รักนี้ที่รอคอย

ผิดหวัง

" โอ้ย! พี่ลากน้ำมาทำไม น้ำเจ็บนะ ปล่อยได้แล้ว ! " น้ำเบ้หน้าด้วยความเจ็บเมื่อถูกชายหนุ่มกระชากข้อมือให้เดินตามออกมาอย่างแรงเธอจึงตวาดใส่ชายหนุ่มน้ำเสียงโมโหทันที

" หึ!! คุณนี้เสน่ห์แรงจริงๆเลยนะ เพราะเรื่องไร้สาระของพวกคุณทำให้พวกผมเสียเวลาซ้อม คุณใช้มารยาอะไรล่ะถึงทำให้รองประธานบริษัท connect หลงคุณขนาดนี้ "ชายหนุ่มหยุดเดินพร้อมกับหันมาพูดจาประชดประชันแกมเย้ยหยันใส่เธอด้วยใบหน้าเย็นชา

" พี่มาร์ค!!!!!! จะมากเกินไปแล้วนะ ! "

" ถ้าพี่จะมาพูดแบบนี้ก็ปล่อยได้แล้วคะฉันจะไปทำงานต่อ " เธอกล่าวกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเรียบเธอไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เฝ้ารอคอยมานานจะมาพูดทำร้ายความรู้สึกได้ถึงขนาดนี้สายตาที่เธอมองคนตรงหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง

" ถ้าจะมาพูดให้เสียความรู้สึกอย่างนี้ก็ปล่อยเถอะคะ อ่อหรือว่าพี่ก็สนใจฉันเหมือนกันถึงมาพูดอย่างนี้กับฉันคงหึงสินะ " น้ำพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันพร้อมกับยกยิ้มมุมปากเธอเองก็หวังจะประชดประชันชายหนุุุ่มเช่นกัน

" หึ "

พรึบบบ !

มาร์คที่ได้ยินอย่างนั้นเขาแฉะยิ้มร้ายออกมาพร้อมกับกระชากข้อมือเธอเข้ามาแนบชิดกับแพงอกแกร่งจนอีกคนต้องใช้มืออีกข้างดันอกแกร่งไว้แต่มืออีกข้างของมาร์คกับดึงเอวสอดเธอไว้ เขามองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว

" จะทำอะไรคะ ! ? ปล่อยนะ "

" ทำไมเธอยั่วโมโหผมทำไม อ๋อ รู้ละคงอยากให้ผมจูบคุณเหมือนคราวนั้นสินะ หึ "

" พี่พูดอะไรของพี่ ปล่อยน้ำได้แล้วคะ! "

" มานี่ ! " มาร์คสั่งคนตรงหน้าเสียงแข็งพร้อมกับดึงเธอให้เดินตามมามุมมืดหลังประตูหลังเวทีเขาผลักเธอจนแผ่นหลังแนบนิดกับกำแพงมาร์คขึงแขนทั้งสองข้างของเธอให้ชิดกับกำแพง

" โอ๊ย! ปล่อยฉันนะจะทำอะไร ? "

" ก็ทำอย่างนี้ไง "

" อื้อออออออออ ! อ่อย ( ปล่อย ) " สิ้นสุดคำพูดมาร์คเขาก้มจูบเธอทันทีและพยายามสอดเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากแต่น้ำเองเม้นริมฝีปากไว้แน่นไม่ยอมให้เรียวลิ้นของเขาสอดเข้ามาได้ง่ายๆ พร้อมกับพยามยามดิ้นเพื่อให้หลุดจากพันธนาการ มาร์คขบริมฝีปากของเธออย่างแรงจนได้กลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งในโพรงปากเมื่อได้รับความเจ็บเธอจึงผละริมฝีปากออกจนชายหนุ่มนั้นสอดเรียวลิ้นสากเข้าไปหยอกเย้าในโพรงปากเล็กได้สำเร็จเขาดูดดุนเรียวลิ้นของเธออย่างแรง รสจูบครั้งนี้มีแต่ความรุนแรงไม่มีความอ่อนโยนเลยชักนิด เขาหยอกล้อกับโพล่งปากเล็กของเธออย่างชำนาญและเมื่อรู้สึกว่าคนตรงหน้านิ่งไปจึงคืนอิสระให้แกเธอ

