“เขา! เขาดูคล้ายกับหยวนจิน หรือท่านจินแห่งหออวิ๋นเทียน คนผู้นี้ลึกลับนัก ไม่คบหากับผู้ใด ข้าเคยให้คนตามสืบเรื่องของเขา แต่ก็ไม่เคยได้อะไรเลย หากเขาคือคนคนเดียวกันจริงวันนี้ข้าก็ได้รู้แล้วว่าเพราะเหตุใดจึงสืบข่าวของเขาไม่ได้เลย”
“ถ้าอย่างนั้นเสี้ยนหนามคนสำคัญของท่านอ๋องคนนี้ ก็ฝากท่านจัดการด้วยแล้วกัน”
“เขา” อี้ฟู่เฉินนั้นเกรงกลัวอำนาจของมู่หยางจิน อยากปฏิเสธแต่ก็ไม่กล้า
“ท่านจะขัดบัญชาท่านอ๋องอย่างนั้นหรือ” หม่าคุนเมื่อเห็นท่าทีร้อนรนขี้ขลาดของอี้ฟู่เฉินก็รีบข่มขู่เขาทันที ด้วยรู้นิสัยของคนผู้นี้ดีว่าทั้งขี้ขลาดและเห็นแก่ตัวเพียงใด ที่ท่านอ๋องของเขายังเลี้ยงคนคนนี้ไว้เพราะอี้ฟู่เฉินนั้นยังมีประโยชน์อยู่ เพราะอย่างน้อยอี้ฟู่เฉินก็ช่วยให้พวกเขาได้ก่อตั้งหอคณิกาสุ่ยฮวาที่เป็นแหล่งรายได้สำคัญของพวกเขายังไงล่ะ
“ท่านพ่อ เม่ยเม่ยกลับมาแล้ว” เสียงร้องของบุตรสาวเพียงคนเดียวของอี้ฟู่เฉินดังขึ้น
