ภายในห้องหนิงฮูหยิน
ตุบ! ร่างของฮูหยินผู้เฒ่าค่อยทรุดกายลงนั่งบนเตียงอย่างช้าๆ โดยมีเหวินฉีวิ่งกลับมาจากปิดประตูพร้อมเสียงของผู้เป็นย่าเอ่ยขึ้นทันทีที่นางนั่งลงบนเตียงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ฉีเอ๋อร์ไปเอาหีบใบน้อยที่วางไว้ในหีบเสื้อผ้าของย่ามาหน่อยสิเจ้า”หนิงฮูหยินพูดกับหลานชาย
“ขอรับท่านย่า”เหวินฉีขานรับทันใดพร้อมรีบวิ่งตรงไปที่หีบเก็บของซึ่งทำมาจากไม้ไผ่พร้อมเสียงของฟู่หรงเอ่ยขึ้น
“ท่านย่ารีบพักผ่อนนะเจ้าค่ะ เดี๋ยวหรงเอ๋อร์จะเข้าครัวไปเตรียมอาหารให้ท่านย่าและท่านแม่ทัพกับรองแม่ทัพ ส่วนฉีเอ๋อร์จะไปเข้าไปทำความสะอาดห้องพักทางทิศเหนือเจ้าค่ะ”ฟู่หรงบอก หนิงฮูหยิน
“เจ้ายังไม่ต้องไปไหนหรงเอ๋อร์นั่งอยู่กับย่าก่อนเถิด เพราะย่าจะต้องจัดการเรื่องสำคัญที่สุดในเวลานี้ให้เรียบร้อยเสียก่อนหลังจากนั้น เจ้าจึงจะสามารถออกไปข้างนอกได้”หนิงฮูหยินพูดพลางเอื้อมมือไปรับหีบจากหลานชายตัวน้อยที่นำมาวางไว้ข้าง