" พอใจแล้วใช่ไหมคะ ถ้าพอใจแล้วก็ปล่อยฉันจะไปทำงานต่อ " น้ำบอกกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย็นชาโดยไม่มองหน้าเขาเลยชักนิดความรู้สึกของเธอที่มีต่อชายหนุ่มตอนนี้มันมีแต่ความผิดหวังและเสียใจ

" ถ้าฉันบอกว่าไม่พอใจเธอจะยอมหรือไง ? "

" ก็เอาสิคะ ! "

" อย่าท้าทายผม! เวลาพูดช่วยมองตาด้วยอย่าเสียมารยาท ! "

" ฉันไปทำอะไรให้พี่ไม่พอใจคะทำไมพี่ถึงเกลียดฉัน? " น้ำเงยหน้าพูดกับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงสั่นคลอแววตาแดงก่ำไม่นานน้ำตาแห่งความผิดหวังก็ค่อยๆไหลล้นออกมาเลอะเปอะเปื่อนแก้มนวลทั้งสองข้างคำถามของเธอและน้ำตามันทำให้มาร์คนิ่งไปเขาเองก็ตอบไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงทำร้ายความรู้สึกของเธอหรือเป็นเพราะเขาหึงเธอที่มีผู้ชายคนอื่นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอ

" ฉันผิดหวังในตัวพี่จริงๆไม่เคยคิดเลยว่า คนที่ฉันปรื้มมาตลอดจะมี นิสัยชอบทำร้ายความรู้สึกของคนอื่นได้ถึงขนาดนี้ " เมื่เธอตัดพ้อจบประโยคจึงสะบัดข้อมือออกทันทีพร้อมกับผลักคนตรงหน้าที่นิ่งไปราวกับสติหลุดเขาเซถอยหลังเพียงนิด น้ำจึงหันหลังเดินออกมาแต่...

" หยุด ! "

"บอกให้หยุดแล้วหันมาคุยกัับผม ! " มาร์คสั่งคนที่กำลังเดินหนีอีกครั้งเมื่อเธอไม่ยอมหยุดตามคำสั่ง แต่เธอเองก็ไม่สนใจคำสั่งของอีกคนกับแต่เดินเร็วขึ้น

" กล้าดียังไงขัดคำสั่งผม ! น้ำ ! " มาร์คตะโกนตามหลังเธอพร้อมกับรีบวิ่งไป

" อ๊ะ! " เมื่อน้ำรีบวิ่งหนีมาร์คที่วิ่งตามมาจู่เธอก็วิ่งชนเข้ากับใครบางคนจนเกือบล้มแต่ก็มีอ้อมแขนแกร่งประครองไว้ทัน

" ขอโทษครับ น้ำเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมตาแดงร้องไห้หรอ? ริมฝีปากมีเลือดด้วยนิ " แทนคุณเอ่ยคำขอโทษกับน้ำพร้อมกับเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงตกใจที่เห็นสภาพคนตรงหน้าดูไม่ดี

" น้ำไม่ได้เป็นอะไรคะ พี่แทน" เะอตอบอย่างขอไปทีพร้อมกับปาดคราบน้ำตาออกจากแก้มทั้งสองข้าง

" ไม่เป็นอะไรแล้วร้องไห้ทำไม ไหนจะเลือดที่ปากบอกพี่มาใครทำอะไร ? " แทนถามน้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงคิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันยุ่ง

" น้ำเดินชนประตูคะปากเลยแตกมันทนเจ็บไม่ไหวน้ำตาเลยไหลออกมาเองคะ " เธอแกล้งพูดโกหกพร้อมกับฝืนยิ้มให้แทนคุณบางๆ

ชายหนุ่มจึงคลี่ยิ้มออกมาบางๆอย่างนึกเอ็นดูพร้อมกับพูดล้อเลียนคนตัวเล็กตรงหน้าเขายื่นมือไปลูบผมเธอเบาๆอย่างอ่อนโยน " โถ่ๆๆเด็กน้อยร้องไห้เป็นเด็กๆไปได้ " จากนั้นจึงจับปลายคางของเธอให้เงยขึ้นแทนคุณล้วงเอาผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงของตัวเองขึ้นมาชับเลือดให้กับหญิงสาวอย่างนุ่มนวลจนคนถูกกระทำอึ้งไปไม่น้อยกับการกระทำของชายหนุ่ม

