"ว่ายังไงล่ะลูก พ่อเมฆเขาออกตัวแรงซะขนาดนั้น หนำซ้ำพ่อเรายังเห็นดีเห็นงาม เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยไปอีก" คุณสุนีย์เอ่ยถามบุตรสาวที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ที่โต๊ะกินข้าว
"ก็ไม่ว่ายังไงค่ะ เพราะยังไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว" แพรวารีบตอบมารดาทันควัน
"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ ดูท่าทางเขาก็จริงใจดีนะ แถมยังกล้ามาพูดต่อหน้าคนอื่นๆ อีกด้วย พ่อเราน่ะยิ่งกลัวว่าเราจะขึ้นคานอยู่ เห็นมีคนมาจีบแบบนี้รับรองว่าได้คุยโวไปสามบ้านแปดบ้านแน่" ผู้เป็นมารดาว่าพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให้บุตรสาว
"แม่ต้องห้ามไม่ให้พ่อไปพูดที่ไหนเด็ดขาดเลยนะ อีตานั่นก็ช่างปะไร กล้าพูดออกมาได้ยังไงก็ไม่รู้ ไม่รู้จักอายคนเสียบ้าง แล้วแม่ก็ช่วยบอกพ่อด้วยนะว่ามีลูกสาวสวยเลือกได้ขนาดนี้ จะกลัวลูกขึ้นคานไปทำไมกัน" น้ำเสียงกระเง้ากระงอดของหญิงสาว เรียกเสียงหัวเราะจากคนฟังอย่างคุณสุนีย์ได้เป็นอย่างดี
"จ้า แม่คนสวยเลือกได้ ถ้าอย่างนั้นก็รีบๆ
