sa dalawa ah? Kapag hinanap ako ni Paolo sabihin mo nasa kwarto na ako." Sabi ko sa kanya
Sinara ko na ‘yong pinto. Nilock ko, sumandal pa muna ako sa pinto at nag inhale exhale. Kinapa ko ‘yong switch ng ilaw at binuksan ‘yon. Wow, ang laki ng kama ni Kristoff! Teka? Wala naman siguro siyang katabi mamaya ‘no? Siya lang ang nakalista sa room na ‘to eh.
Humiga muna ako sa kama at tumingin sa kisame. Pilit kong inalala kung gaano ko siya katagal na hinintay. Ilang taon ba? Halos buong buhay ko na yata siyang hinihintay? Elementary pa lang ako, siya na eh. Hanggang ngayon, siya pa rin. Hindi ko tuloy mapigilang maluha kapag naalala ko no’ng college, na wala akong nagawa nang nalaman kong umalis siya papuntang ibang bansa
That time, All I could do is to pray for him, and wait. ‘Yon lang. Kaya hindi ko sasayangin ang pagkakataon ko ngayon, na maging masaya. Kahit na nanakawin ko lang siya ngayong gabi. I know, masama ‘tong gagawin ko. Pero pagod na ko eh. Tumatanda rin ako, at hindi ko kayang maiwang mag isa at hindi ko kakayaning makita siya sa piling ng iba habang ako umaasa pa rin na mamahalin niya. Kaya ang panalangin ko ngayon, kahit isang anak lang. Titigilan ko na siya. I will become selfish this time. Wala namang mawawala sa kanya eh.
Kung masaya na siya sa Fiance niya, at kung sa tingin ko kaya siyang alagaan no’n, hahayaan ko na sila. Hindi ko na ipapaalam kung halimbawang mabuntis niya ako. Kahit masakit, nakahanda na ako. Hay nako. Luha na naman.
Tumayo na ako at nagpunta sa cr para maghilamos bago pa bumaha ng luha sa kwartong ‘to. Pinatay ko ‘yong ilaw sa labas, itong sa CR lang ang binuksan ko. Ang tagal na panahon bago ako nakaipon ng lakas ng loob para lapitan siya, kaya hindi ko sasayangin ang pagkakataon ko ngayon. Hindi.
.Nilabas ko na ang mga gamit sa bag ko. Dahil may program pa naman na magaganap, maya maya pa magsisi-pasukan ‘yong mga guests sa mga kwarto nila. Kaya maliligo muna ako ulit. Kailangan mag iwan ng mahalimuyak na alaala kay Kristoff. Hehe.
Hinanda ko na kanina ‘yong tubig na iinumin niya. Sana lang effective agad. Dalawang pampa-ano, ang nilagay ko do’n. Ewan ko na lang kung di pa siya mawala sa sarili niya.
After few minutes, natapos din ako. Nagbibihis na ako, kaso hindi ko mahanap ‘yong nighties na black. ‘Yong white lang and nandito.
Wait! Naalala ko na, nilapag ko nga pala sa kama kanina. Binuksan ko ‘yong pinto ng CR at lumabas. Nagtapis lang ako ng tuwalya sa bandang tiyan pababa, may undies naman kasi ako kaya sa baba lang tinakpan ko. Saka isa pa, ako lang naman ang nandito.
"Si-sino ka?!" Biglang may nagsalita mula sa dilim
"Ay putakte!" Napasigaw ako at napatakip sa bibig ko ‘yong dalawang kamay ko
May biglang nagsalita sa kama, kaso hindi ko makita kasi patay ‘yong ilaw, tapos hindi ko pa suot ‘yong contact lens ko kasi kakaligo ko lang. Si Kristoff na ba ‘to? Bakit ang aga niya naman?
"Bakit nandito ka?" Tanong ko
Parang biglang lumamig ah? napatingin ako sa baba. Nasa lapag na pala ‘yong tuwalya ko. Nakakahiya!
"Hindi ba ako dapat ang nagtatanong niyan?" Balik tanong niya sakin
Shete. Ang sungit niya! Hindi ba niya ininom ‘yong tubig?
"Ah ano. Kasi... Ah! Nakiligo lang. Hahaha! Sige. Alis na ako." Sabi ko tapos pinulot ko ‘yong tuwalya
Kinapa kapa ko kung nasaan ‘yong pinto. Takte, mukhang palpak pa yata ang plano ko. Malas.
