ความสุขเล็กๆ

734 Words

ตอนที่ 10 “เป็นแฟนกันไหม” ปราการถามมิลินด้วยสีหน้าจริงจัง มิลินค่อนข้างตกใจ หน้าเหวอ แต่เธอได้มองไปยังใบหน้าของปราการ เขาไม่ได้ล้อเล่นเลย “คือว่ามิลิน …..” มิลินเว้นวรรค เพื่อตัดสินใจ ในใจมิคิดรู้สึกชอบปราการอยู่เพราะเขาเป็นคนแรกที่เข้ามาในชีวิตของมิลิน “ถ้ามิลินไม่อยากมีแฟนตอนนี้ ไม่เป็นไรนะ รอได้” แววตาของปราการหุบต่ำลง ฉายแววเศร้าหมอง “ปราการ” มิลินเรียกปราการด้วยน้ำเสียงที่จริงจังเช่นกัน “ถ้าหากว่ามิลินคบกับปราการ ปราการจะไม่ทิ้งให้มิลินต้องอยู่คนเดียวใช่ไหม” มิลินถามออกไป เพราะมิลินกลัวว่าหากวันนึงปราการเจอใครที่ดีกว่าแล้วจะทิ้งเธอไว้อยู่คนเดียว มิลินกลัววึความสึขที่มี มันจะหายไป “ไม่ครับ ถ้ามิลินติองการปราการตอนไหน ปราการจะมาหาทันที” ปราการยิ้มอ่อนโยนให้มิลิน พลางเอามือ มาชูสามนิ้วคล้ายกับสัญลักษณ์ของลูกเสือ “แน่ใจนะ แล้วก็ห้ามมีใครนอกจากมิลินนะ เข้าใจไหม” มิลินขู่เสียงเข้ม “ไม่มีแน่นอนครับ ถ้าหากมี มิลินเอามีดมาแทงที่หัวใจของผมได้เลย” ปราการพูดพลางโน้มตัวไปหามิลิน “คนบ้า เอามีดมาแทงอะไรกัน” มิลินตีไปที่หน้าอกของปราการเบาๆ “หืม น่ารักจัง” ปราการมองไปยังใบหน้าที่หวานละมุนของมิลิน ตอนนี้มันแดงระเรื่อ จนแทบเขาอดใจมาไหว “ปราการ หยุดชมได้แล้ว มิลินจะลอยแล้ว” “ฮ่าๆ ผมรอคำตอบอยู่นะครับ” “ตกลง” มิลินตอบแผ่วเบาด้วยความเขินอายตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองตัวหดเล็กเท่ามด “อะไรนะครับ” ปราการแกล้งไม่ได้ยิน “มิลินบอกว่าตกลงเป็นแฟนกับปราการ” มิลินเอาใบหน้าโน้มเข้าไปใกล้ๆปราการ แล้วพูดเสียงดัง “ฮ่าๆ โอเคๆ เดี๋ยวแก้วหูผมแตกพอดี เดี๋ยวจะมีแฟนเป็นคนพิการนะครับ” ปราการพูดล้อเลียน “ใครสนกัน” มิลินพูดอย่างไม่จริงจังนัก “ไม่สนจริงหรอครับ” ปราการกระซิบข้างใบหูมิลิน ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ปราการจึงงับไปที่ใบหูของมิลินเบาๆ มิลินรู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วร่าง หัวใจเริ่มเต้นระรัว ปราการที่เห็ฯใบหน้าของมิลิน กลับอดใจไม่ไหว หอมไปที่ซอกคอของมิลินไปทีนึง “หอมจัง” ปราการพูด พร้อมกับอ้าแขนอันกว้าง โอบกอดมิลินไว้ มิลินได้แต่ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของปราการ อย่างเขินอาย ปราการค่อยใช้ริมฝีปากไล้ มาบริเวณปากของมิลิน ใช้ลิ้นอันอุ่นนุ่มค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของมิลิน มินลินร่างกายอ่อนยวบ หงายไปยังด้านหลังอย่างอ่อนแรง ปราการใช้มือข้างนึง กอบกุมศีรษะของร่างบางไว้ ไม่ให้ขยับหนีจากเขา หลังจากนั้นมิลินรู้สึกได้ถึงลิ้นอันอุ่นนุ่มค่อยๆตวัดชิมรสอันหอมหวานในปากของเธอ มิลินจึงกัดบริเวณปากของปราการเบาๆ อย่างไม่ประสีประสานัก ทำให้ปราการอารมณ์ลุกเป็นไฟ จูบหนักหน่วงไปยังร่างบาง ปราการจูบมิลินเนิ่นนาน จนบัดนี้ ความเป็นชายของเขามันได้ลุกเหิมเกริมขึ้น ปราการจึงถอนจูบอันดูดดื่มออก พร้อมกับมองไปยังใบหน้าของมิลินที่กำลังแดงระเรื่ออยู่ “หึๆ” ปราการหัวเราอย่างมีเลศนัย เขาอยากทำมากกว่านี้ ต้องรอให้เธอพร้อมมากกว่านี้หน่อย “เมี๊ยว” เสียงชูก้าเดินเข้ามาคลอเคลียมิลิน “เอ่อ กี่โมงแล้วเนี่ย” มิลินไม่รู้จะถามอะไรออกไป จึงได้เอ่ยปากถามเวลากับปราการ ปราการก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ “สองทุ่ม” ปราการพูดด้วยรอยยิ้ม “ปราการจะกลับกี่โมง” “ดึกๆก็ได้บ้านอยู่แค่นี้เอง” “อื้ม” “นอนนี่ได้ไหม” “บ้า แล้วแม่ของปราการจะไม่ว่าหรอ” “แม่ไม่อยู่ ปกติอยู่คนเดียว” ปราการโอบกอดมิลินอีกรอบ “ขอกอดอีกหน่อยนะ” มิลินพยักหน้าแทนคำตอบ เอื้อมมือไปโอบกอดปราการตอบ มิลินรับรู้ได้ถึงการมีความสุขที่สุดเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัดสินใจที่จะมีชีวิตอยู่ แต่ความสุขเช่นนี้จะอยู่ได้นานเท่าไหร่กัน ตอนนี้ความสุขของมิลินคือการได้มีปราการอยู่ในชีวิตแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more