"ไปกันได้หรือยังพี่หิวจะแย่แล้ว" เสียงอ้อล้อเหมือนอยากทำให้ฉันอารมณ์ดี ฉันยังโมโหอารมณ์ขึ้นกับยัยหน้าปลอมหาทางลงมายังไม่ได้เพราะพี่ดีเดย์คนเดียวเลย
"ไม่ไปไหนทั้งนั้นพี่หิวก็ไปกินกับคู่ขาพี่โน่น กินไม่เลือกเป็นไงทีนี้" ฉันฟาดงวงฟาดงาใส่พี่ดีเดย์
"หึงพี่อยู่เหรอครับ ภูมิใจชะมัดทำเธอเสียอาการได้"
"หึงบ้าหึงบออะไรพี่ก็เห็นว่าเขามาหาเรื่องเมษาไม่ชอบที่ผู้หญิงของพี่มาหาเรื่องทั้งที่เมษาไม่ได้ทำอะไรเลย" หน้าฉันตึงและเสียงดุยิ่งกว่าเขาเลนี้ แว๊บหนึ่งฉันพี่ดีเดย์ทำหน้าหงอยๆ
"พี่สัญญาว่าจะไม่มีใครเข้ามาวุ่นวายกับเมษาอีก" พี่เขาดูหน้าจริงจังมากคำพูดสัญญที่ดูหนักแน่นมั่นคง
"รวมทั้งพี่ด้วยใช่ไหมคะ" ฉันแกล้งถามหยั่งเชิงอยากรู้ว่าพี่เขาจะตอบยังไง
"สำหรับพี่คือข้อยกเว้นทั้งหมดมันเหงานะถ้าไม่เจอกันพี่ทำให้ไม่ได้ ถ้าเมษาแน่ใจนะว่าจะไม่คิดถึงหน้าพี่กินไม่ได้นอนไม่หลับ" เหมือนจะแกล้งแหย่แต่ฉันกลับไม่ได้