" ไม่เป็นไรแล้วนะน้ำ เจ็บไหม ? "

" เจ็บนิดหน่อยคะ พี่แทนขอบคุณนะคะ "

ขณะเดียวกันมาร์คที่ยืนมองทั้งคู่อยู่นานเขากำหมััดแน่นอย่างไม่พอใจ " หึ นี้สินะวิธียั่วผู้ชายของ คุณ " มาร์คพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

สามวันผ่านไป

บริษัท connect

" สามวันมานี้ ไม่เห็น น้องน้ำเลยเนอะเพราะทุก ที เธอจะมา เตรียม น้ำ แล้วก็ อาหารให้ พวกเรา " บีมพูดให้กับเพื่อนในวงฟัง

"นั้นสิ ว่าแต่ ทำไม? บีม คิดถึงน้องเค้าหรอฮ่าๆๆว่าไง? " เจซีเลิกคิ้วถามบีมด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ทุกคนใน วง ก็ ขำให้กับความแซว บีมของเจซี

แขบ !!!!!!!!

ขณะที่ทุกคนกำลังหัวเราะอย่าง สนุกสนานก็มีเสียงบีบอะไรชักอย่างดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปตามเสียงพร้อมกัน

"ฮยองเป็นอะไรขวดน้ำไปทำอะไรให้ ถึงบีบจนแบนขนาดนั้น?"คิมเอ่ยถามพี่ใหญ่อย่างติดตลก มาร์คไม่ได้ตอบคำถามอะไรกับไปแต่กลับหันมองหน้าคิมด้วยสายตานิ่งๆแทนพร้อมกับลุกเดินออกไม่ทันทีอย่างไม่สบอารมณ์

" ผมพูดอะไร ผิด หรือ เปล่า ? " เมื่อคิมเห็นพี่ใหญ่ของวง อย่างมาร์ค เดินออกไปเขาจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจ

" มาร์คเป็นอะไร หลายวันที่ผ่านมา ดูอารมณ์ ไม่ค่อยดี แถมยังพูดน้อยขึ้นกว่าทุกๆวันอีก ว่าไหมทุกคน? " แจอิม ถามความคิดเห็นจากเพื่อนๆทุกคนต่าง พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ( ใช่ )

" ผมรู้ละว่าช่วงนี้พี่มาร์ค เป็นอะไร " บีบพูดขึ้น

" อะไรๆๆๆๆๆ " เจซีถามขึ้นอย่างยากรู้

" นี่พวกพี่ไม่สงสัย กันหรอ ว่าทำไม?ดูจากอาการแล้วเนี่ย คงจะ คิดถึง ใครบางคนอยู่นะ ตั้งแต่ น้องน้ำไม่อยู่ พี่มาร์ค ดู อารมณ์เสียบ่อยกว่าปกติ แล้วก็พูดน้อยกว่าเดิม อีก ผมว่านะ "

" นายรู้ได้ไง บีม " เสียง แจอิมพูดขึ้น

" โห พี่ผมโตมากับพี่เค้าไง รู้หมดว่า นิสัย หรือ อาการ พี่มาร์คเป็นยังไง ผมดูออก ว่าพี่มาร์ค ต้องคิดอะไร กับน้องน้ำแน่ เชื่อผมสิ " บีมพูดอย่างมั่นใจ

หลังจากที่บีมพูด จบ ทุกคนต่างนั่งคิดว่าใช่อย่างที่บีมพูด จริงหรือไม่ ?

@ เที่ยง ที่ห้องอาหาร

" เอ้า น้องดอม กลับมาแล้วหรอ? " พลอยเอ่ยทักทายดอมด้วยรอยยิ้ม

" คะ กลับมาแล้วคะ พี่พลอยคนสวย หนูพร้อมทำงานแล้วคะ "

ดอมบีบเสียงตอบพลอยดวยใบหน้ายิ้มแย้ม

" ดีเลยจ๊ะ "

" แล้วน้องน้ำละ ยังไม่กลับมาหรอ? พี่ไม่เห็น ปกติจะเห็น น้องสองคน อยู่ ด้วยกัน"

"อ๋อน้ำบอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะกลับมาคะ น่าจะมาถึง ช่วงบ่ายๆ คะ พี่พลอย "

