ห้องไอซียู...
เวลาผ่านไปนานเท่าใดก็ไม่รู้ ร่างบางที่นอนนิ่งอยู่ในห้องไอซียู ลืมตาขึ้นแล้วกะพริบสองสามที ก่อนจะกลอกตาไปมาเพื่อสำรวจ
สายน้ำเกลือและเลือดห้อยระโยงระยางเต็มไปหมด บนใบหน้าขาวซีดของเธอมีเครื่องช่วยหายใจติดอยู่ เมื่อลองจะขยับตัวดูก็มีความรู้สึกปวดหนึบๆ อยู่บริเวณหน้าท้อง จึงนอนนิ่งเช่นเดิม
...เจ็บจัง แสดงว่าเรายังไม่ตาย แล้วอลิซอยู่ไหนกันนะ... เมื่อได้สติสิ่งแรกที่มินธิรานึกถึงก็คืออลิซ เธอเป็นห่วงหนูน้อยมากกว่าห่วงตัวเองเสียอีก แต่ตื่นมาได้ไม่นานก็หลับไปอีกครั้งเพราะฤทธิ์ยา
เช้าวันต่อมาบาสเตียนรีบออกไปถามอาการของมินธิรากับพยาบาล เพราะทนคำรบเร้าของลูกสาวไม่ไหว และคำตอบที่ได้รับก็ทำให้เขารู้สึกใจชื้นขึ้นมาได้เล็กน้อย
"คนไข้มีอาการตอบสนองที่ดี สามารถหายใจได้เองแต่หมอยังไม่วางใจ คงต้องเธออยู่ในห้องไอซียูเพื่อดูอาการอย่างใกล้ชิดอีกยี่สิบสี่ชั่วโมงค่ะ"
"แสดงว่าตอนนี้เธอพ้นขีดอันต