Bubuksan ko na sana ang pinto pero bigla niyang hinawakan ang braso ko. I'm waiting for him to stop me. Pero imbes na magsalita. He suddenly kissed me.
Oh my god! He’s kissing me! In the lips! I can feel the warmth of his lips. Sinandal niya ako sa pinto. I wrapped my arms around his neck, at dahil nga madilim, I just let him, sumusunod lang ako kung saan niya ako dalhin. Then, we ended up in bed.
After niya sa mga labi ko, he starts to kiss me in the neck, pababa. Nakakakiliti, pero I'm enjoying it. Namalayan ko na lang, wala na pala akong suot. I didn't notice how he managed to undress me completely, pero wala na akong pake kung paano niya man nagawa. Ang mahalaga ngayon, pareho na kaming walang suot. Flesh to flesh.
We're both enjoying the night together. Kahit papaano, kahit ngayong gabi lang. He made me felt that he love me. Kahit alam kong hindi naman.
Wala kaming naging pag uusap while we're doing that. He's only asking me if he was hurting me, and kapag bumabaon ‘yong kuko ko sa balat niya, he always say 'Sorry'.
Napaka gentleman pala ng taong mahal ko. Mas lalo ko pa tuloy siyang minamahal.
Narration:
Kinaumagahan, mahimbing na mahimbing pa ang tulog ng dalawa. Nagtilakbong pa si Aliyah ng kumot dahil sa naramamdamang ginaw sa kwarto, nang biglang may nagring na phone. Naalimpungatan si Aliyah kaya kinapa at inabot niya ‘yong phone
Sinilip niya ito at medyo nagtaka siya dahil hindi naman sa kanya ang phone na hawak. Binato niya sa sahig ang phone na dinampot kanina at bumalik ulit sa pagkakaidlip. Humarap siya sa kabilang side at naghanap ng unan na mayayakap
Napaisip siya kung bakit may ibang cellphone sa kwarto niya. Antok na antok pa siya. Nakapikit pa rin siya at nakayakap lang sa inaakala niyang unan. Maya maya, naramdaman niyang may mainit na braso ang biglang lumapat sa bewang niya. Agad siyang dumilat.
Impit siyang napatili sa isip nang maalala na nasagawa nga pala niya ang kanyang plano. Tinignan niya sa ilalim ng kumot ang mga katawan nila. Confirmed.
Hindi niya tuloy mapigilang ngumiti. Natigil lamang ang pagdaydream niya nang may biglang kumatok sa pinto.
"Per! Gising na Per!" May sumigaw sa labas
Aliyah's POV
'Per? Short for Kristoffer ba ‘yon? Nice. Biglang naman siyang bumaling paharap
"Susunod na lang ako!" Sigaw naman ng katabi ko
Humarap siya sakin pero nakapikit pa siya. Nanglaki ang mga mata ko nang makita ang mukha ng lalaking nasa tabi ko ngayon.
"Sino ka?!" Sigaw ko
Bigla naman siyang dumilat, at mukhang nagulat rin siya nang makita ako. Napabangon kami agad. Mahigpit ang hawak ko sa kumot na itinakip ko hanggang dibdib.
"Paano ka nakapasok dito?" Tanong ko ulit sa kanya
"Anong paano? Kwarto ko kaya ‘to, Miss." Sagot niya
Tinulak ko siya.
"Paanong naging kwarto mo ‘to? Hindi ka dito! Manyak!" Sigaw ko
"Miss, hindi ako manyak. Easy! Kwarto ko talaga ‘to. Kumalma ka." Saway niya
Parang gumuho at nagkapira-piraso lahat ng pangarap ko no’ng makita kong hindi pala si Kristoff ang kasama ko mula pa kagabi. Parang maiiyak na ko, pero hindi dapat!
"Paano ka ba kasi nakapasok dito?" Tanong ko
Medyo hininaan ko na lang ‘yong boses ko ngayon. Baka kasi marinig kami nila Kristoff o ng kung sino mang nasal abas. Ayokong malaman niya ang tungkol ditto. Sana wala na lang nangyari kagabi!