ขณะเดียวกัน มีเสียงอีกคน แทรกขึ้นมา

" อ๋อ ที่แท้ ก็กลับบ้านกันนี่เอง นะครับ ถึงไม่เห็นหลายวัน คิดว่าจะไม่มีใครคอย หาจำพวกของกินไว้ให้ละ ครับ "

บีมพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก พร้อมกับเดินเข้ามาในห้องอาหารพร้อม กับเพื่อนๆในวง

" ว้ายๆๆๆ!!!! พี่บีม พูดแบบนี้ คิดถึงหนู หรอคะ ? " ดอมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริงพร้อมกับทำท่าดี้ด้าดีเดินมาไปหาบีม

บีม หันไปมอง สีหน้า ของ พี่ใหญ่ อย่างมาร์ค พร้อมกับพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มบางๆ

" ได้ยินแล้ว นะครับพี่มาร์คว่าพรุ่งนี้น้องน้ำจะกลับมา"

แต่พี่ใหญ่นั้น ยังเก็บอาการโดย ไม่พูดอะไรออกมา แต่หารู้หรือไม่ ว่าเจ้าตัวกลับเผลอยิ้มออกมาบางๆ พร้อมกับเดินตรงไปยังโต๊ะ อาหารทันทีจนทำให้เพื่อนๆที่สังเกตอาการของมาร์คอยู่นั้นกลับมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างรู้ทันว่ามาร์คกำลังดีใจ

วันต่อมา----

ตืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขณะที่น้ำนั่งอยู่ในรถทัวร์เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอจึงกดรับสายทันที

"ดอมว่าไง โทรมามีอะไรหรือเปล่า ? "

"แกจะมาถึงบริษัท กี่โมงน้ำ

" นะจะตอน เที่ยงเลยตอนนี้ อยู่บนรถอยู่ มีอะไรหรือเปล่า "

" คือพี่พลอย ฝากมาบอกว่า ให้แก ตามมาที่ พัทยาเลย เพราะ มาถ่าย VDO โปรโมทตัวที่2 เพิ่ม "

" อ๋อๆๆ ok ได้ๆ เออ ดอมvdoโปรโมทที่เราช่วยกันเขียนนั่นใช่ไหม? "

" อือใช่ พี่ๆทีมงานเป็นคนเลือก กับ get-17เห็นว่า เนื้อหาของเรา เข้ากับ get-17 และแฟนคลับ"

" ok ดอมเจอกัน"

@ พัทยา

หลัังจากที่ที่น้ำถึงกรุงเทพได้ไม่นานเธอก็รีบต่อรถไปที่พัทยาทันทีไม่ถึง สองชั่วโมงก็ถึงที่พัทยา

" เอ้า น้ำมาแล้วหรอ มาๆๆ "

ยิ้มคือหนึ่งในทีมงาน เอ่ยทักทายกับน้ำเมื่อเห็นเธอเดินมา

" สวัสดีคะ พี่ๆ "

เสียงทีมงานตอบรับ

" จร้า สวัสดีจร้า "

" น้ำ มาพอดีเลย ช่วยพี่หน่อย ไปเรียก น้องๆ วง get-17 ที่ห้องพักให้พี่หน่อย บอกว่า ทีมงานพร้อมกันละให้ลงมาเตรียมตัวได้เลย "

" อ่ะจ๊ะ นี้เลขห้องของแต่ละคนนะ "

" อ๋อๆได้คะ พี่มิ้ม " น้ำยืนคิดสักครู่ ก่อนจะตอบกลับไปอย่างเลีี่ยงไม่ได้ พร้อมกับคิดในใจ

( อย่าใจสั่นดิ ถ้าเจอเค้าต้องนิ่งไวนะโว้ย น้ำ อย่าแสดงอาการเด็ดขาด สู้ ๆ ) จากนั้นเธอก็เดินตรงไปตามเลขที่ห้องทันทีเธอเดินมาไม่นานก็ถึง ห้องหมายเลข........พร้อมกับเคาะประตูเพื่อให้คนข้างในเปิดออกมา

ก๊อกๆๆ

" เอ้า!! น้องน้ำ กลับมาแล้วหรอ ? "บีมเปิดประตูออกมาพร้อมกับเอ่ยถามน้ำทีนทีที่เจอเธอยืนอยู่หน้าประตู กับน้ำ

" อ๋อคะ พี่บีม คือตอนนี้กองถ่ายพร้อมแล้วคะ พี่ทีมงานเลยให้น้ำ มาตามนะคะ"

