กักเธอเอาไว้ไม่ให้หนีหาย พิมพ์พิศาเงยหน้าขึ้นจะประท้วง เขาก็กดจูบอย่างดุเดือด
เผลอเป็นไม่ได้เขาชอบจูบ ความคิดของพิมพ์พิศาดูเลื่อนลอยเมื่อเขาจูบจนเธอสะท้าน มือที่ปิดทรวงอวบอิ่มเอาไว้แปรเปลี่ยนเป็นกอดคอหนาของเขาเอาไว้แทน
“ยังเจ็บอยู่มากไหม” น้ำเสียงของเขาแหบพร่า เธอรีบพยักหน้ารับ ทำให้เขาดูทรมานสุดใจ
“ถ้าไม่เจ็บจะกระแทกหน้ากระจก เสียวมากนะ” เขาไล้แก้มสาวไปมา คนฟังหน้าร้อนผ่าว ไม่คิดมาก่อนเลยว่าคู่หมั้นของเธอจะพูดอะไรชวนท้องไส้ปั่นป่วนเช่นนี้
“เมื่อก่อนไม่เห็นพี่เปรมเป็นแบบนี้เลยค่ะ”
“เมื่อก่อนเธอยังเด็ก พี่จะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ แต่ตอนนี้เธอโตแล้ว” เขาใช้นิ้วโป้งเกลี่ยไปกับริมฝีปากอ่อนหวานของเธอ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหายสวาท จนพิมพ์พิศารู้สึกมวลไปหมดทั้งช่องท้อง
“พี่เปรม เราอาบน้ำกันดีกว่าค่ะ” เสียงเธอสั่น พยายามหาทางเอาตัวรอด
“เธอน่ารัก น่ากลืนกินเสียขนาดนี้ พี่จะอดใจไหวได้อย่
