วิศวะตัวร้ายพ่ายรักยัยเด็กแสบ

บทที่ 5 ป่วนหัวใจ

ผมแกล้งแหย่เมษาเล่น ผมรู้สึกอารมณ์ดีทุกครั้งที่เห็นเธอทำหน้าโกรธและเหวี่ยงใส่ผมกลับมาทุกครั้ง ซึ่งไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำอย่างนี้กับผมเลย เมษาจะแสดงตัวตนที่เป็นธรรมชาติของเธอออกมาไม่เสแสร้งแกล้งทำเหมือนผู้หญิงคนอื่น ความสวยที่เป็นธรรมไม่ได้มีการเสริมหรือปรุงแต่งปกปิดความสวยจริงที่มี อย่างนี้เรียกว่าหลงหรือตกหลุมความเป็นธรรมชาติของเธอหรือเปล่า ธเอไม่ได้เป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาแสดงออกชัดเจนทั้งหน้าและแววตาว่าไม่ชอบผมเหมือนที่คนอื่นที่มองหน้าตาและความรวยมาอันดับหนึ่ง นั่นยิ่งทำให้ผมอยากเดินเข้าหาและกวนประสาทเธอ แหย่เธอ แล้วเธอหลุดจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ทุกครั้งที่โดนผมปั่น

"หน้าบานมาเลยนะมึง ไปโดนตัวอะไรมาหรือได้กินอะไรเด็ดๆมาหน้าไม่เป็นตูดเหมือนทุกวัน" ผมเดินมารอเรียนในห้องพักที่เป็นห้องประจำของกลุ่มพวกผม ไอ้ธีร์ธามปากดีมันก็กวนตีนแต่เช้าคนกำลังอารมณ์ดีมันจะขัดอะไรผมนักหนา วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายๆปี ที่ผมตื่นแต่เช้าเพื่อเอาของบำรุงมาให้เมษาเพราะแอบสืบมาว่าเธอมีเรียนเช้า เมื่อวานผมแกล้งเธอหนักไปหน่อยรู้สึกผิด พอเห็นหน้าเธอซีดผมเลยรู้สึกไม่ค่อยดีเลยต้องรีบตื่นเพื่อออกมาดูว่าเธอมาเรียนได้หรือเปล่า ผมแค่แกล้งปั่นอารมณ์เธอเล่นๆไม่คิดว่าเธอจะหลุดโมโหจนลืมว่าตัวเองกินเผ็ดไม่ได้ ผมแอบสังเกตุเธอตลอดเวลาตอนที่ผมสั่งอาหารรสจัดหน้าเธอดูซีดมาก ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเธอกินเผ็ดไม่ได้แน่ ผมได้แต่แอบหวังว่าเธอจะทัดทานและสั่งอาหารรสจืดมาเพิ่มแต่เธอก็ฟอร์มจัดต่อหน้าผม ผม

แม่งก็นิสัยเสียอยากเห็นตอนเธอจะแผงฤทธิ์ใส่ผม มานึกเสียใจตอนที่เธอกินเข้าไปแล้วหน้าแดงหูแดงไอ้เรามันก็ปากแข็งไม่ห้าม พอกลับมาถึงห้องก็ดันนอนไม่หลับกระวนกระวายกลัวเธอจะป่วย เธอมาป่วนหัวใจผมทั้งคืนจนนอนไม่หลับพอเช้าผมก็รีบวิ่งแจ้นออกไปหาของที่คิดว่าจะช่วยให้เธอดีขึ้น พอมาเห็นว่าเธอมาเรียนและยังแผงฤทธิ์ใส่ผมได้เหมือนเดิมมันเลยทำให้ผมสบายใจอย่างที่เห็น

"ไม่เสือกครับเพื่อน" ผมพูดตอกหน้าไอ้ธีร์ธามกลับไป ปกติมันเคยมาเรียนเช้าที่ไหนวันนี้เสือกนั่งเล่นเกมส์สบายใจ มันไม่กลับห้องหรือไม่ก็แอบไปรับสาวมาส่งแต่เช้าแล้วไม่อยากกลับคอนโดเหมือนผม

"อ้าวไอ้นี่ปากมึงเนี่ยกูเป่าหูน้องแม่งเลยดีไหมวะให้หนีไปไกลๆเพราะไอ้เสือยิ้มยากมันกำลังจะหาทางขย้ำเหยื่อ" ผมเริ่มหงุดหงุดให้เพื่อนตัวแสบของผม

