งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แขกเหรื่อที่มาร่วมงานทยอยแยกย้ายกันกลับ โดยกลุ่มพนักงานและเหล่าบอร์ดบริหารเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงเป็นกลุ่มสุดท้าย
บาสเตียนอุ้มลูกสาวตัวน้อยที่หลับปุ๋ยไปแล้ว เนื่องจากเวลาก็ดึกมากพอสมควรแล้วออกไปขึ้นรถ โดยมีคนเป็นพี่เลี้ยงสาวเป็นคนเปิดประตูให้ หลังที่จัดการวางลูกสาวลงบนเบาะหลังเรียบร้อยแล้ว เขาก็ถอยออกมาแล้วปิดประตูอย่างเบามือ มินธิราถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขาปิดประตูรถ และพอกำลังจะอ้าปากถามว่าจะปล่อยให้เธอนอนที่นี่หรือ เขาก็ชิงพูดขึ้นก่อนพร้อมกับเปิดประตูรถด้านหน้าให้
"ไปนั่งข้างหน้า ปล่อยให้อลิซนอนสบายๆ เถอะ"
...อารมณ์ไหนของเขาเนี่ย... หญิงสาวคิดในใจอย่างงุนงง ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ
บาสเตียนปิดประตูเรียบร้อยก็อ้อมไปประจำที่นั่งคนขับ เขาหันไปมองลูกสาวอีกครั้งแล้วจึงค่อยๆ ออกรถอย่างไม่เร่งรีบนัก ผิดกับคนนั่งข้างๆ ที่อยากให้ถึงบ้านเร็วๆ เมื่อต้องอยู