" ครับ เดี๋ยว ตามไปนะ ครับ "

"คะงัั้นน้ำไปตามพี่ๆที่เหลือก่อนนะคะ "

" ไม่ต้องไปตาม แล้วครับน้องน้ำ พี่ๆเดินออกไปได้สักครู่ นี่แหละ เดี๋ยว พี่ก็จะกำลงตามไปเหมือนกันน้องน้ำมาเรียกซะะก่อน "

" หรอคะ น้ำไม่เห็นเจอเลย "

" คงไปอีกทาง "

" คะงั้นเจอกันที่กองนะคะ "น้ำพูดจบพร้อมกับยิ้มให้บีมบางๆและกำลังจะหันกลับไปที่กองถ่ายต้องหันกลับมาตามประโยคของบีม

" น้องน้ำครับ ยังเหลือ พี่มาร์คอีกคน ที่ยังอยู่ในห้องนะครับ อยู่ ห้องหมายเลข........ ไปตามให้หน่อยนะครับ พี่ขอเข้าห้องน้ำแป๊บนึ่ง" เมื่อจบปรระโยคบีมก็รีบปิด ประตูทันที เพื่อเข้าไปทำธุระส่วนตัว

" พี่มาร์คหรอ โอ้ย ทำไงดีเนี่ย ไป๊ๆๆๆ น้ำ " เธอพึมพำออกมาอย่างรู้สึกกล้าๆกลัวๆและไม่อยากไปจากนั้นเธอก็เดินไปตามทางอย่างเลี่ยงไม่ได้จน ถึงห้องหมายเลข ............เธอจึงตัดสินใจ เคาะประตู

ก๊อกๆๆๆ

ไม่นานนักประตู ก็เปิดออกมา พร้อมกับชายหนุ่ม ร่างสูง ขาวใบหน้า หล่อเหลา พร้อมกับสายตา นิ่งเฉยที่กำลังมองมา ทางน้ำที่ยืนอยู่หน้าประตูโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

" คือ พี่ทีมงานให้มาตามคะ" น้ำเธอพูดด้วยน้ำเสียงแข็งพร้อมกับเบี่ยงสายตาไปทางอื่นแต่หลังจบประโยค เธอกำลังจะหันหลัง กลับไปที่กองถ่าย

พรึบ !

ขณะเดียวกันมาร์คกระชากแขนเธออย่างแรง โดยเหวี่ยง เข้าไปติดกับกำแพง ข้างในห้องพร้อมกับขึงแขนทั้งสองข้างของเธอไว้

" โอ้ย!!!!!!!!!! ทำอะไรคะ น้ำ เจ็บนะคะ ปล่อยคะ น้ำเจ็บ ! " เธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บพร้อมกับพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากพันธนาการ เพราะชายหนุ่ม บีบแขนอย่างแรง ระหว่างนั้น ทั้งคู่ก็ สบตากันอีกครั้ง

" กลับมาแล้วหรอ คิดว่าไม่กลับมาละรู้สึก สบายใจขึ้นเมื่อไม่เห็นหน้าเธอ " มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

" ถ้าไม่จำเป็น ฉันก็ไม่มาให้เห็นหรอกคะ คิดว่าอยากมาหรอคะ ไม่เลยชักนิดคะ? " เธอก็พูดประชดประชันกลับไปเช่นกัน

พรึบ !

เมื่อจบประโยคเธอก็โดนเหวี่ยงลงโซฟาทันทีอย่างไม่ได้ตั้งตัว

" อ๊ะ ! อื้อ!!!!!! "

ขณะเดียวกันมาร์คก็รวบแขนทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือหัวด้วยมือเดียวพร้อมกับก้มประจูบเธอทันทีเขาจูบเม้นริมฝีปากของเธออย่างแรงจนน้ำเองต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บเธอจึงเปิดปากทำให้ชายหนุ่มได้สอดเรียวลิ้นเข้าไปตวัดหาน้ำหวานในโพลงปากทันที ไม่นานเธอก็ได้รับอิสระ

" ทำแบบนี้ทำไมคะ ต้องการอะไร? ถ้าไม่อยากเห็นหน้า ก็ไม่ต้องมอง เวลาเจอกัน สิคะ ! " เธอพูดออกไปด้วย ความโกรธและไม่พอใจกับการกระทำของชายหนุ่มพร้อมกับจ้องมองคนข้างบนตาเขม็ง