"มึงก็ลองดูถ้ามึงทำกวางน้อยกูหายในขณะที่กูยังไม่ได้กิน กูจะปล่อยฝูงไฮยีน่าไปเล่นงานคนที่มึงบอกว่าเป็นเล่นให้ยับเยินไปเลย" มันขู่ผมได้ผมก็ขู่กลับ ปากบอกเขาน่ารำคาญ เห็นเป็นของเล่นบ้างล่ะ บอกเขาว่าเป็นยัยจอมจุ้นวุ่นวายบ้างล่ะ แต่แม่งวุ่นวายกับน้องเขาเองมากกว่า อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่ามันบังคับให้น้องมากับมันแล้วห้ามขึ้นรถกับผู้ชายคนไหน มันรำคาญน้องแบบไหนของมันทำเป็นปากดี

"มึงกล้าแตะของกูก็ลองดู" ทีงี้ทำเป็นหน้าตึงหวงของเล่น หวงจริงๆนะของเล่นผมว่ามันเองน่าจะกลายเป็นของเล่นให้น้องเขาป่วนไปเรียบร้อย ช่วงนี้อยู่ติดคอนโดไม่ออกไปไหนปากบอกเฝ้าน้องสาวกลัวหัวขโมย แต่ผมว่ามันเฝ้าผิดห้องเที่ยวไปวุ่นวายกับอีกห้องหนึ่งมากกว่า ถ้าเขาไม่มาวุ่นวายก็ดูจะหงุดหงิดจนต้องได้ไปหาเรื่องก่อกวนเขาแทน พวกผมทุกคนจะมีคนคอยสืบคอยตามเรื่องของเพื่อนเสมอแต่พวกผมจะไม่เข้าไปวุ่นวายหรือก้าวก่ายจนกว่าเพื่อนแต่ละคนจะเอ่ยปากบอกให้ช่วย และเรื่องของผมก็คงปิดพวกมันไม่มิดเช่นกัน

"หึ ไม่แน่จริงนี่หว่า" มันยักไหล่ใส่ผมอย่างไม่แยแส พวกผมเลยต่างคนต่างเงียบนั่งเล่นโทรศัพท์เพื่อรอเวลา

"กูว่าวันนี้ฟ้ารั่วแหงไม่งั้นพระอาทิตย์ขึ้นผิดทางไหมวะ ที่เห็นพวกมึงโผล่หัวมาแต่เช้า" เสียงกวนประสาทอีกคนของไอ้ติวเตอร์ มันทำตัวเป็นตัวเหี้ยที่จ้องขโมยไข่ในหินของเพื่อนเดี๋ยวพวกมันก็ได้ฟัดกันตาย

"หุบปากแล้วอยู่เงียบๆไปเลยมึง" ผมตะโกนด่าไอ้ติวเตอร์ที่นั่งทำหน้ากวนไม่สนใจใคร ผมรำคาญเสียงพวกมันสองตัวเลยเดินหนีเข้าห้องนอนเพื่องีบสักหน่อย เมื่อคืนยัยเด็กแสบทำผมกระสับกระส่ายนอนไม่หลับ

"แสบ อินตาแกรมเธอรูปมันรกไปนะ ไอ้รูปที่มันไม่สวยๆเอาออกบ้าง จะเหลือให้คนเข้ามาคอมเม้นเยอะแยะอะไรนักหนา" ตอนแรกที่เดินเข้าห้องไปกะว่าจะนอน นึกอะไรขึ้นได้เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูส่องอินตาแกรมยัยเด็กแสบ แล้วมันก็ทำให้ผมหัวร้อนนอนไม่หลับจนได้ พอเที่ยงผมต้องรีบเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงมาที่โรงอาหารคณะบริหาร และมองหาเป้าหมายที่นั่งกินข้าวอย่างสบายใจโดยที่ทำให้ผมหัวเสียอยู่คนเดียว ผมรีบเดินจ้ำอ้าวไปนั่งลงข้างยัยแสบและพูดเรื่องรูปในอินตาแกรม

"รูปรกตรงไหนคะเมษาเห็นมีแต่รูปสวยๆและคอมเม้นเยอะถึงได้เก็บไว้" ยันเด็กแสบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้มันไม่สวยทุกรูปนั่นแหละ รูปใส่เสื้อตัวเล็กรัดติ้ว รูปที่ใส่กางเกง

