“จะใช้หรือไม่ ยังไงวันนี้เจ้าก็ต้องตาย ข้าต้องนำหัวเจ้ากลับไปรายงานต่อท่านอ๋องน้อย หากมีอะไรอยากสั่งเสียก็รีบพูดมา เพราะวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่เจ้าจะได้พูดแล้ว” ฉู่เซียวเฉิงถีบเข้าที่หน้าอกของหม่าคุนเข้าอย่างจัง หม่าคุนเสียหลักกระเด็นไปไกล และเมื่อตั้งหลักได้แล้วเขาก็รีบลุกขึ้นแล้วมองฉู่เซียวเฉิงอย่างประเมินอีกครั้ง เขาประมาทเจ้าเด็กหนุ่มตรงหน้ามากเกินไป ดูเหมือนตอนนี้ฝีมือเจ้าเด็กนี่จะพัฒนาขึ้นไม่น้อย
“หากไม่พูดก็ตายที่นี่เถอะ” ฉู่เซียวเฉิงกำดาบในมือแน่น เขาตั้งใจอย่างแน่วแน่แล้ว ไม่ว่ายังไงวันนี้จะต้องตัดหัวของหม่าคุน แก้แค้นให้ท่านพ่อท่านแม่ของเขา และกลับไปรายงานมู่หยางจินให้จงได้ เขาจะไม่ทำพลาดเหมือนครั้งที่แล้ว ที่ปล่อยให้หม่าคุนกลับไปรายงานหลู่จื่อเทาจนทำให้มันซ่อนตัวได้อีกครั้ง
คนทั้งสองไม่พูดไม่จา ต่างตวัดดาบเข้าฟาดฟันใส่กันไม่หยุด แม้จะเหน็ดเหนื่อยและได้รับบาดเจ็บเพียงใด ฉู่เซ