" หึ "

เสียงที่หลุดออกมาจากลำคอของชายหนุ่มที่อยู่ข้างบนอย่างเย้ยหยันพร้อมกับดันลิ้นเข้ากัับกระพุ้งแก้ม

" ว่าไปเธอนี้ ก็ เก็บอาการเก่งนะ ผมรู้ว่าคุณ ต้องการเจอผม เพราะ คุณชอบผมว่าถ้าเก็บอาการไม่ได้ก็อย่าฝืน " มาร์คพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันพร้อมกับแฉะยิ้มร้ายสายตาของเขาเริ่มเปลี่ยนไป จากนิ่งเฉย กลับกลายเป็นแววตาสดใส อย่างเห็นได้ชัด

" นี่ ! พี่มาร์ค ต้องการอะไรจาก ฉันกันแน่ ฉันจะชอบไม่ชอบ พี่ก็ไม่ต้องใส่ใจสิ อย่ามาทำอะไรแบบ นี้ถ้าไม่ได้รู้สึกอะไร " เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสี่ยงสั่นคลอ แล้วน้ำใสๆเริ่มลินไหล ออกมาจากดวงตามาร์คที่เห็นน้ำตาของเธอ จึงหุบยิ้มทันที คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากันอีกครั้ง

อืม!!!!!!!!!! ดวงตาโพล่งขึ้นอย่าง ตกใจเมื่อมาร์คก้มจูบเธออีกครั้งคราวนี้เธอไม่ได้ขัดขืนอะไรริมฝีปากของ มาร์ค เริ่มขยับ งับริมฝีปากของน้ำ โดยที่ไม่ได้ สอดลิ้นเข้า ไป ขณะเดียวกันเธอค่อยๆหลับตาลงอย่างเคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำของชายหนุ่ม จากนั้น เขาเริ่มสอดลิ้น เข้าไปโพรงเขาตวัดหาน้ำหวานใน โพรงปากของหญิงสาว นานเกือบ นาที จึงถอนริมฝีปากออกพร้อมกับเลื่อนลงมาตรงซอกคอริมฝีปากของชายหนุ่ม เริ่มงับ ลงบนผิวขาว ตามลำคอ อย่างช้า ๆโดยที่น้ำก็ยังคงเคลิ้มไปตามการกระทำของชายหนุ่มโดยไม่ขัดขืน สักพัก พอเธอได้สติกลับมา

" ทำเเบบนี้ทำไมคะ ? " เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นคลออีกครั้งขณะที่ชายหนุ่มยังซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนของเธออยู่เป็นต้องเงยหน้าขึ้นมาจ้องเธอด้วยสายตานิ่งๆ พร้อมกับความรู้สึกหลากหลาย

" เธอคิดว่าไงล่ะ ? "

เธอมองหน้าคนข้างบนอย่างไม่พอใจโดยไม่ได้ตอบกลับมาร์คแต่อย่างใดตอนนี้ในใจมันมีแต่ความรู้สึกเสียใจและผิดหวัง

" ฉันต้องการ " จู่ๆชายหนุ่มก็พูดออกมา ว่าต้องการ พร้อมกับ ดึงเสื้อของเธอ ถอดออกแล้วโยนออกไปทันทีแล้วกลับมารวบแขนเธอไว้อย่างเดิมทำให้ตอนนี้น้ำเหลือแค่เสื้อในลายลูกไม้สีชมพูปิดทรวกอกของเธอไว้

" จะ..จะทำอะไรคะปล่อยน้ำแล้วถอดเสื้อออกทำไม ? "

" พี่มาร์ค จะทำอะไรคะ?อย่าทำอะไรเลยนะคะ " เธอถามซ้ำอีกครั้งด้วยสีหน้าหวาดกลัวเมื่อมาร์คไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับมาและพยายามดึงเสื้อในของเธอออกแทนและน้ำเองก็ใช้มืออีกข้างทุบเข้าที่แขนของมาร์คเพื่อเขายอมปล่อย .............

--------------------------------------------------------

คอมเม้นท์กันเข้ามาหน่อยนะคะมีใครรออ่านกันอยู่ไหมเอ่ยแอดรออยู่หน๊าาาา