ยีนส์ขาสั้นโชว์เรียวขาสวย ไหนจะรูปใส่เสื้อครอปเอวลอยโชว์เอวคอด ไม่สวยทุกตรงที่มีแต่คอมเม้นหนุ่มที่เข้ามาจีบ เข้ามาชมว่าสวย เสื้อผ้าดีๆสวยๆไม่ยักกะหามาใส่ แขนยาวก็มีเยอะแยะ ไอ้หนุ่มพวกนั้นมันก็ตาถั่วมาชมยัยแสบของผมอีกแม่งหน้าโมโห

"มันไม่สวยทุกรูปนั่นแหละเธอน่าจะลบออกไป เก็บให้รกเครื่องแล้วไอ้คอมเม้นหลอกลวงพวกนั้นเํอก็หลงเชื่อไปได้พวกนั้นมันแกล้งชมไปอย่างนั้น พี่ดูแล้วมันก็งั้นๆดูแล้วไม่สวยขัดหูขัดตา" ผมพูดความจริงมันขัดหูขัดตาทุกรูปอยากเอาโทรศัพท์ของเธอมาลบรูปพวกนั้นออกให้หมด

"อย่าบอกนะว่าพี่ไปแอบส่องอินตาแกรมของเมษามา แล้วพี่จะมายุ่งเรื่องรูปเมษาทำไม มีแต่หนุ่มชมว่าเมษาสวยและขอจับจองหัวใจทั้งนั้น ไม่เห็นว่ามีคอมเม้นบอกว่าเมษาไม่สวย มีแต่ชมว่าหุ่นดีหลงเมษาทุกคน" ยัยเด็กแสบทำตาใสวิบๆที่มีคนชมว่าสวย

"ไม่ได้ส่องไม่ได้อยากจะดูมันเด้งขึ้นมาเอง พวกที่ชมว่าสวยหน้าหม้อทั้งนั้นมีแต่พวกหน้าตาดูไม่ได้ เอาเป็นว่าเชื่อที่พี่พูด ถ้าพี่บอกว่ามันไม่สวยก็คือไม่สวยเพราะพี่เป็นคนพูดตรงและพูดตามที่คิดเสมอถ้าเธอไม่อยากขายหน้าก็รีบลบออกให้หมด หรือถ้าลบไม่ได้เอามาให้พี่ช่วยลบให้แล้วพี่จะบอกว่ามันไม่สวยตรงไหนบ้าง" ถ้าให้เธอเลือกลบเองเธอก็คงหลงตัวเองไม่ลบออก

"ทำไมต้องลบด้วยคะคนที่เข้ามาชมมีแต่คนหล่อๆเขาคงไม่พูดโกหกค่ะเพราะทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันแล้วขอจีบด้วย ถ้ารูปเมษาไม่สวยจริงคนคงไม่เข้ามาเป็นหมื่นคอมเม้นมั๊งคะ อีกอย่างทำไมเมษาต้องเชื่อและทำตามที่พี่พูดคะเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" ผมยิ่งหัวร้อนหนักเข้าไปอีกเพราะเธอไม่ยอมทำตาม คอยดูเถอะผมมีโอกาสจับโทรศัพท์เธอเมื่อไหร่จะลบมันให้เกลี้ยง

"ไม่นานก็ได้เป็นถึงเวลานั้นเมื่อไหร่เธอจะได้รู้ว่าพี่มีวิธีปราบยัยเด็กแสบยังไง ตอนนี้รีบดื้อกับพี่มากๆไว้ เพราะอีกหน่อยจะไม่มีโอกาสทำเดินตามพี่อย่างว่าง่าย" ผมจะกำราบยัยเด็กที่พูดอะไรไม่ยอมฟังแล้วทำตามอย่างว่าง่าย เธอเสร็จผมเมื่อไหร่จะทำให้หงอร้องเหมียวๆเลยคอยดู ผมได้แต่คาดโทษเธอเอาไว้เธอหนีผมไปไหนไม่รอดแน่เมื่อผมเล็งเป้าเอาไว้แล้วไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือ แล้วไอ้พวกที่มันเข้ามาคอมเม้นผมจะให้คนของผมตามสะกัดดาวรุ่งให้หมดจะได้ไม่กล้ามาใกล้ ให้รู้ด้วยว่าของใครเป็นของใคร จัดการยัยแสบไม่ได้แต่ใช่ว่าผมจะจัดการไอ้พวกนั้นไม่ได้ จะทำให้ไม่กล้าเขามาดูมาส่องมากดอะไรทั้งนั้น พูดแล้วผมก็เก็บรายชื่อพวกมันไว้ให้หมดไม่รอดคนของผมแน่