"Look, I'm sorry. Pero kwarto ko talaga ‘to. Nakipagpalit ako sa kaibigan ng pinsan ko dahil ayoko ng kwarto sa bungad." Paliwanag niya
"Sinong kaibigan ng pinsan mo?"-tanong ko
"I'm not sure. Pero Kris? Or Kristoff yata?" Sagot niya
Nakipagpalit siya ng room? Bakit siya pumayag?
"Wa-wala namang nangyari kagabi. Diba?" Kinakabahan ako sa tanong ko
Bigla akong nakaramdam ng hapdi sa lower part ng katawan ko na nasa pagitan ng mga hita ko. Napapikit ako. Kainis, mukhang katawan ko na ang sumagot sa tanong ko. Bigla niyang hinila ‘yong bedsheet ng kama na hinihigaan naming. Pinakita niya ang blood stain sa bed sheet. Napahawak ako sa ulo ko.
"I’m sorry. Hindi ko alam bakit hindi ko napigilan ang sarili ko kagabi." Mahina niyang sabi sabay yuko
Nanglumo ako. Para akong pinagsakluban ng langit. Gumuho ang mga pangarap ko.
"Hindi totoo ‘yan. Hindi pwede." Sabi ko habang hinahampas hampas siya
"I'm sorry. Hindi naman ako lasing kagabi pero hindi ko talaga alam kung ano’ng nangyari sa’kin. Hindi ko napigilan no’ng makita kita." Paliwanag niya
Hinawakan niya ako sa braso para pigilan ako sa paghampas sa kanya.
"Bitiwan mo ko! Huwag mo kong hawakan!" Sigaw ko
I pushed him. Tumayo na ako. Pinulot ko isa isa ‘yong mga damit ko na nagkalat sa kwartong ‘to. Kinuha ko ‘yong bag ko at nagmadali akong pumasok sa CR. Hila hila ko ang kumot na ginawa kong pambalot sa katawan ko. Nagmadali akong magbihis. At after kong magbihis ay lumabas agad ako ng CR. Nakatayo na ‘yong lalaking katabi ko kagabi at nakaharang siya sa pinto.
"Miss, please. We need to talk. Let’s settle this, first. Hindi ako masamang tao. I’m Jasper, and please let’s talk this over.” Mahinahon niyang sabi
Kalmado pa siya? Samantalang ako, gigil na gigil na sa kanya! Kung sa bagay lalaki siya eh, walang nawala sa kanya! Pero ako! Wala na!
"Wala akong panahon para makipagkwentuhan. Tabi!" Sigaw ko tapos tinulak ko siya
Binuksan ko ‘yong pinto. Lalabas na sana ako kaso bigla kong nakita sila Kristoff papadaan sa kwarto kung nasaan ako ngayon. Kaya bigla akong bumalik at sinara saglit ang pinto. Hinarap ko ‘yong lalaki.
"Kahit ano’ng mangyari, wala dapat makaalam sa nangyari kagabi. Tutal hindi naman kita kilala at hindi mo rin naman ako kilala. Let’s forget and end everything here." Bilin ko sa kanya
Lumapit siya sakin. Agad ko naman siyang pinigilan, hinarang ko agad ‘yong dalawa kong kamay sa kanya.
"Hindi ba natin pag-uusapan kung anong dapat nating gawin?" Tanong niya
"Dapat gawin? Wala tayong dapat gawin! Hindi mo na mababalik ang nawala sakin. Saka wala tayong dapat pag usapan dahil hindi na maayos ‘to." Naiiyak na ko kaya
Binuksan ko na ulit ‘yong pinto. Nakita kong wala nang ibang tao kaya agad akong lumabas. Dali dali akong dumiretso sa kotse ko. Hindi na ako pumunta pa sa kwarto nila Sophia. Ayo’ko na munang magpakita sa kanya. Nakakahiya, palpak na nga plano ko, binigay ko pa ang sarili ko sa hindi ko kilala!
Ano ba namang buhay ‘to?! ‘Yon na nga lang ang tanging hiling ko, bakit nagkanda leche leche pa?! At ngayon? Paano na ako? I gave all my of my firsts to someone I don't even know! Paano na ang plano ko ‘to snatch Kristoff away? And wait! The baby?! No! Hindi ako pwedeng mabuntis! Not with that stranger!
- Writer
